آخرین خبر/ هزار جان مقدس فدای روی تو باد

که در جهان چو تو خوبی کسی ندید و نزاد




هزار رحمت دیگر نثار آن عاشق

که او به دام هوای چو تو شهی افتاد




ز صورت تو حکایت کنند یا ز صفت

که هر یکی ز یکی خوبتر زهی بنیاد




دلم هزار گره داشت همچو رشته سحر

ز سحر چشم خوشت آن همه گره بگشاد




بلندبین ز تو گشتست هر دو دیده عشق

ببین تو قوت شاگرد و حکمت استاد




نشسته‌ایم دل و عشق و کالبد پیشت

یکی خراب و یکی مست وان دگر دلشاد




به حکم تست بگریانی و بخندانی

همه چو شاخ درختیم و عشق تو چون باد




به باد عشق تو زردیم هم بدان سبزیم

تو راست جمله ولایت تو راست جمله مراد




کلوخ و سنگ چه داند بهار را چه اثر

بهار را ز چمن پرس و سنبل و شمشاد




درخت را ز برون سوی باد گرداند

درخت دل را باد اندرونست یعنی یاد




به زیر سایه زلفت دلم چه خوش خفته‌ست

خراب و مست و لطیف و خوش و کش و آزاد




چو غیرت تو دلم را ز خواب بجهانید

خمار خیزد و فریاد دردهد فریاد




ولی چو مست کنی مر مرا غلط گردم

گمان برم که امیرم چرا شوم منقاد




به وقت درد بگوییم کای تو و همه تو

چو درد رفت حجابی میان ما بنهاد




در آن زمان که کند عقل عاقبت بینی

ندا ز عشق برآید که هرچ بادا باد



مولوی