آهن می تواند در عملکرد برخی داروها اختلال ایجاد کند و برخی داروها نیز می توانند اثر منفی بر سطح آهن داشته باشند. به عنوان مثال، افرادی که داروهای زیر را مصرف می کنند، وضعیت آهن آنها باید توسط مراقبین سلامت و پزشک کنترل شود.

لوودوپا (Levodopa)

برخی شواهد نشان می دهد که مکمل آهن در افراد سالم می تواند جذب این دارو را کاهش دهد. این دارو برای درمان بیماری پارکینسون و سندروم پای بی قرار و احتمالا از طریق شلاته کننده ها استفاده می شود. در امریکا از برچسب هشدار روی داروی لوودوپا استفاده می شود که این برچسب به بیماران اعلام می کند که مکمل های آهن می توانند مقدار لوودوپا را در بدن کاهش دهند و حتی اثربخشی دارو را تقلیل دهند.

لووتیروکسین

لووتیروکسین (با اسامی لووتیروئید، لووکسیل، سینتروئید، تیروسینت و یونیتروئید) برای درمان کم کاری تیروئید، گواتر و سرطان تیروئید استفاده می شود. مصرف همزمان آهن و لووتیروکسین می تواند موجب کاهش اثربخشی لووتیروکسین در برخی بیماران شود. برچسب برخی از این داروها به بیماران هشدار می دهد که مکمل آهن می تواند جذب لووتیروکسین را کاهش دهد. بنابراین بیماران باید فاصله 4 ساعت را بین مصرف لووتیروکسین و مکمل آهن مدنظر قرار دهند.

داروهای مهارکننده پمپ پروتون

اسید معده نقش مهمی در جذب آهن غیرهم موجود در رژیم غذایی دارد. از آنجایی که داروهای مهارکننده پمپ پروتون مثل لانزوپرازول (prevacid) و امپرازول (Prilosec) میزان اسیدیته معده را کاهش می دهند لذا این داروها می توانند جذب آهن را نیز کاهش دهند. مصرف داروهای مهارکننده پمپ پروتون به مدت 10 سال با تخلیه آهن یا آنمی در افرادی که ذخایر آهن بدنشان در حد طبیعی است، ارتباطی ندارد. اما بیماران دچار فقر آهن که داروهای مهارکننده پمپ پروتون مصرف می کنند، به مکمل آهن پاسخ مطلوبی نمی دهند.