آخرین خبر/ زمانی که جو بایدن اعلام کرد که در این هفته مجدداً نامزد انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد، متحدان اروپایی آمریکا دقیقاً می‌دانستند که این موضوع برای آینده روابط آن ها چه معنایی دارد.روابطی که از زمان ترامپ پر از فراز و نشیب شد و حالا اختلاف اروپا با آمریکا بر سر رابطه با چین به شدت بالا گرفته است.

به گزارش آخرین خبر به تحلیل CNN، اورپا در زمان ترامپ از آمریکا فاصله گرفت و اکنون هم بر این باور است که اتفاق ترامپ بعید نیست مجدد با خود وی یا کسی مانند وی رخ دهد. بر کسی پوشیده نیست که با انتشار اخباری مبنی بر پیروزی بایدن در ریاست جمهوری در سال 2020، رهبران سراسر اروپا از حضور یک رهبر دموکراتیک متعارف تر در کاخ سفید نفس راحتی کشیدند.
آنها همچنین می‌دانستند که بایدن نمی‌تواند تمام آسیب‌های وارد شده در چهار سال دونالد ترامپ را جبران کند.
ترامپ یک رهبر پر سرو صدا بود که بارها از متحدان اروپایی آمریکا انتقاد کرد. او تهدید به جنگ تجاری کرد، جنگی از محصولاتی مانند پنیر گرفته تا هواپیما!

او اصول ائتلاف ناتو را زیر سوال برد و اتحادیه اروپا را مورد انتقاد قرار داد و در جایی گفت که اگر بریتانیا را اداره کند، صورتحساب 50 میلیارد پوندی (62 میلیارد دلاری) برگزیت را که بریتانیا قانوناً به اتحادیه اروپا بدهکار است را پرداخت نخواهد کرد.
دو دلیل اصلی وجود دارد که چرا اروپایی‌ها به طور کامل از دوران ترامپ از آمریکا فاصله نگرفتند. اولاً، اگر ترامپ تنها یک دوره بر قدرت بود، دلیلی وجود ندارد که او یا کسی مانند او دوباره تکرار نشود. دوم اینکه، اروپایی ها معتقدند، بایدن بیشتر سیاست خارجی ترامپ مبنی بر حمایت گرایی در تجارت و فشار حداکثری بر چین را ادامه داده است.
وقتی با دیپلمات‌ها و مقامات اروپایی صحبت می‌کنید، اغلب کلمه «اعتماد» به میان می‌آید. نه فقط به نیات ایالات متحده به عنوان متحد، بلکه حتی به دموکراسی آمریکایی.

ما به آنچه در 6 ژانویه روی داد نگاه می‌کنیم و نمی‌دانیم که آیا می‌توانیم به مجددا اعتماد کنیم و بدتر از آن دیگر تکرار نشود و نظام سیاسی را با آن فرو بریزد. یک دیپلمات ارشد اروپایی به سی‌ان‌ان گفت: «ما به شکاف‌ها در کشور نگاه می‌کنیم و نمی‌دانیم که آیا می‌توانیم اعتماد کنیم که ایالات متحده سیاست اول آمریکا را در دستور کار خود را بیش از بیش ادامه نخواهد داد.» آنها افزودند: «نمی توانیم بیش از حد به متحدی اعتماد کنیم که نمی توان به پایداری اش اعتماد کرد.»
این فقدان اعتماد و سوء ظن عمومی نسبت به آمریکا تا حدی منجر به چیزی شده است که در اروپا از آن به عنوان دستور کار خودمختاری استراتژیک یاد می کند و اساساً  اتحادیه اروپا برای داشتن سیاست خارجی مستقل که آن را کمتر به ایالات متحده وابسته تلاشی می کند. بخش کلیدی این دستور کار حفظ روابط اقتصادی نزدیک اروپا با چین است که این روزها برای هر دو حزب اصلی آمریکایی غیرقابل قبول است.

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، اخیراً زمانی که به پولیتیکو گفت که اروپا نباید «فقط دنباله رو آمریکا» در مورد چین باشد، دیدگاه خود برای خودمختاری استراتژیک را با عباراتی مبهم توضیح داد. این اظهار نظر جنجالی بود زیرا در پاسخ به سوالی درباره اینکه اگر چین به تایوان حمله کند اروپا چه خواهد کرد، مطرح شد. اما به طور کلی، همه 27 کشور عضو اتحادیه اروپا از دستور کار خودمختاری استراتژیک حمایت می کنند، البته با درجات متفاوتی از تقابل با چین که این رویه در کشورهای اروپایی به خوبی مورد توجه قرار گرفته است.
حقیقت این است که نگرانی‌های اروپا در مورد آمریکای مدرن حتی برخی از بزرگ‌ترین بدبینان چین در اتحادیه اروپا را وادار کرده است که بپذیرند اروپا اکنون باید رویکرد متفاوتی نسبت به واشنگتن در قبال پکن داشته باشد.

این بدان معنا نیست که همه کشورهای اتحادیه اروپا از این واقعیت جدید خوشحال هستند. برخی، به‌ویژه در بلوک شرق می‌ترسند که فریب بازارهای چین و نیروی کار ارزان خطر وابستگی بیش از حد اقتصادی به چین را داشته باشد و آن هار را از همتایان خود دور کند.
ما باید ریسک را از رابطه با چین حذف کنیم، کاری که با روسیه انجام ندادیم. یک دیپلمات اروپای شرقی می گوید: من نگرانم که خطر چین را دست کم بگیریم.
اما حتی بزرگ‌ترین اقتصادها هم اکنون به جای قطع کامل روابط، در مورد حذف خطر از روابط خود با چین صحبت می‌کنند، و در سرتاسر بلوک به تغییراتی که در روابط اتحادیه اروپا و ایالات متحده در دوران ترامپ رخ داد اشاره می کنند. آنها بر این باورند که اکنون امکان دیگری وجود ندارد.

از طرف ایالات متحده، مقامات خوشبین هستند که اروپا روزی به خود بیاید و موضعی نزدیکتر به موضع آمریکا در قبال چین اتخاذ کند، که به طور قابل توجهی خصمانه تر است مخصوصا در حوزه در تجارت و توسعه فناوری!
 یک مقام دولت آمریکا به سی ان ان گفت: ما زنگی را بر چین به صدا در می آوریم، اما ممکن است اروپایی ها کمی بیشتر طول بکشد تا آن را بشنوند. اروپا پیوندهای زیادی با چین دارد، اما اخیراً آموخته است که یک شریک چقدر سریع می‌تواند به دشمن تبدیل شود. اگر تجاوز چین به تایوان افزایش یابد، آزمون واقعی اروپا شروع می شود.

یکی دیگر از مقامات آمریکایی به سی ان ان گفت که درس اصلی دوره ترامپ برای متحدان این بود که بدانند حفظ یک رابطه "بادوام" مهم است.
در اروپا، مسئله ضروری بودن کمی متفاوت است. این دیپلمات ارشد اروپایی به CNN گفت: ایالات متحده یک شریک اجتناب ناپذیر است، حتی اگر یک شریکی غیر قابل اعتماد باشد و در حالی که برخی بر این باورند که ایالات متحده، با همه شکاف‌های سیاسی داخلی‌اش، کار اروپایی‌ها را سخت کرده است اما بازهم می‌تواند برای کمک به روابطش کارهایی انجام دهد.
یک مقام اروپایی می‌گوید: «اگر تلاش‌هایی برای برقراری روابط نزدیک‌تر در مورد مسائلی مانند اقتصاد و امنیت سایبری انجام شود، این موضوع بع روابط اروپا آمریکا کمک خواهد کرد. به عنوان مثال، شورای تجارت و فناوری اتحادیه اروپا و ایالات متحده انجمنی خوب است، اما در حال حاضر به شدت بر فناوری متمرکز شده است. و آنها می توانستند خیلی زودتر با ما در مورد قانون کاهش تورم تماس بگیرند و بپرسند که چگونه ممکن است بر اقتصاد ما تأثیر منفی بگذارد.
پشت درهای بسته، هیچ ابهامی وجود ندارد: مقامات اروپایی در صورت پیروزی بایدن برای دور دوم ریاست جمهوری، بسیار خوشحالتر از ران دیسانتیس یا ترامپ خواهند بود.
با این حال، ریاست‌جمهوری بایدن تاکنون زمینه را برای آشتی بزرگ فراهم نکرده است. اروپا بیشتر متعهد به یافتن راه خود در جهان است.
از برخی جهات، این امر اجتناب ناپذیر و ضروری بود. اما غیرقابل انکار است که سایه ریاست جمهوری ترامپ و ادامه سیاست بایدن که به بیشتر درون کشورش متمرکز است تا بیرون، اروپا را مصمم تر از هر زمان دیگری برای یافتن جایگاه خود در جهان، به جای پیروی از دیگران، کرده است. و در حال حاضر، این به معنای فاصله گرفتن مداوم از آمریکا در مورد بزرگترین موضوع سیاست خارجی خارج از اوکراین در دهه گذشته استو البته نحوه برخورد و سیاست اتحادیه اروپا در برخورد با چین.