«دینگ زو»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه گوتنبرگ در سوئد، گفت: «ریتم شبانه روزی فردی به نظر می‌رسد یک عامل خطر مهم برای تصلب شرایین باشد.»

زو در ادامه افزود: «علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که «ریتم‌های شبانه‌روزی در مراحل اولیه بیماری مهم‌تر هستند، بنابراین باید به ویژه در درمان پیشگیرانه بیماری قلبی عروقی مورد توجه قرار گیرد.»

تحقیقات قبلی نشان داده است افرادی که عادت‌های شبانه دارند، با افزایش خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی روبرو هستند، اما به گفته محققان، این اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد ریتم خواب با یک عامل خطر خاص سلامت قلب مرتبط است.

برای این مطالعه، محققان داده‌های نزدیک به ۸۰۰ مرد و زن بین ۵۰ تا ۶۴ سال را که در یک مطالعه تصویربرداری در مقیاس بزرگ از بیماری‌های قلب، ریه و رگ‌های خونی شرکت داشتند، تجزیه و تحلیل کردند.

شرکت‌کنندگان بر اساس «کرونوتیپ» - تمایل طبیعی به خوابیدن در یک زمان خاص- به پنج گروه تقسیم شدند.

این ۵ گروه به‌عنوان سحرخیز افراطی، سحرخیز متوسط، متعادل، شب بیدار متوسط یا شب بیدار شدید مشخص شدند.

سی تی اسکن نشان داد که افراد شب زنده دار تقریباً دو برابر افراد سحرخیز آترواسکلروز (تصلب شرایین) داشتند، حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل سلامت قلب مانند فشار خون، کلسترول، وزن، ورزش، استرس و سیگار.

آترواسکلروز شامل رسوبات چربی است که در داخل رگ‌ها جمع می‌شوند و جریان خون را مسدود می‌کنند.

زو گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که کرونوتیپ افراطی شب ممکن است نه تنها با سلامت قلبی عروقی ضعیف‌تر، بلکه به طور خاص با کلسیفیکاسیون در شریان‌های کرونر و آترواسکلروز مرتبط باشد.»