به نقل از هلث دی نیوز، دکتر «دورینا کادار»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کالج لندن، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که رابطه بین افسردگی و حافظه ضعیف دوطرفه است، یعنی بروز علائم افسردگی قبل از کاهش حافظه و کاهش حافظه مرتبط با علائم افسردگی بعدی.»

او در ادامه افزود: «این مطالعه نشان می‌دهد که درمان مؤثر افسردگی می‌تواند به حفظ عملکرد حافظه با افزایش سن کمک کند.»

یافته‌های جدید از تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از مطالعه مداوم در مورد پیری به دست آمده، که در آن افراد هر دو سال یک بار توسط پرسشنامه‌ها ردیابی می‌شدند.

در این نمونه، داده‌های ۱۶ ساله از حدود ۸۳۰۰ بزرگسال با میانگین سنی ۶۴ سال جمع آوری شد.

برخلاف یافته‌ها که حافظه و افسردگی ارتباط نزدیکی با هم دارند، این تحقیق رابطه قوی بین افسردگی و یکی دیگر از شاخص‌های سلامت مغز، یعنی فصاحت کلامی، را نشان نداد.

کادار گفت: «تعجب آور نیست که نبرد با افسردگی می‌تواند حافظه را در طول زمان تحت تأثیر قرار دهد.»

او توضیح داد: «افسردگی می‌تواند باعث تغییراتی در ساختارهای مغز، مانند هیپوکامپ، که برای شکل‌گیری و بازیابی حافظه حیاتی است، شود. استرس مزمن و سطوح بالای کورتیزول [هورمون استرس] مرتبط با افسردگی می‌تواند به نورون‌ها در این نواحی آسیب برساند.»

محققان همچنین بر این باورند که افسردگی تعادل سروتونین و دوپامین را در مغز بر هم می‌زند و توانایی مغز برای ترمیم و سازماندهی مجدد ارتباطات حیاتی را مختل می‌کند.

مشکلات حافظه همچنین ممکن است با تمایل افسردگی به نشخوار فکری- فکر کردن مکرر به چیزهای خاص یا تمرکز بر احساسات منفی مرتبط باشد.

از سوی دیگر، گروه کادار استدلال کردند که زندگی همراه با کاهش حافظه، می‌تواند باعث ناامنی، سرخوردگی و سایر احساساتی شود که می‌تواند محرک‌های دوره‌ای افسردگی باشد. مشکلات حافظه همچنین ممکن است فرد را به انزوای اجتماعی بیشتر سوق دهد.