فرارو/  ابراهیم آنچه را که از سر گذرانده به زبان ساده توصیف می‌کند: وقتی به خواب رفتم یک پا داشتم و وقتی از خواب بیدار شدم و پایم به عقب برگشته بود.
 

مرد جوانی که زندگی خود را دوباره با پای برعکس شده شروع کرده می‌گوید این وضعیت زندگی من را نجات داده است.

 ابراهیم عبدالرئوف، ۲۲ ساله، پس از اینکه در جریان یک بازی ورزشی مجروح شد، پس از اینکه از عمل جراحی به هوش آمد و پایش را دید که به عقب دوخته شده شوکه شد.

ابراهیم در سال ۲۰۱۵ با برادرش فوتبال بازی می‌کرد که با تکل سختی به زمین خورد. این نوجوان ۱۴ ساله در آن زمان کمی احساس درد داشت، اما به رختخواب رفت و انتظار داشت بهبود یابد، اما این اتفاق نیفتاد.

عبدالرئوف به یاد آورد: وقتی صبح روز بعد بیدار شدم، روی زمین افتادم. من یک درد مانند برق گرفتگی در پایم داشتم و اصلاً نمی‌توانستم آن را روی زمین بگذارم.

اوکه درد می‌کشید از پله‌ها سر خورد و به سمت مادرش رفت و مادرش چند لحظه طول کشید تا از شدت دردش مطمئن شود. عبدالرئوف گفت: مادرم بر سر من فریاد زد، زیرا فکر می‌کرد بهانه می‌آورم تا به مدرسه نروم.

عبدالرئوف به بیمارستان محلی بیرمنگام انگلستان منتقل شد و در ابتدا تشخیص داده شد که به عفونت استخوانی مبتلا است.

او به مدت شش هفته در مرکز پزشکی ماند، جایی که برای درمان عفونت به او آنتی بیوتیک دادند و سپس به مدت سه هفته به خانه بازگشت، اما به نظر نمی‌رسید که در حال بهبودی باشد.

ابراهیم گفت: من بهتر نشدم. درد من بدتر می‌شد و یک توده بزرگ روی پایم ایجاد شد. آن‌ها فکر می‌کردند که من یک کورک یا کیست دارم.

او به مطب دکتر بازگشت و به بیمارستان سلطنتی ارتوپدی در بیرمنگام منتقل شد، جایی که در نهایت سرطان استخوان برای او تشخیص داده شد.

به گفته انجمن سرطان آمریکا، سرطان‌های اولیه استخوان بسیار نادر هستند و کمتر از ۱ درصد از کل سرطان‌ها را تشکیل می‌دهند.

ابراهیم به مدت شش ماه تحت شیمی درمانی قرار گرفت تا اینکه پزشکان تصمیم گرفتند جراحی چرخشی را انجام دهند. بدون این عمل، سرطان در بدن ابراهیم در خطر گسترش بود.

در این عمل جراحی پای به طور کامل برعکس می‌شودکه به او کمک می‌کند در پروتز راه برود. قرار دادن پا به عقب به بیمار این امکان را می‌دهد که از مفصل مچ پا برای حرکت دادن پای خود به همان روشی که افراد غیر قطع عضو استفاده می‌کنند، استفاده کند.

ابراهیم می‌گوید: نمی‌توانستم خودم را با پای روبه عقب تصور کنم. من فکر می‌کردم که شبیه فرانکشتاین است.

پس از جراحی، نمی‌دانستم که آیا آن‌ها این جراحی را انجام داده اند یا نه. ملحفه را بلند کردم و چیزی را که می‌دیدم باور نمی‌کردم. وقتی به خواب رفتم پا داشتم و بیدار شدم و پایم عقب افتاده بود. او پس از عمل، پنج ماه دیگر شیمی درمانی را پشت سر گذاشت.

وی گفت: فکر می‌کردم می‌میرم. من خودم و پدر و مادرم را در مراسم تشییع جنازه ام تصور می‌کردم.

اما در نهایت عمل جراحی و شیمی درمانی موفقیت آمیز بود و این جوان شروع به توانبخشی کرد.

به او تمرینات روزانه داده شد تا در خانه بهبود یابد و به پروتز خود عادت کند. او سال‌ها تحت توانبخشی قرار گرفت تا بالاخره راه رفتن را دوباره از سر بگیرد.

او اکنون می‌تواند ورزش کند، برقصد و برای اولین بار پس از سال‌ها به خودکفایی رسیده است.

ابراهیم گفت: من هنوز هم می‌توانم بدمینتون بازی کنم. من هر هفته آخر هفته بازی می‌کردم. از بازگشت استقلالم بسیار خوشحالم. اکنون می‌توانم از خودم مراقبت کنم.