آخرین روز از ماراتن ۱۱ روزه ناشران در سی و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در مصلای تهران با همه کم و کاستی‌ها و خوب و بد آن، شنبه، بیست‌و نهم اردیبهشت‌ماه، به کار خود پایان داد. این دوره از نمایشگاه از  ۱۹ اردیبهشت  در دو بخش حضوری و مجازی میزبان بازدیدکنندگان بود.

در ساعت‌های اولیه با توجه به شروع هفته کاری جمعیت زیادی برای بازدید نیامده بودند اما در ساعت‌های پایانی به تعداد بازدیدکنندگان دقیقه نودی افزوده شد این درحالی بود که از بعدازظهر روز پایانی، ناشران به تکاپوی جمع‌آوری و بسته‌بندی کتاب‌های‌شان افتاده بودند.

البته برخی از ناشران همزمان آماده رفتن می‌شدند، پاسخ‌گوی مخاطبان خود نیز بودند، برخی هم وقت خود را صرفا برای بسته‌بندی کردن کتاب‌هایشان گذاشته و درِ غرفه‌هایشان را بسته بودند. اما برخی تا آخرین لحظه مشغول فروش کتاب‌هایشان بودند و در این میان بودند کسانی که به اصطلاح آتش به مالشان زده و کتاب‌ها را با تخفیف‌های نامتعارف و فروش ویژه می‌فروختند؛ این حراج پایانی کتاب در سال‌های قبل هم به چشم می‌خورد که شاید به این دلیل است که ناشر می‌خواهد از بار خود کم کند و هزینه حمل و نقل اضافی‌ای ندهد و از طرفی هم کمی نقدینگی برای خود داشته باشد. برخی از مخاطبان نمایشگاه هم از این فرصت حراجی استفاده کرده و کتاب‌های مورد نیاز خود را با قیمت کمتری خریداری می‌کردند. بخش کودک نیز تا ساعت‌های پایانی همین وضعیت را داشت.

در این بین غرفه‌داران و کسانی که هر روز در نمایشگاه فعالیت داشتند، پایان فستیوال کتابی ۱۱ روز را با گرفتن  عکسی به یادگار جشن می‌گرفتند .

سخنگوی سی و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران درباره میزان فروش این رویداد فرهنگی، گفت: تا پایان روز دهم در بخش حضوری ۳۱۹ میلیارد فروش داشتیم که ۲۲۳ میلیارد آن از طریق درگاه رسمی و ۹۶ میلیارد آن از مبادی غیررسمی و کارت به کارت بوده است. همچنین در بخش مجازی ۱۷۸ میلیارد فروش داشتیم که ۱۳۵ میلیارد سهم ناشران و ۴۳ میلیارد سهم کتابفروشان بوده است. در مجموع ۴۹۷ میلیارد فروش در بخش حضوری و مجازی تا روز دهم داشتیم. امیدواریم امروز به افزایش تعداد نسخه هم دست یابیم. تا روز گذشته یک میلیون و ۵۰ هزار نسخه بوده که در قالب ۵۹۰ هزار بسته ساماندهی شده است.

پایان این رویداد همیشه این سوال را به وجود می‌آورد که آیا نمی‌توانست بازه زمانی برگزاری نمایشگاه کم باشد یا ناشران کیفی‌تر پا به نمایشگاه بگذارند؟ آیا نمی‌شود نمایشگاه جمع‌وجورتری داشت؟ هرچند که یاسر احمدوند، معاون فرهنگی ارشاد پیشتر از برگزاری نمایشگاه تخصصی کتاب کودک همزمان با برگزاری جشنواره‌ای ویژه کودکان به ایسنا خبر داده بود که شاید این موضوع بتواند مقدمه‌ای برای تخصصی‌تر شدن نمایشگاه کتاب باشد تا نمایشگاهی به گستردگی نمایشگاه فعلی نداشته باشیم.

  گرانی کاغذ، کتاب کپی و قاچاق، سیستم توزیع، رعایت نکردن کپی‌رایت، جهانی نشدن ادبیات و مواردی از این دست مانند موریانه به جان نشر و کتاب افتاده‌اند. اگر کپی‌رایت داشتیم آیا شاهد این همه کتاب با عنوان یکسان بودیم؟ اگر سیستم توزیع کتاب درست بود آیا فروشگاهی بودن نمایشگاه توجیهی داشت؟ اما و اگرها بسیار است.

نمایشگاه کتاب و نفس داشتن نمایشگاه که باعث پویایی کتاب می‌شود خوب است اما نمایشگاه ما نیاز به یک بازنگری دارد؛ از یک مکان دائمی برای برگزاری و ستاد دائمی فعال برای رصد و برنامه‌ریزی اتفاقات تا اصلاح برخی از آیین‌نامه‌ها. به نظر می‌رسد نباید مقهور اعداد و ارقام باشیم.