جام جم/ کودکی از مهم‌ترین و مؤثرترین دوره‌های زندگی به‌شمار می‌رود که در آن شخصیت فرد شکل می‌گیرد. این موضوع نشان‌دهنده این است که کودکان فقط به توجه و مراقبت جسمانی نیاز ندارند، بلکه تمامی ابعاد اجتماعی، عاطفی، شخصیتی و هوشی آنان به‌عنوان عوامل تعیین‌کننده و اساسی زندگی، نیازمند رشد و پرورش است.
 

از طرفی همه انسان‌‌ها برای زندگی، نیازمند امنیت جسمی، روحی، اقتصادی، اجتماعی و‌... هستند. در این میان، کودکان به لحاظ کم‌‌توان بودن در حفاظت از خود در مواجهه با مشکلات مختلف، نیازمند مراقبت و حمایت از سوی والدین و دیگر افراد جامعه هستند. خانواده مهم‌ترین و اولین بستر حمایت از کودک و تحقق حقوق آنهاست و نهاد خانواده بنیادی‌‌ترین ساختار برای قشر کودک محسوب می‌‌شود. تمام کودکان حقوق یکسانی دارند و باید بدون توجه به نژاد، قومیت، ملیت و گرایش جنسی دسترسی یکسانی به آموزش داشته باشند. آنها حق دارند نظرات و عقاید خود را آزادانه بیان کنند و دیدگاه کودکان باید در تمام امور مربوط به آنها در‌نظر گرفته شود. به‌هر‌حال همه ما انسان‌ها یکسری چارچوب‌ی‌ها، حد و مرز‌ها و ارزش‌گذاری‌هایی برای خودمان داریم که طبق آنها عمل می‌کنیم. کودکان نیز مانند سایر افراد این حد و مرز‌ها و چارچوب‌‌ها را دارند، با این تفاوت که این ارزشگذاری را از دیگران می‌‌آموزند. هر‌چقدر بزرگ‌تر‌ها به حریم خصوصی کودکان احترام بگذارند متقابلا کودک نیز از آنان این موضوع را یاد می‌گیرد.