مطابق آخرین تحقیقات، انسان‌ها به 90 درصد از اهدافشان نمی‌رسند تنها به 10 درصد از اهداف خود دست پیدا می‌کنند. یکی از پرسش‌های بنیادین این است که چرا انسان به اکثر اهداف خود نمی‌رسد و دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا می‌آورد و تسلیم می‌شود. چرا همه ما بارها مثلا تصمیم می‌گیریم لاغر شویم، سیگار را ترک کنیم، ورزش را شروع کنیم، تغییر شغل دهیم یا زبان بخوانیم. اما پس از چند هفته فتیله اراده ما نم می‌کشد و در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد. درنهایت در چرخه معیوب غرق می‌شویم.

آیا برای اینکه این دچار چرخه باطل نشویم. باید بدانیم آیا روشی است که نطفه اهداف منعقد شده در ذهن، دچار مرگ زودرس نشود. چه اقداماتی باید برای رسیدن اهدافمان  انجام دهیم و دستهایمان را به نشانه تسلیم بالا نبریم.

آیا واقعا راهی است تا ایده به واقعیت تبدیل شود. شاید یکی از مهمترین راهها، انضباط شخصی است. انضباط شخسی توانایی انجام کارها در وقت مناسب فارغ از اینکه آن کار را دوست داشته یا نداشته باشید است.
توانایی ایجاد انضباط شخصی رابطه گسست ناپذیری  با کیفیت زندگی روزانه‌ ما دارد که می‌توان آن را با کمی برنامه‌ریزی و تکرار و تمرین به این مهارت حیات بخش دست یافت.

اما شاید دوستانی که عقل نقادی داشته باشند بگویند که اگر با با برنامه‌ریزی و تکرار و تمرین می‌توان به آن دست یافت. چرا 90 درصد اهداف انسان محقق نمی‌شود.

یکی از مهمترین دلیل ان این است انسان ذاتاً به دنبال راحتی است و در بخش ناخودآگاه‌اش علاقه‌ی زیادی به بی‌نظمی دارد ولی در بخش خودآگاهمان تمایل  دارد همه‌چیز منظم و بر سر قانون باشد، پس یک جدال همیشگی میان بخش خودآگاه و ناخودآگاهمان جریان دارد. در واقع انضباط شخصی آگاه شدن از مقاومت ناخودآگاه و سپس غلبه بر آن مقاومت‌ها است.
بی‌تردید داشتن نظم و انضباط درونی و پایبندی به مقرراتی که خیلی وقت‌ها مطابق میلمان نیست، کار سختی است؛ بنابراین چرا باید این سختی را به جان بخریم؟ در این بخش می‌خواهیم به ۵ مزیت نظم از درون اشاره کنیم که شما را متقاعد می‌کند برای شکل دادن آن اقدام کنید.
دستیابی به اهداف بلندمدت
بدون شک مهم‌ترین اثر انضباط درونی محقق ساختن اهداف شماست. کورت کوپمیر که بیش از نیم‌قرن درباره اصول موفقیت تحقیق کرده است، می‌گوید ۹۹۹ اصل برای موفقیت و دستیابی به اهداف وجود دارد که من آنها را مطالعه کرده‌ام اما بدون نظم هیچ کدامشان تأثیری ندارند.
نظم افراد را قادر می‌سازد که به مسیری که برای رسیدن به اهدافشان طراحی کرده‌اند پایبند بمانند و در برابر خواسته‌هایی که آنها را از هدف دور می‌کنند، مقاومت کنند. تفکر کارآمد یکی از مهم‌ترین ابزارها برای دستیابی به این امر است. افرادی که منظم اعتماد به نفس، آرامش، شادی و استقلال بیشتری دارند و اضطراب کمتری را تجربه می‌کنند.
با نظم درونی مقاوم‌تر می‌شوید
دستیابی به نظم و انضباط از درون باعث می‌شود راحت‌تر به دیگران نه بگویید و بیشتر در برابر آنچه که شما را از هدف دور می‌کند، مقاومت کنید.
رفتارهای پخته‌تری از خود نشان می‌دهید
اگر احساس می‌کنید از لحاظ روحی شکننده شده‌اید و با یک تلنگر درهم می‌شکنید، نظم درونی به شما کمک می‌کند، افسار احساسات و هیجاناتتان را در دست بگیرید و تکانشی عمل نکنید.چرا که شما آموخته‌اید در هر شرایطی وضعیت روانی خود را مدیریت کنید و اجازه ندهید طوفان‌های احساسی شما را از مسیر درست منحرف کند.
نظم درونی بیشتر، شادی بیشتر
شاید شادتر بودن برای بسیاری از ما تبدیل به یک رویا شده باشد. اما نظم می‌تواند به ما کمک کند دوباره شادی را بازیابیم. این کار بهره‌وری ما را افزایش می‌دهد، اهدافمان را محقق می‌سازد و باعث می‌شود دیدگاه بهتری به خودمان داشته باشیم، بنابراین طبیعی است که در چنین شرایطی شادتر باشیم.

شاید باور نکنید نظم فردی آنچنان در سیره امامان و اسلام اهمیت دارد که امیرالمومنین در آخرین لحظه حیات بدان سفارش کرد: «أُوصِیکُما وَ جَمیعَ وَلَدی وَ أَهلی وَ مَن بَلَغَهُ کِتابی بِتَقوَی اللَّهِ وَ نَظمِ أَمرِکُم» شما و همۀ فرزندان و عیال و هر که را نامه‌ام به دست او برسد سفارش می‌کنم به تقوای الهی و رعایت نظم در کارهایتان. یا حضرت امیر (ع) در حکمت 390 از کتاب نهج البلاغه شیوۀ درست مدیریت زمان را توضیح می‌دهند: لِلمُؤمِنِ ثَلاثُ ساعاتٍ فَساعَةٌ یُناجی فِیها رَبَّهُ وَ ساعَةٌ یَرُمُّ مَعایِشَهُ‏ وَ ساعَةٌ یُخَلّی بَینَ نَفسِها وَ بَینَ لَذَّتِها فِیما یَحِلُّ وَ یَجمُلُ

 مؤمن وقت خود را در شبانه‌روز به سه بخش تقسیم می‌کند: بخشی را صرف مناجات با پروردگارش می‌کند، و قسمتی از آن به تأمین و اصلاح معاش زندگی خود مشغول است، و وقتی را نیز به استراحت و بهره‌گیری از لذّت‌های حلال و نیکو می‌گذراند.

در روایتی امام حسین (ع) از پدر بزرگوارش امیرمؤمنان (ع) می‌پرسد: پیامبر (ص) وقت خود را در منزل چگونه صرف می‌کرد؟ حضرت می‌فرماید:

[پیامبر اکرم] هنگامی که به خانه می‌آمد زمان خود را سه قسمت می‌کرد: یک بخش را برای [عبادت] خدا می‌گذاشت و بخشی را به خانوده‌اش اختصاص می‌داد و وقتی را نیز برای خود می‌گذاشت.

پی نوشت:

1. کتاب معجزه انضباط فردی اثر برایان تریسی 

2. نهج‌البلاغه، ص 421.

3. عیون اخبار الرّضا، ج 1، ص 317.