سپس با استفاده از یک ابزار غربالگری روانشناختی معتبر برای غربالگری اختلال بدشکلی بدن (BDD) از آن‌ها خواسته می‌شود که یک ارزیابی روان‌شناختی اجباری توسط پزشکی که قصد انجام جراحی را دارد، انجام دهند.

بیمار و پزشک می بایست در مورد انگیزه های انجام جراحی زیبایی با یکدیگر صحبت کنند و باید مشخص شود که آیا یک مشکل روانشناختی باعث این اقدام بوده است یا خیر.

بر اساس دستورالعمل‌های جدید شورای پزشکی استرالیا، اگر غربالگری نشان دهد که بیمار دارای بیماری‌های روان‌شناختی قابل توجه است که ممکن است او را کاندیدای نامناسبی برای جراحی زیبایی کند و بیمار باید برای ارزیابی به روان‌شناس، روان‌پزشک یا پزشک عمومی ارجاع شود.