اعتماد/متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

احمد زیدآبادی، فعال سیاسی معتقد است: آخرین ابتکار رضا پهلوی در سفر به اسراییل و دیدار با بنیامین نتانیاهوی منفور و منزوی و حضور در پای دیوار ندبه و آن حرف‌های عجیب و غریبِ ... خود گواه انقطاع پهلوی از واقعیات ایران و منطقه و جهان و به مثابه نقطه پایانی بر هرگونه نقش جدی او در تحولات آینده ایران است. زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:  در اواخر دهه هشتاد خورشیدی، هنگامی که روند اصلاحاتِ دوم خردادی با سدّ سکندر مخالفانش در داخل حکومت روبه‌رو شد، من فارغ از هر نوع ارزش‌داوری و صرفا بر اساس نگاهی تحلیلی، در افق تحولات ایران شانسی برای ظهور دوباره خاندان سلطنتی به خصوص رضا پهلوی در عرصه سیاست کشور دیدم و از بیان آن هرچند که مایه شگفتی و انکار مخاطبان بود، ابا نداشتم. به هر حال، زمان گذشت تا اینکه رضا پهلوی در مقابل رسانه‌ها ظاهر شد و زبان به سخن گشود. با نخستین صحبت‌های رسانه‌ای آقای پهلوی، میزان استعداد سیاسی و فکری او نمایان شد. او در نظرم فردی بدون برخی خصلت‌های چندش‌آور اهل سیاست، اما ساده و ناآشنا به ظرایف و پیچیدگی‌های امر سیاسی جلوه کرد و هرچه هم بیشتر حرف زد، این ویژگی خود را واضح‌تر به نمایش گذاشت.

این نکته را نیز من در همان موقع مطرح کردم و با واکنش تند هوادارانش روبه‌رو شدم. در حال حاضر اما به نظرم کار رضا پهلوی از سادگی گذشته و در دام کسانی گرفتار شده است که متاسفانه شخصیت بی‌شیله پیله و نقش عموما سمبلیک و نوستالژیک او را در خدمت برنامه‌ای توطئه‌آمیز دنبال می‌کنند. همان هنگام که رضا پهلوی در بزرگداشت مرحوم آرامش دوستدار بیانیه‌ای شداد و غلاظ در تحسین اندیشه نفرت‌پراکنانه و اسلام‎ستیزانه او صادر کرد، می‌شد حدس زد که آقای پهلوی در حلقه مشاورانی اسیر شده است که یا مطلقا درکی از ایران و تاریخ و فرهنگ و مسائل آن ندارند یا «شاهزاده» را عامدانه به سوی تفکری که مولفه‌های فرهنگ تاریخی جامعه ایرانی را به جنگ می‌طلبد، هدایت می‌کنند. از آن بازی سطحی و سرگرم‌کننده «منشورسازی» هم که صرف‌نظر کنم، آخرین ابتکار رضا پهلوی در سفر به اسراییل و دیدار با بنیامین نتانیاهوی منفور و منزوی و حضور در پای دیوار ندبه و آن حرف‌های عجیب و غریبِ تداعی‌کننده افکار منسوخ‌شده ضد عربی، آن‌هم در دوره سلطه دولتی متشکل از احزاب نژادپرست و ارتدوکس و با سابقه تروریستی، خود گواه انقطاع پهلوی از واقعیات ایران و منطقه و جهان و به مثابه نقطه پایانی بر هرگونه نقش جدی او در تحولات آینده ایران است. در این میان او فقط ممکن است در همان سناریوی توطئه‌آمیز دارودسته نتانیاهو و حامیان تندرو او در حزب جمهوری‌خواه امریکا به کار گرفته شود که این هم از هر جهت برای شخص پهلوی و ایران و منطقه و جهان زیانبار و ویرانگر است.