خراسان/ زنی 42 ساله ام. دو دختر دارم که دختر بزرگم 17 ساله است. در شهری که زندگی می‌کنیم بسیار تنها هستیم. در این شهر بسیار بزرگ و پر از جمعیت با کسی رابطه و رفت و آمد نداریم. شوهرم اهل مسافرت و گردش نیست البته خودش با دوستانش به کوه می‌رود. به ما می‌گوید خودتان به فکر خودتان باشید ولی من دیگر نمی‌توانم تغییر کنم. چون بچه‌ها یم دختر هستند مسئولیت شان هم با من است. دختر بزرگم سال‌ها ست به مشاور مراجعه می‌کند ولی هیچ بهبودی تاکنون حاصل نشده است و اضطراب‌های عمیقی که از کودکی دارد، برطرف نمی‌شود. مدام می‌گوید حالم بد است. دیگر خسته شده ام.
پاسخ مشاور:
زندگی در شهرهای بزرگ با همه زرق و برق‌هایی که دارد می‌تواند سختی‌های خاص خودش را داشته باشد و اولین چیزی را که تحت تاثیر قرار می‌دهد، نوع روابط انسانی است. به نظر می‌رسد شما هنوز نتوانسته اید خودتان را با این زندگی 17 ساله در شهر بزرگ منطبق کنید و هرچقدر جلوتر رفته اید، شرایط به نظر سخت تر شده است.
از خودتان شروع کنید
برای تغییر باید از خودتان شروع کنید. شما به تغییر سبک زندگی تان نیاز دارید. هر فردی بسته به تیپ شخصیتی و نیازهای روانی اش، به ارتباط با افراد دیگر نیاز دارد. این افراد شامل خانواده، اقوام و دوستان می‌شوند. بعضی افراد به علت مسائلی مانند شغل یا قوی بودن در مهارت برقراری ارتباطات، دایره گسترده‌ای از این منابع اجتماعی و انسانی را در اختیار دارند. عموما افرادی که در شهرهای بزرگ و پرجمعیت زندگی می‌کنند، میزان و نوع معاشرت شان با شهرهای کوچک متفاوت است. دور بودن خانه‌ها  از هم، ترافیک، درگیری‌های شغلی و ... باعث شده روابط گاهی سطحی تر یا متفاوت از شهر‌های کوچک شود؛ اما به طور معمول شهرهای بزرگ تر، امکانات تفریحی و رفاهی بیشتری برای سرگرمی یا ارتباط گیری دارند.
به فکر ارتباطات جدید باشید
 با توجه به این که مطرح کرده اید تمایل زیادی به این ارتباطات در شما وجود داشته و زندگی دور از اقوام، برایتان مشکلاتی را به وجود آورده است، می‌توانید ارتباطات جدید را برای خودتان شکل دهید؛ مانند: کلاس‌های آموزشی، ورزشی، پارک‌ها  و ... . شما می‌توانید به راحتی با مراجعه به این مکان‌ها  عضو گروه‌های متفاوتی شوید و دوستانی را پیدا کنید همان طور که همسرتان عضو گروه کوه نوردی شده و وقت‌هایی را با دوستانش می‌گذراند.
دوستان تازه‌ای بیابید
 یادگیری مهارت‌های ارتباطی فقط در ارتباط با فامیل خلاصه نمی‌شود و شما می‌توانید همه آن چه را که در روابط فامیلی دیده می‌شود، با دوستان تان تجربه کنید. چه بسا در زندگی‌های امروزه به خصوص در شهرهای بزرگ، افراد دایره ارتباطشان با دوستان بیشتر از اقوام است. می‌توانید از ارتباطات کوچک تر مانند همسایه‌ها  شروع و بعد آن را گسترده کنید. قطعا رفت و آمد با افراد هم در روحیه و اعتماد به نفس خودتان و هم فرزندانتان تاثیر مثبتی خواهد گذاشت.
برای مسئله دخترتان به روان پزشک مراجعه کنید
مسئله دومی که مطرح کرده اید وضعیت روحی - روانی دخترتان است که درکنار روابط محدود و بدون رفت و آمد، مشکلاتی را برایتان به وجود آورده است. قطعا وضعیت فعلی دخترتان نیز در شما اثرگذار بوده و به نظر می‌رسد مدتی طولانی  اضطراب زیادی را تجربه می‌کند که از دوران کودکی شروع شده و برای درمان به مشاور مراجعه کرده است البته نمی‌دانم زمینه تخصصی مشاور دخترتان چیست ولی با توجه به شرایط دخترتان اگر از مشاوره روان پزشک کمک نگرفته اید حتما به روان‌پزشک مراجعه کنید چون اضطرابی که به صورت مزمن از دوران کودکی شروع شده ممکن است در کنار روان درمانی به دارودرمانی نیز نیاز داشته باشد.
دخترتان به شادی نیاز دارد
دخترتان در کنار درمان، به فضایی شادتر و پرامیدتر برای بهبود مشکلاتش نیاز دارد و تغییر سبک زندگی و ایجاد   فضایی آرامش بخش تر که می‌تواند در سایه روابط جدید شکل بگیرد، برای همه اعضای خانواده مفید است.
نویسنده : مائده نیازی فر دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی