دنیای اقتصاد/متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

افشاگری الجزیره در گزارش دلهره‌آور ۱۷ آوریل چه بود؟

 محمدحسین باقی| تقریبا هر شب، در فاصله‌ زمانی نیمه‌شب تا ۵صبح، نیروهای اسرائیلی به خانه‌های فلسطینیان در کرانه باختری اشغالی و شرق بیت‌المقدس یورش می‌برند. این نیروهای تا دندان مسلح که اغلب ماسک هم به‌صورت دارند در گروه‌های ۱۰ تا بیش از ۱۰۰نفری ناگهان به خانه‌ها یورش می‌برند و درها را می‌شکنند. تمام اعضای خانواده - از کودک و خردسال تا بزرگسال -به‌زور تفنگ از خواب می‌پرند و ناگهان اسلحه را بر شقیقه‌ خود احساس می‌کنند. در کسری از ثانیه خانه‌هایشان ویران و همگی مورد تفتیش، بازجویی و ضرب و شتم قرار می‌گیرند و از آنها عکس گرفته می‌شود. الجزیره در گزارش دلهره‌آور ۱۷آوریل در همین رابطه نوشت، فلسطینیان در این قشون‌کشی‌های نظامی کشته یا زخمی می‌شوند. یورش‌های شبانه‌ اسرائیلی‌ها باعث شده خانواده‌های فلسطینی- به‌ویژه کودکان- دچار مشکلات روحی و روانی شوند.

الجزیره با چهار فلسطینی در این رابطه صحبت کرده است. «محمد ابو ماریا» یک شهروند ۲۷ساله‌ فلسطینی است که با خانواده‌اش در روستای «بیت عمر»، در حومه‌ شمالی هبرون در جنوب کرانه‌ باختری اشغالی زندگی می‌کند. او می‌گوید نیروهای اسرائیلی «۱۵ تا ۲۰ مرتبه» به خانه‌ او یورش برده‌اند. تمام خانواده‌ او طی این یورش‌ها مورد ضرب‌وجرح قرار گرفته و زخمی شده‌اند. خودش هم ۶بار دستگیر شده و ۵سال را در زندان‌های اسرائیل گذرانده است. اولین دستگیری او در سال۲۰۱۰ بود؛ زمانی که ۱۴ ساله بود. او می‌گوید: «آنها ما را یا با پا، یا با دست یا با سلاح‌هایشان بیدار می‌کنند.» یورش شبانه‌ اسرائیلی‌ها عمدتا برای دستگیری فلسطینیان است؛ اما این یورش‌ها دلایل دیگری هم دارد. شواهد و مستندات جمع‌آوری‌شده از سوی گروه‌های حقوق بشری فلسطینی، داخلی و بین‌المللی و حتی سربازان سابق نشان می‌دهد که ارتش اسرائیل از این یورش‌ها برای القای ترس و وارد آوردن فشار روانی بر جمعیت‌های ساکن در سرزمین‌های اشغالی استفاده می‌کند تا به هدف «بازدارندگی» دست یابد.

سربازان در نیمه‌های شب ناگهان به خانه‌ها یورش می‌برند تا افراد را شناسایی کنند. آنها از اعضای خانواده و خود خانه عکس می‌گیرند و از آن برای «جمع‌آوری اطلاعات» و «نقشه‌برداری» استفاده می‌کنند. همچنین از این خانه‌ها به‌عنوان مکانی برای تیراندازی یا پاسگاهی نظامی یا دیده‌بانی در هنگام عملیات نظامی استفاده می‌کنند. یک یورش می‌تواند از ۱۵دقیقه تا ۴ساعت به طول انجامد و اغلب هم با خشونت روحی و جسمی و ویرانی اموال و دارایی‌های فلسطینیان همراه است. گاهی سربازان زن به زنان خانواده می‌گویند شلوارها یا پیراهن‌های خود را دربیاورند. سربازان اسرائیلی برای ورود به خانه‌های فلسطینیان نیازی به «حکم ورود» ندارند. بر اساس فرمان‌های نظامی، یک سرباز «می‌تواند در هر زمانی و در هر جایی به خانه‌ای ورود کند» و «درصورتی‌که دلیلی برای سوءظن وجود داشته باشد... یعنی هر لطمه‌ هدفمندی به امنیت عمومی، امنیت... نیروهای اسرائیلی، حفظ نظم عمومی یا سوءظن به فرد به‌دلیل دست داشتن یا مشارکت در اهداف شورش، انقلاب یا طغیان» مبادرت به جست‌وجو، تفتیش و بازجویی هر فردی که بخواهد بزند.

 


از اشغال سال۱۹۶۷، ارتش اسرائیل بیش از صدوهفتادهزار مورد یورش منجر به «تفتیش یا دستگیری» به شهرهای فلسطینی در اراضی غربیِ اشغالی داشته است که بیشتر آن شامل یورش‌های شبانه به خانه‌ها بود. در فاصله‌۲۰۱۷ تا مارس۲۰۲۳، نیروهای اسرائیلی ۲۳۱۳۸مورد یورش منجر به «تفتیش یا دستگیری» در اراضی غربی داشته‌اند؛ یعنی به‌طور متوسط ۱۰یورش به‌صورت روزانه. دستگیری خودسرانه و زندانی کردن عناصر کلیدی اشغالگری اسرائیل است. از سال۱۹۶۷ تاکنون، نیروهای اسرائیلی با استفاده از «فرمان‌های نظامی» که به‌شدت ناقض حقوق اساسی است، بیش از هشتصدهزار فلسطینی را دستگیر کرده‌اند. در فاصله‌ ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲، ارتش اسرائیل ۴۴۸۰۵ فلسطینی را در کرانه باختری اشغالی و شرق بیت‌المقدس دستگیر کرد که ۱۷درصد از آنان «کودک» بودند.

««اسماء منصور» مادر ۳۸ساله‌ای است که صاحب ۴فرزند است و در «جِنین» در شمال کرانه‌ باختری اشغالی زندگی می‌کند. او و همسرش یک فروشگاه لوازم‌التحریری را در شهر جنین اداره می‌کنند. در ساعت ۲بامداد مورخ ۹آوریل۲۰۲۱ ده‌ها سرباز اسرائیلی به خانه‌ آنها یورش آوردند و محمد، پسر ۱۷ساله‌ این خانواده را ربودند. او در «بازداشت اداری» [Administrative detention: به دستگیری و بازداشت افراد حقیقی به دست دولت، بدون محاکمه و عموما به دلایل امنیتی گفته می‌شود. بسیاری از کشورها، صرف‌نظر از دموکراتیک بودن یا نبودن حکومتشان، برای مبازره با تروریسم، مهاجرت غیرقانونی و محافظت از رژیم حاکم، دست به بازداشت اداری می‌زنند] بود و بعد از یک سال و دو ماه محاکمه شد. او در ۶ژوئیه ۲۰۲۲ آزاد شد. او می‌گوید: «در چهار ماه اول هیچ خبری از او نداشتیم.»

اسرائیل تنها بازیگر در جهان است که در نظام قضایی خود دارای «دادگاه نظامی اطفال» است. سالانه بین ۵۰۰ تا ۷۰۰کودک فلسطینی در دادگاه‌های نظامی اسرائیل محاکمه می‌شوند. به گفته‌ «دفاع برای کودکان بین‌الملل- فلسطین» از سال ۲۰۰۰، ارتش اسرائیل دست‌کم سیزده هزار کودک فلسطینی را بازداشت، بازجویی و تحت پیگرد قرار داده یا روانه‌ زندان کرده است. در سال۲۰۱۶، ۳۴۳کودک فلسطینی در زندان‌های اسرائیل بودند. درعین‌حال، اسرائیل هر سال و بر اساس «بازداشت اداری» صدها فلسطینی را بازداشت می‌کند. این امر به اسرائیلی‌ها اجازه می‌دهد تا فلسطینی‌ها را بر اساس «شواهد مخفی» در بازداشت نگه‌دارند؛ زندانیانی که هیچ اطلاعی از اتهاماتشان نداشته و اجازه‌ دفاع به آنها هم داده نمی‌شود. در سال۲۰۲۲، نظام سیاسی اسرائیل ۸۲۰فلسطینی را بر اساس «بازداشت اداری» زندانی کرد.«لیلا» و «طارق عیساوی»، به ترتیب هفتاد و پنج و هشتادساله، در شهر فلسطینی «العیساویه» در بیت‌المقدس اشغالی زندگی می‌کنند. شش نفر از هفت فرزند آنها - از جمله یک دختر-در زندان‌های اسرائیل به‌صورت یکجا زندانی هستند. پسرشان «ثمر» یک زندانی فلسطینی است که رکورد طولانی‌ترین اعتصاب غذا را در سال2013 شکست. او مدت 266روز از دریافت غذا خودداری کرد (البته قبل از آنکه مقام‌های اسرائیلی او را آزاد کنند). در سال۱۹۹۴، سربازان اسرائیلی پسر ۱۶ساله این خانواده به نام «فواد» را کشتند. او در یک تظاهرات علیه کشتار مسجد ابراهیمی در هبرون شرکت کرده بود. آنها می‌گویند: «این اشغال است و جز اشغال نمی‌توان نام دیگری بر آن گذاشت. ما نمی‌توانیم حتی از فرزندان خود محافظت کنیم.» خانواده‌ عیساوی مدت‌ها از سوی اشغالگران اسرائیلی تحت پیگرد بودند. طارق عیساوی سال‌ها درباره تاریخ یورش اسرائیلی‌ها به خانه‌های فلسطینی سخن گفته است. او می‌گوید: «آنها هرکسی را که بتوانند می‌گیرند؛ پیر، جوان، بیمار و کودک. برایشان هیچ‌چیز اهمیتی ندارد.» برای یک بازداشتی فلسطینی، سخت‌ترین بخش پس از یورش است.

 آن بازداشتی‌ها و دستگیرشدگان به بازجویی کشیده می‌شوند که گاهی تا ۷۵روز طول می‌کشد. در این بازداشت آنها به‌طورمعمول زیر فشارها و شکنجه‌های جسمی و روانی از جمله ضرب‌و‌شتم، غل‌و‌زنجیر کردن و محرومیت از خواب قرار می‌گیرند. از سال۱۹۶۷، بیش از ۷۰فلسطینی در نتیجه شکنجه در بازجویی‌های اسرائیلی‌ها جان خود را از دست داده‌اند. «محمد ابو ماریا» شکنجه در شبی را طی دوره‌ بازجویی‌هایش به خاطر می‌آورد. او می‌گوید: «من ۲۲ روز را روی صندلی گذراندم؛ درحالی‌که دست‌وپاهایم به صندلی بسته‌ شده بود.» پس از بازجویی، برخی آزاد شدند؛ درحالی‌که برخی دیگر به اتهاماتی بی‌اساس مبتنی بر «فرمان نظامی» اسرائیل متهم شده بودند. به‌طور نمونه، «فرمان شماره ۱۰۱ نظامی اسرائیل» دو ماه پس از اشغال کرانه‌ باختری در اوت۱۹۶۷ صادر شد که می‌گوید: فلسطینی‌ها می‌توانند به‌دلیل مشارکت در تجمعات ۱۰نفره یا بیشتر بدون تایید ارتش اسرائیل به ۱۰سال حبس محکوم شوند. همین ۱۰ سال حبس شامل کسانی هم می‌شود که «پرچم یا نمادهای سیاسی را در دست گیرند، به اهتزاز درآورند، به نمایش بگذارند یا به‌جایی بچسبانند.» افرادی که بر اساس چنین دستوراتی متهم شده‌اند، در یک دادگاه نظامی که توسط سربازان - از قاضی گرفته تا نگهبان - که میزان محکومیت آنها بالاتر از ۹۹درصد است، محاکمه می‌شوند. در سال۲۰۱۷، 7هزار زندانی فلسطینی از جمله ۴۰۰ کودک و ۶۴ زن در زندان‌های اسرائیل بودند. یورش به خانه‌های فلسطینی‌ها و دستگیری‌ها و بازداشت‌های خودسرانه، عناصر مهمی از سرکوب فلسطینیان از سوی اسرائیل است. تاثیر این اقدامات بر بهداشت جسمی و روانی و رفاه فلسطینی‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. «ابوماریا» می‌گوید: «روش ورود آنها به خانه‌مان وحشت‌آور است.»