در «نشست با نویسندگان» که در زمره برنامه‌های دومین رویداد ادبی «تهران به روایت دختران» تعریف شده بود؛ محمد میرکیانی مجموعه ۱۰ جلدی «قصه ما مثل شد»، محسن هجری نویسنده کتاب «آتشی به لطافت بنفشه‌ها»، عباس قدیرمحسنی نویسنده و طنزپرداز و مریم هاشم‌پور به پرسش‌های کودکان و نوجوانان در مورد نویسندگی و دغدغه‌های نویسندگان به پاسخ‌گویی پرداختند.

محمد میرکیانی مجموعه ۱۰ جلدی «قصه ما مثل شد»، با اشاره به اینکه ادبیات کهن هر آن چیزی است که شما برای نوشتن باید به آن رجوع کنید؛ گفت: ادبیات کهن، تجربه گذشتگان ما و چکیده و جوهره هر آن چیزی است که در قالب یک اثر ادبی به نسل بعد عرضه می‌شود. در این آثار حکمتی نهفته است که آن‌ها را، ارزشمند می‌کند.

وی به مدیریت فرهنگی پرداخت و افزود: مدیریت فرهنگی اگر به اهل آن واگذار شود، می‌تواند نشانه‌های خوبی را رقم زند و متأسفانه اغلب کسانی که مدیریت فرهنگی را در دست گرفته‌اند، خودشان کارشناس این حوزه نیستند. بنابراین نمی‌توانند کارهای ماندگاری را سامان دهند. اگر این اتفاق بیفتد و کار به اهل آن واگذار شود کارهای خوبی شکل می‌گیرد چون هنرمندان ما به شدت این توان و ظرفیت را دارند.

در ادامه محسن هجری نویسنده کتاب «آتشی به لطافت بنفشه‌ها» گفت: ۸۰ درصد کسانی که در نشست‌های ادبی حاضر می‌شوند، طبق آمار به دست آمده از سال‌های گذشته دختران‌اند و بیشتر رمان‌خوان‌ها و کتابخوان‌های شهر را خانم‌ها تشکیل می‌دهند. این اغراق نیست که بگوییم، ادبیات جنس زن و مادرانه دارد و با احساس و عواطف گره می‌خورد.

وی افزود: می‌دانم که بیشتر شما از درس تاریخ خوش‌تان نمی‌آید و با خود می‌گوئید، دانستن آنچه در گذشته اتفاق افتاده به من چه ربطی دارد؟ این موضوع کاملاً طبیعی است چون نوجوانان در شرایط فعلی زندگی می‌کنند که آینده و گذشته برایشان مفهومی ندارد. طبیعتاً اگر داستان را به صورت درس بخوانید، خوانش آن برایتان سخت است؛ اما اگر همین تاریخ را با جزئیات بیشتری و در قالب داستانی تاریخی به دست شما بدهند؛ چطور؟

نویسنده رمان «اقلیم هشتم» (زندگی شیخ شهاب‌الدین سهروردی) گفت: کار داستان تاریخی این است که دست خواننده را می‌گیرد و با خود به هزار سال پیش می‌برد و جزئیاتی را به او می‌گوید که بخشی از آن از واقعیت نشأت گرفته و بخش دیگر از پرداخت خیالی من نویسنده. به همین دلیل است که تاریخ بیان واقعیت‌هایی است که در گذشته اتفاق افتاده و داستان پرداخت خیالی من از تاریخ است که می‌تواند کم و زیاد شود و همین جاست که مرز بینhistory و story یعنی تاریخ و داستان در هم آمیخته می‌شود. بنابراین در موقع خواندن کتاب‌های تاریخی به یک کتاب کفایت نکنید و فراتر از آن بخوانید و بدانید. چون هر نویسنده‌ای تاریخ را، از نگاه خود تعبیر، تفسیر و معنی می‌کند.

هجری گفت: بعضی از وقت‌ها بود که من دوست نداشتم هیچ چیزی بنویسم ولی به‌تدریج این موضوع برطرف می‌شد و در آن موقع وقتی دست به قلم می‌شدم دیگر قلم و کاغذ را رها نمی‌کردم. من اولین چرک‌نویس‌های خود را، پاره می‌کردم ولی بعدها به این موضوع فکر کردم که این عادت بدی است. چون من می‌توانم با مراجعه به آن‌ها بدانم که در گذشته چگونه فکر می‌کردم. بنابراین مدت‌هاست که آنها را نگه می‌دارم.

در ادامه عباس قدیرمحسنی نویسنده و طنزپرداز با تاکید بر اینکه تمام کودکی و زندگی من در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گذشته است، گفت: روزگاری من هم مثل شما می‌نشستم و با خود آرزو می‌کردم حرف‌های این بزرگ‌تر تمام شود تا خلاص شوم. من آدمی بودم که در دوران کودکیم هفت مدرسه را تنها در دوره ابتدایی پشت سر گذاشتم. هیچ مدرسه‌ای من را نمی‌خواست. چون من عاشق فوتبال بودم و حرف‌های جدی حوصله‌ام را سر می‌برد.

وی افزود: مهم‌ترین موضوع در کتاب و کتاب‌خوانی؛ مقوله لذت و سرگرم‌کنندگی آن است. بنابراین من هم مثل شما کتاب‌هایی مثل «دختری که ماه را نوشید» یا «هری پاتر» و یا… را دوست دارم کتاب باید خواندنی باشد و حس خوبی را به خواننده بدهد.

خالق «سرزمین دزدهای یک چشم» گفت: من آدم تنبلی هستم و نوشتن برایم خیلی سخت است؛ ولی عذاب‌آورتر از نوشتن مرحله بالا و پایین کردن داستان و اصلاح آن است. به همین دلیل است که من خیلی به سراغ این کار نمی‌روم و داستان‌های زیادی دارم که با وجود نوشته شدن، هنوز اصلاح و چاپ نشده‌اند و اغلب نوشته‌هایم نیمه کاره رها شده‌اند.

در ادامه مریم هاشم‌پور شاعر، در مقابل این پرسش که چرا حیوان‌ها، شخصیت‌های بیشتر آثار شما هستند؟ گفت: در بیشتر کارهای من، موجودهایی مثل گربه، کلاغ دیده می‌شوند. چون شغل پدر من تولید کنندگی گل و گیاه بود و به‌طور طبیعی ما، از فضای شهری به مفهوم امروز کلمه دور بودیم و در محیطی طبیعی بزرگ شدیم. محیطی که در آن حیوانات نقش مهمی داشتند.

این شاعر در بخش دیگری از سخنان خود گفت: من چون شاعرم و شعر در یک لحظه به سراغ آدم‌ها می‌آید، همه نوشته‌هایم چرک‌نویسند و هیچ پاک‌نویسی ندارم. همه آنچه نوشته‌ام خط‌خطی است و قابل خواندن نیست.

دومین رویداد ادبی تهران به روایت دختران پس از چهار روز آموزش فشرده با حضور استادان توانمند حوزه ادبیات کودک و نوجوان در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار خود پایان داد.

در این رویداد ادبی محمدرضا شمس، مصطفی خرامان و خسرو باباخانی به ارائه اطلاعاتی در مورد نحوه نگارش داستان‌های فانتزی، معمایی و پلیسی و رئال پرداختند.‌