انتخاب کلمه، عبارت و جمله هنگام صحبت کردن با فرزندانتان مهمتر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. البته درک می‌کنیم که وقتی بیش از حد خسته یا عصبانی هستید، مثبت اندیشی در حین صحبت کردن یا تنبیه فرزندتان دشوار به نظر می‌رسد. به گفته اریکا کاتز، کارشناس والدین و نویسنده، آنچه می‌گویید  و نحوه بیان آن  اهمیت بسیار زیادی دارد.

کاتز به CNBC Make It گفت: ما به‌عنوان پدر یا مادر، گاهی خشمگین و ناراحت می‌شویم، مخصوصاً با داشتن چند فرزند و اتفاقات متعددی که در طول روز رخ می‌دهند. اما باید مراقب باشیم هر حرفی را به بچه‌هایمان نگوییم، یا از لحنی استفاده نکنیم که واقعاً آزاردهنده باشد یا پیامد‌های بدی را به دنبال داشته باشد.

او اضافه کرد:  با همدلی و مهربانی در برخورد با آن‌ها می‌توان اضطراب، شک و مشکل اعتمادبه‌نفس پایین را برطرف کرد و تحقیقات نیز چیزی جزء این را نشان نمی‌دهند. بر اساس یافته‌های دانشگاه کالیفرنیا، نحوه فرزندپروری مثبت می‌تواند تاثیر زیادی بر سلامت روان کودک داشته باشد، منجر به پیشرفت تحصیلی و بهبود آرامش در طول سال‌های نوجوانی و بزرگسالی شود.

در همین حال، تحقیقات نشان می‌دهند که وقتی بچه‌ها توسط والدین خود خجالت زده می‌شوند یا چیزی می‌شنوند که احساس شرمندگی به آن‌ها می‌دهد، اعتماد به نفس و انگیزه شان از بین می‌رود. کودکان برای موفقیت در دراز مدت هم به اعتماد به نفس و هم به انگیزه نیاز دارند، زیرا این ویژگی‌ها به آن‌ها کمک می‌کند تا موانع زندگی را بهتر از بین ببرند و انعطاف پذیری خود را برای عبور از شکست‌ها نشان دهند.

کاتز می‌گوید هنگام تعامل با فرزندتان، یک رویکرد تشویق‌کننده و مبتنی بر همدلی بهترین گزینه ممکن است. در اینجا چند سناریوی متفاوت را با هم می‌بینیم و همین طور جملاتی که باید در چنین شرایطی بر زبان بیاوریم:

زمانی که کار‌های خود را شروع کردند، اما همه آن را تمام نکردند: خیلی کارهایت را خوب انجام دادی، اما چرا تمامش نکنیم و بعد یک استراحت حسابی با هم نداشته باشیم؟

وقتی رفتار پرخاشگرانه‌ای از خود نشان می‌دهند، بگویید: می دانم که ناراحتی، اما ما قرار نیست که این ناراحتی باعث شود رفتاری مثل فریاد زدن یا گاز گرفتن را نشان بدهیم.

وقتی با تکالیف خود مشکل دارند: این بخش از تکالیفت را که خیلی خوب انجام دادی. من مطمئنم که می‌توانی بقیه را هم به همین خوبی انجام دهی.

وقتی احساسات آن‌ها را با دقت کنترل نکردید: «عذرخواهی می‌کنم. در موردت کمی بی دقتی کردم.»

به گفته کاتز، در اصلاح رفتار فرزندتان، قبل از پرداختن به یک جنبه منفی، نکات مثبت را ببنید. این رویکرد موثرترین رویکرد است.

او می‌گوید: «پیش از اینکه به چیزی که می‌توان در آن بهبود یافت، بپردازید، چیز خوبی [که انجام داده است]را پیدا کنید و تمرکزتان را روی همان بگذارید.

استفاده از «ما» به جای «شما» در حین تربیت فرزندان، کمتر متهم کننده است: عباراتی مانند «ما نمی‌زنیم، ما کار بد انجام نمی‌دهیم یا ما عصبانی نمی‌شویم» را انتخاب کنید.

شاید مهم‌تر از همه، این نکته باشد که والدین در صورت اشتباه از فرزندان شان عذرخواهی کنند. برخی از بزرگسالان معتقدند که گفتن “متاسفم” به فرزندشان باعث عدم احترام یا نشان دادن ضعف است. در حالی که آسیب پذیری را نشان می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد بدانند که حتی بزرگسالان نیز اشتباه می‌کنند.

او می‌گوید: به عنوان یک پدر یا مادر، مسئولیت شما این است که احساسات خود را در زمان حضور فرزندان‌تان کنترل کنید. «و وقتی این کار را نمی‌کنید، باید اشتباه‌تان را تایید کنید و بعد عذرخواهی کنید. همیشه آسان نیست، اما بخشی از روش فرزندپروری سالم همین است.