آخرین خبر/ تو‌ جنگ هرکس یه آرزویی داشت؛ یکی می‌خواست برگرده خونه، یکی می‌خواست تا خودِ برلین بره و دشمن رو شکست بده، اما من فقط یه آرزو داشتم؛ اینکه تا روز تولدم زنده بمونم و هیجده‌ ساله شدنم رو ببینم. نمی‌دونم چرا از اینکه قبل هیجده‌سالگی بمیرم وحشت داشتم، می‌ترسیدم حتی تا هیجده‌ سالگی نتونم زنده بمونم.
همیشه شلوار و کلاه سربازی تنم بود، همیشه هم لباس‌هام پاره‌پوره بودن، چون باید سینه‌خیز می‌رفتم و مجروحای به اون سنگینی رو می کشیدم رو دوشم. حتی باور نمی‌کردم یه زمانی می‌رسه که می‌تونم بلند شم و روی زمین راه برم عوض سینه‌خیز‌ رفتن. این برام یه آرزو بود! 

 جنگ چهره‌ زنانه ندارد
 سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ