خراسان/ گفت‌و‌گو با تنها خلبان خانم هنگ‌گلایدر در ایران که علاوه بر این حرفه، مربی شطرنج هم است
پرواز آرزوی خیلی هاست و خیلی از ما وقتی یک پرنده را در آسمان می‌بینیم به این که او چه حسی دارد، فکر می‌کنیم. همین علاقه به پرواز باعث شده‌است که آدم‌ها همیشه بخواهند رویای پرواز را به واقعیت تبدیل‌کنند و ورزش‌هایی مانند پاراگلایدری و هنگ‌گلایدری نمونه‌های همین تلاش هستند. شکل و ساختار پرواز در هر کدام از این ورزش‌ها متفاوت است؛ برای مثال هنگ گلایدر ساختار سخت‌تری دارد و  فرد باید خود را به وسیله میله‌های فلزی که به یک پارچه بادبانی متصل است به این وسیله مجهز کند. در این شماره مسیر، با زهرا کاهانی 36ساله و خلبان هنگ گلایدر گفت‌و‌گو کردیم و درباره ریز و درشت این رشته از او پرسیدیم. او مادر یک دختر 13ساله و یک پسر 10ساله است و همان فردی است که در جریان پیدا شدن یسنا کوچولو پشت بی‌سیم بود. او و همسرش هادی کاهانی به وسیله ورزش هنگ‌ گلایدر در پیدا کردن یسنا نقش موثری داشتند و هنوز هم در کوچه و خیابان با واکنش‌های مثبت مردم مواجه می‌شوند. خانم کاهانی علاوه بر پیگیری هنگ‌ گلایدر، مربی شطرنج هم هست و در کنار آن پرواز را هم به‌طور جدی دنبال می‌کند.
 چه چیزی باعث شد به هنگ گلایدری و خلبانی آن علاقه‌مند شوید؟
من از کودکی به پرواز علاقه داشتم. بچه که بودم در خانه پدری یک بالکن خیلی بزرگ داشتیم. من در آن بالکن بال می‌زدم و همان‌جا می‌پریدم. همسرم هم خلبان هنگ گلایدر است و وقتی آمد شرایط برای فعالیت من در هنگ گلایدری و رسیدن به آرزوی پرواز، بیشتر فراهم شد. من هیچ‌وقت از ارتفاع نمی‌ترسیدم و الان هم کارهای هیجانی را دوست دارم. الان 3سال است وارد رشته هنگ گلایدری شدم و یک سال است به طور مداوم پرواز تک‌نفره دارم.
 چطور با هنگ گلایدر پرواز می‌کنید؟
من با هنگ گلایدر بدون موتور پرواز می‌کنم و برای این نوع پرواز باید از روی ارتفاع پرواز کنیم و فرود بیاییم. ما در این ورزش با استفاده از جریان‌های بالارونده گرمایی در جو که به آن ترمال می‌گوییم، ارتفاع می‌گیریم و پرواز می‌کنیم. یک بار از سایت برازجان یک پرواز داشتم و از جایی که تیک‌آف کردم حدود 300تا400متر بالا رفتم. خیلی‌ها از ما درباره محدودیت‌ها می‌پرسند و باید بگویم محدودیت سنی نداریم ولی محدودیت وزنی داریم. برای انجام این رشته باید وزن‌تان بالاتر از 45کیلوگرم باشد. البته موارد دیگری هم هست که برای پرواز باید انجام دهید.
 برای پرواز با هنگ گلایدر چه توانایی‌هایی لازم است؟
فعالیت در این رشته قدرت بدنی و سرشانه قوی می‌خواهد که بخشی از آن با تمرین به دست می‌آید. کسانی که به این رشته علاقه‌مند هستند نباید اضافه‌وزن داشته‌باشند. آن‌ها باید بتوانند صد متر را به سرعت بدوند یا مثلا صد متر را روی تردمیل با سرعت بالا تمام ‌کنند. خلاصه این که چابکی در این رشته مهم است. البته در روند کلاس‌ها یک سری آموزش‌های لازم به فرد داده می‌شود. روند یادگیری هنگ گلایدری هم مثل رانندگی است که طرف چیزی از آن نمی‌داند و با گذراندن دوره‌‌های آموزشی در شرایط سخت کم‌کم جلو می‌رود و نکته‌ها را یاد می‌گیرد.
  هنگ گلایدری چه چالش‌ها و شیرینی‌هایی دارد؟
 درباره شیرینی‌هایش لذت و حس پرواز وصف‌نشدنی است و اصلا قابل توصیف نیست که بخواهم در یک یا چند کلمه آن را توضیح دهم. چالش هم که صددرصد دارد. هوا هیچ‌وقت قابل پیش‌بینی نیست و چالش هم پیش می‌آید ولی وقتی با آموزش و در کنار مربی پرواز کنید، مربی آن شرایط را مدیریت می‌کند و شما هم آن چالش‌ها را رد می‌کنید و تجربه به دست‌ می‌آورید.
  در حال حاضر چه کسانی بیشتر به یادگیری هنگ گلایدری علاقه‌مند هستند؟
در طول این 4سال که همسرم در حال آموزش هنگ گلایدری است و در کنارش هستم، خانم‌ها بیشتر دوست دارند هنگ گلایدری را در حد یک تجربه و پرواز تفریحی تجربه کنند اما معمولا آقایان دوست دارند و خودشان  این ورزش را ادامه می دهند. البته یک مشکل در این ورزش بحث حمل‌و‌نقل وسایل آن است که برای خانم‌ها سخت است.
   گفتید مربی شطرنج هستید که با هنگ گلایدری خیلی متفاوت است. چطور این دو ورزش در شما جمع شده‌اند؟
من از 5سالگی شطرنج بازی می‌کنم. البته شطرنج هم خیلی هیجان دارد چون فکری و تحلیلی است و پرواز هم یک شرایطی دارد که باید در آن تحلیل کنید، در صدم ثانیه تصمیم بگیرید و به‌نظرم قدرت تصمیم‌گیری با شطرنج تقویت پیدا می‌کند. در شطرنج درصد احتمال یک اتفاق در یک موقعیت خیلی زیاد است و حالا خودت باید تحلیل کنی که از چه روشی بهتر است استفاده کنی و آن قدرت حل مسئله و تصمیم‌گیری‌ات را بالاتر می‌برد.
 برای علاقه‌مندان به شطرنج چه توصیه‌ای دارید؟
بهتر است از سنین پایین یعنی از 4سالگی به بالا وارد آن شوید. البته استاد بزرگ‌هایی هم داشتیم که از   12 یا 16سالگی وارد این رشته شدند و به سرعت رشد کردند. من مربی درجه 3شطرنج هستم و در کودکی هم زیاد شطرنج بازی می‌کردم ولی آن زمان به طور آکادمیک آن را ادامه ندادم اما همین چندسال پیش شروع کردم و از دانشگاه علمی کاربردی، کاردانی مربی‌گری شطرنج را گرفتم. در   شطرنج، هنگ گلایدری و هر رشته دیگری علاقه حرف اول را می‌زند. باید با عشق وارد رشته‌ها شوید و اگر این‌جور باشد، در آن پیشرفت می‌کنید و هر چالش و سختی که باشد پشت سر می‌گذارید و آن سختی را نمی‌بینید چون علاقه پشتش است.

نویسنده : اکرم انتصاری | روزنامه نگار