خراسان/ خانمی هستم ۲۶ ساله. یک سال و نیم است که با پسری که ۴ سال از خودم کوچک تر است، ازدواج کرده ام. اوایل رابطه خوبی داشتیم. الان دوران عقد را می گذرانیم. شوهرم رفیق باز است و کمتر به دیدن من می آید. هر بار اعتراض می کنم باعث جر و بحث می‌شود. افسردگی و ناراحتی اعصاب گرفته ام. چه کار کنم؟
مخاطب عزیز یکی از عوامل پایداری در ازدواج، تامین نیاز عاطفی و امنیت روانی توسط شریک زندگی می باشد که به نظر می آید در حال حاضر شما در این زمینه دچار احساس خلاء و کمبود شده اید. رفیق بازی یا وابستگی به دوستان نشانه نبود تعهد و پایبندی به شریک زندگی است. در عین حال که یکی از موارد مورد بررسی در قبل از ازدواج، بلوغ اجتماعی و روابط با دوستان است که اگر فرد هیچ گونه دوست یا رفیقی نداشته باشد، نشانه نداشتن بلوغ اجتماعی است و باید بررسی شود اما از طرف دیگر ارتباط زیاد با دوستان و وابستگی به آن ها هم نشانه آزادی خواهی زیاد و بی تعهدی به ازدواج است. افرادی که ساعات زیادی از وقت خود را به دوستان شان اختصاص می دهند، معمولا در پذیرش محدودیت های ازدواج دچار مشکل هستند و نمی توانند به راحتی از آزادی های دوران مجردی بگذرند؛ بنابراین در زندگی مشترک دچار تنش‌ هایی با همسر می شوند و اما راه حل:
باورهای غلط را کنار بگذارید
در ابتدا بررسی کنید که آیا نیاز شما به دیدن ایشان مناسب و متعادل است یا شما هم برای دیدن ایشان مدام احساس دلتنگی می کنید؟ در مواردی ما شاهد این هستیم که شریک زندگی دچار یک سری باورهای غلط درباره ازدواج می باشد از جمله این که زن و شوهر بعد از ازدواج باید با روابط دوستانه دوران مجردی خداحافظی کنند و تنها با همسر خود به تفریح و سرگرمی بپردازند! و البته این را نشانه عشق و علاقه به هم می دانند و خود را هم به شدت محدود به یک رابطه و صرفا با همسر می کنند. این نوع وابستگی به مرور باعث دلزدگی طرف مقابل و احساس افسردگی فرد می شود؛ بنابراین بهتر است دقیق تر بررسی کنید تا احیانا خود به این مسئله دامن نزنید. ازدواج درست نباید فرد را از همه روابط قبلی محروم کند چراکه افراد به روابط با دوستان، همکاران و فامیل برای گرفتن نشاط و روحیه نیاز دارند.
برای با هم بودن به توافق برسید
به بررسی علت بپردازید. شما مطرح کرده اید که در ابتدا رابطه خوبی با هم داشتید. چه تغییراتی در رفتارتان باعث به وجود آمدن این مسئله شده است؟ برای حل مشکل خود بهتر است به جای اعتراض که از آن نتیجه نگرفته اید از مهارت همدلی و حل مسئله کمک بگیرید، یعنی با توجه به درک احساس لذت و نیازی که به این گونه روابط دارد (می دونم چقدر این روابط برات لذت بخشه اما من هم دوست دارم بیشتر ببینمت) از او بخواهید تا با همفکری یکدیگر درباره میزان این روابط، ساعات و روز آن به توافق برسید. 

نویسنده : زهره حسینی مشاور و دانش آموخته دانشگاه علامه طباطبایی