۱- محل خط تیره ی روی شکم

باور غلط: بعضی معتقدند جنسیت بچه را از روی خط تیره ی روی شکم مادر می توان تشخیص داد. در بیشتر زنان باردار، یک خط عمودی تیره روی شکم ظاهر می شود که به آن « لینا نیگرا» (Linea Nigra) می گویند. بر اساس این باور، اگر این خط پایین ناف باشد، یعنی دختردار خواهید شد، اما اگر خط بالای ناف قرار داشته باشد، یعنی صاحب پسر خواهید شد.

حقیقت: هیچ تحقیقتی وجود ندارد که ارتباط میان وجود این خط یا محل قرارگیری آن با جنسیت بچه را به اثبات رسانده باشد. ظاهر شدن این خط در دوران بارداری امری رایج است و بر اثر تغییرات هورمونی بدن مادر در دوران بارداری رخ می دهد.

۲- تغییرات پوستی

باور غلط: باور رایجی هست که می گوید فرزند دختر پوست خوب مادر و زیبایی اش را از او می گیرد، اما در مورد فرزند پسر اینگونه نیست. بر اساس این باور، اگر مادر در دوران بارداری جوش بزند، نشانه ی این است که دختر در راه دارد.

حقیقت: تغییرات هورمونی نقش زیادی در جوش زدن مادر در دوران بارداری دارد، امری که ارتباطی به جنسیت بچه ندارد. نوسانات هورمونی می تواند منجر به افزایش تولید چربی پوست، مسدود شدن منافذ پوست و درنهایت، زدن جوش شود.

۳- ویار

باور غلط: یک باور بسیار رایج این است که جنسیت بچه می تواند بر روی ویار مادر در دوران بارداری تأثیر بگذارد. بر اساس این باور، اگر بچه پسر باشد هوس نمک می کنید و اگر فرزند دختر در راه داشته باشید، هوس شیرینی می کنید.

حقیقت: هیچ مدرک علمی ای وجود ندارد که این امر را ثابت کند. ویارهای مادر در دوران بارداری بیشتر به تغییرات هورمونی او و افزایش نیاز بدنش به مواد مغذی مرتبط است. ویارهای دوران بارداری می تواند از زنی به زنی دیگر متفاوت باشد و هیچ ارتباطی به جنسیت بچه ندارد.

۴- بدخلقی

باور غلط: یکی دیگر از باورهای غلط این است که جنسیت بچه می تواند خلق و خوی مادر را تحت تأثیر قرار دهد. بر اساس این باور ، اگر دختر در راه داشته باشید، ممکن است بیشتر بدخلق شوید.

حقیقت: تغییرات هورمونی بدن، راحت نبودن با ظاهر جدید خود و مسیر عاطفی ای که یک زن برای مادر شدن طی می کند، همگی می توانند در نوسانات خلقی نقش داشته باشند. این نوسانات خلقی بر جنسیت بچه دلالت ندارند، بلکه پاسخی طبیعی به عوامل اضطراب آور و پیامدهای بارداری هستند.

۵- افزایش وزن همسر

باور غلط: یک باور غلط دیگر این است که اگر همسر یک زن باردار شروع به افزایش وزن کند، یعنی فرزند آن ها پسر است.

حقیقت: درست است که بعضی مردان در دوران بارداری همسرشان ممکن است وزن اضافه کنند، اما اینکه این امر نشان دهنده ی جنسیت بچه باشد، هیچ پایه و اساس علمی ندارد. به افزایش وزن مردان در دوران بارداری همسرشان، «سندرم کووید» (Couvade Syndrome) یا «بارداری سمپاتیک» گفته می شود.

۶- خشکی دستان

باور غلط: زمانی این باور وجود داشت که خشکی پوست دستان مادر در دوران بارداری نشانه ی پسر بودن فرزند در راه او است، اما نرمی پوست دستان مادر را به معنای دختر بودن بچه می دانستند.

حقیقت: بارداری با تغییرات هورمونی مختلفی در بدن همراه است، امری که می تواند، فارغ از جنسیت بچه، باعث خشکی و خارش پوست در بسیاری از زنان باردار شود.

۷- ضربان قلب بچه

باور غلط: بر اساس یک باور قدیمی، از روی ضربان قلب بچه در شکم مادر می توان به جنسیتش پی برد. بر اساس این باور، بچه هایی که میزان ضربان قلب آن ها کمتر از ۱۴۰ است، به احتمال زیاد پسرند و بچه های با میزان ضربان قلب بالاتر از ۱۴۰ هم به احتمال زیاد دخترند.

حقیقت: جامعه ی پزشکی مدت ها قبل این شیوه را رد کرده است. در سال ۲۰۰۶، تحقیقی نشان داد هیچ ارتباطی میان جنسیت جنین با میزان ضربان قلبش در سه ماهه ی نخست بارداری وجود ندارد. قلب بچه ها به طور کلی طی ۲۸ تا ۳۰ هفته ی اول بارداری سریع تر می زند.

۸- تست کلید

باور غلط: یک باور عجیب دیگر هست که می گوید نحوه ی بلند کردن یک کلید از روی زمین توسط مادر، می تواند جنسیت بچه را مشخص کند. بر اساس این باور، اگر مادر کلید را از قسمت پهن بالایش بردارد، یعنی بچه دختر است، اما اگر کلید را از قسمت باریک و دندانه دار پایینش بردارد، یعنی پسردار شده است.

حقیقت: لازم به گفتن نیست که نحوه ی برداشتن یک کلید از روی زمین هیچ ارتباطی با جنسیت بچه ندارد.

۹- تست جوش شیرین

باور غلط: بعضی معتقدند که با اضافه کردن جوش شیرین به ادرار زن باردار، می توان جنسیت فرزندش را تشخیص داد. اگر ادرار کف کرد، یعنی پسر در راه دارید و اگرنه، بچه دختر است.

حقیقت: کف کردن یا نکردن ادرار بعد از اضافه کردن جوش شیرین هیچ ارتباطی با جنسیت بچه ندارد.

۱۰- فرم شکم

باور غلط: بر اساس این باور، اگر شکم مادر در دوران بارداری گرد و نسبتاً رو به بالا باشد، یعنی بچه دختر است. اما اگر شکم برآمده تر و نسبتاً رو به پایین باشد، یعنی پسر در راه است.

حقیقت: از منظر علمی، شکل و اندازه ی شکم مادر در دوران بارداری را حالت قرارگیری جنین در رحم تعیین می کند.