آخرین خبر/همیشه عاشق تنهاست
و دست عاشق در دست ترد ثانیه‌هاست
و او و ثانیه‌ها می‌روند آن طرف روز
و او و ثانیه‌‌ها روی نور می‌خوابند
و او و ثانیه‌ها بهترین کتاب جهان را
به آب می‌بخشند
و خوب می‌دانند
که هیچ ماهی هرگز
هزار و یک گره رودخانه را نگشود
و نیمه شب‌ها با
زورق قدیمی اشراق
در آب‌های هدایت روانه می‌گردند
و تا تجلی اعجاب پیش می‌رانند

هوای حرف تو آدم را
عبور می‌دهد از کوچه باغ‌های حکایات
و در عروق چنین لحن
چه خون محزونی !

حیاط روشن بود
و باد می‌آمد
و خون شب جریان داشت در سکوت دو مرد؛
« اتاق خلوت پاکی است
برای فکر چه ابعاد ساده‌ای دارد !
دلم عجیب گرفته است
خیال خواب ندارم »

کنار پنجره رفت
و روی صندلی نرم پارچه‌ای
نشست ؛

‌ هنوز در سفرم
خیال می‌کنم
در آبهای جهان قایقی است
و من ‚ مسافر قایق 
هزارها سال است
سرود زنده دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه‌های فصول می‌خوانم
و پیش می‌رانم
مرا سفر به کجا می‌برد ؟
کجا نشان قدم ‚ ناتمام خواهد ماند
و بند کفش به انگشت‌های نرم فراغت
گشوده خواهد شد ؟

کجاست جای رسیدن و پهن کردن یک فرش
و بی خیال نشستن
و گوش دادن به
صدای شستن یک ظرف زیر شیر مجاور ؟

و در کدام بهار درنگ خواهی کرد
و سطح روح پر از برگ سبز خواهد شد ؟

سهراب سپهری