وی با اشاره به اینکه در سال‌های گذشته به دلیل نوع معماری و شرایط متفاوت زندگی اجتماعی کودکان بیشتر در حیاط با همسالان خود بازی می‌کردند، گفت: امروزه باتوجه به شرایط اجتماعی و شرایط زندگی جدید، کودکان به بازی‌های کامپیوتری تمایل دارند. آنها به دلیل داشتن جایزه‌های مجازی، گرافیکی و ورود به دنیای عجیب و پیچیده و در عین حال جذاب، علاقه‌مندی بیشتری به این بازی‌ها دارند و از همین رو این بازی‌ها را به راحتی یاد می‌گیرند و از این طریق اوقات فراغتشان را پر می‌کنند.

این متخصص روانشناسی کودک و نوجوان با بیان اینکه بازی نقش مهمی در رشد و تربیت کودکان دارد، تصریح کرد: بازی دومین سرگرمی پس از تلویزیون است و اگر والدین سواد رسانه‌ای و سواد بازی داشته باشند و بدانند که می‌توانند الگوی مناسبی برای کودکان باشند، نسبت به کودکان کنترل خود را بالا نبرند، می‌توانند از این طریق آگاهی فرزندانشان را با کمک بازی ارتقاء دهند، مفاهیم علمی را یاد بگیرند، کارکرد اجرایی کودکان را افزایش دهند و عملکرد حافظه برایشان بهبود پیدا کند.

انزانی یادآور شد: اما از آنجایی که پیش از سه سالگی کودکان نیاز دارند در کنار مادرشان باشند، والدین سعی کنند حتی الامکان بازی‌های کامپیوتری را در این بازه سنی در اختیار کودکان قرار ندهند و از سه سالگی به بعد براساس فرایند رشد بازی‌های هیجان انگیزی که می‌توانند در خانه یا مهد کودک تجربه کنند را به کودکان پیشنهاد دهند.

وی با اشاره به معایب بازی‌های کامپیوتری، گفت: بازی‌های کامپیوتری مزایای خاص خودشان را دارد اما استفاده بیش از حد از آن‌ها موجب افت تحصیلی و افزایش اختلالات رفتاری، انزوا گزینی، افزایش اعتیاد به بازی‌ها و سوء استفاده قرار گرفتن کودکان، در برخی مواقع خشم،‌ استرس و چاقی شود و گاهی آنها را به سمت بزهکاری سوق دهد.

این روانشناس کودک با تاکید بر لزوم شناسایی بازی‌ها توسط والدین، خاطرنشان کرد: والدین باید وقت بیشتری برای نوع بازی‌ با کودکانشان اختصاص دهند این درحالیست که بازی‌هایی که این روزها در اختیار کودکان قرار می‌گیرد چندان توسط والدین بررسی نمی‌شود.

انزانی با بیان اینکه بازی‌های که در خانه انجام می‌شود به اندازه بازی‌های کامپیوتری جذابیت ندارند، به والدین توصیه کرد که در بازی با کودکان خلاقیت خود را افزایش دهند، استعداد کودکان را شناسایی و در راستای ارتقاء این استعدادها گام بردارند. هر چقدر هویت کودکان بیشتر شود تمایلات آنها به استفاده از بازی‌های کامپیوتری کاهش می‌یابد. به عبارتی دیگر، اگر والدین بتوانند کودکان را در راستای پرورش استعدادهای خود سوق دهند در این حالت کودکان بازی‌های کمتری می‌کنند و بیشتر زمان خود را به انجام فعالیت‌های موردعلاقه خود صرف خواهند کرد.