در نوشتار این کتیبه‌پژوه درباره اقبال لاهوری آمده است: «هند و پاکستان دارای مشاهیر بزرگی در جهان فارسی است و در میان آنها، برخی علامه اقبال لاهوری را ایرانی‌ترین غیرایرانی نامیده‌اند.

او اعتقاد داشت تنها شعر فارسی است که می‌تواند افکار بلند او را جاودانه کند؛ لذا برای یادگیری فارسی اقدام کرد.

سنگ مزار اقبال، بنا بر نوشتۀ پشت سنگ، از سوی مردم افغانستان (به پاس خدمات او به فرهنگ افغانستان) اهدا شده است.

در متن پشت سنگ آمده است: شاعر و فیلسوف شرق، داکتر محمد اقبال که راه سعی و عمل و روح اسلام را به همگنان روشن ساخته و ازین رو مظهر قبول اعلیحضرت محمد نادر شاه غازی و ملت افغان واقع شد، در سنه ۱۲۹۴ (قمری) تولد و بسنه ۱۳۵۷ (قمری) وفات یافت.

در متن مقابل سنگ نیز نوشته شده است: إنَّ من الشِعرِ لحکمةً وإنَّ من البیانِ لسحراً (حدیث نبوی در باب شعر).

نه افغانیم و نه ترک و تتاریم، چمن زادیم و از یک شاخساریم. تمیز رنگ و بو بر ما حرام است، که ما پروردهٔ یک نوبهاریم.»

رضوان‌فر سپس تصاویری از خانه، موزه، خانواده، معلم زبان فارسی و آرامگاه اقبال را که در لاهور پاکستان قرار دارد، منتشر کرده است.