دیدم این جوان بلند شد و شروع کرد با من صحبت کردن. اما خیلی حالم گرفته شد. بنده خدا لال بود و با اده اده کردن با من حرف زد. خیلی دلم برایش سوخت. معذرت خواهی کردم و رفتم سراغ دیگر رفقا. بچه‌های مسجد از این صحنه خندیدند. 

چند دقیقه بعد یکی دیگر از دوستان وارد شد و این جوان لال با او همانگونه صحبت کرد. آن شخص هم دلش خیلی برای این پسر سوخت. 

ساعتی بعد سوار اتوبوس شدیم و آماده حرکت. یک نفر از انتهای ماشین با صدای بلند گفت: «نابودی همه علمای اس...»

بعد از لحظه‌ای سکوت ادامه داد: «نابودی همه علمای اسرائیل، صلوات.»

همه صلوات فرستادیم. وقتی برگشتم، با تعجب دیدم آقایی که شعار صلوات فرستاد، همان جوان لال در مسجد بود! محمدهادی ذوالفقاری!»

منبع: کتاب «پسرک فلافل فروش»