طب سنتی ایرانی اصول 6گانه‌ای را برای حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری‌ها معرفی می‌کند. یکی از اصول مهم حفظ الصحه در طب سنتی، حرکت و وزرش کردن است.

از دیدگاه حکیمان طب سنتی، ورزش کردن باعث تقویت حرارت غریزی بدن می‌شود؛ مواد زاید را از بین می‌برد و با دفع سموم و مواد اضافی از طریق تعریق، باعث افزایش شادابی و نشاط می‌شود.

نکاتی کلی برای ورزش کردن از منظر طب سنتی

بهترین زمان برای ورزش زمانی است که هوا معتدل باشد بنابراین در فصل بهار بهترین زمان نزدیک ظهر، در تابستان در اول روز و در زمستان در انتهای روز است اما مدت و شدت ورزش باید در بهار و تابستان کمتر و در پاییز و زمستان بیشتر باشد.

زمان ورزش باید با زمان غذاخوردن تنظیم شود؛ در حالت گرسنگی ورزش نکنید بلافاصله پس از صرف غذا نیز نباید ورزش کرد زیرا هنوز هضم غذا کامل نشده و به بدن زیان می‌رساند. بهتر است که قبل از ورزش بدن از مواد نامناسب پاکسازی شده باشد و روده و مثانه از ادرار و مدفوع خالی باشد.

قبل از شروع تمرین یا مسابقه ورزشی نباید ورزشکار از غذاهای سنگین و یا دیرهضم استفاده کند.

توصیه های حین ورزش

ورزش باید به حد اعتدال باشد؛ ورزش معتدل ورزشی است که رنگ چهره را مایل به سرخی گرداند و فرد شروع به نفس نفس زدن و عرق کردن کند. هر وقت تنفس و تعریق زیاد شد باید قبل از شروع احساس ضعف و خستگی ورزش را به تدریج قطع کنید.

نوشیدن آب خیلی سرد در حین یا بلافاصله بعد از ورزش توصیه نمی‌شود.

چه مزاجی چه ورزشی؟

طب سنتی برای افراد دارای مزاج سرد و تر، ورزش کاملاً گرم‌کننده، پرتعریق، و در هوای نسبتاً گرم را پیشنهاد می‌کند. به افراد سردمزاج توصیه می‌شود هرروز فعالیت بدنی و ورزش را در دستور کار خود قرار دهند.

وزرش مناسب برای سرد و خشک‌ها از نظر طب سنتی، نسبتاً‌ گرم‌کننده، بدون تعریق شدید، در هوای نسبتاً گرم است. به افرادی که دارای این مزاج هستند توصیه می‌شود هرروز ولی به مدت کوتاه ورزش کنند.

برای افرادی که مزاج گرم و تر دارند؛ پرهیز از حرارت زیاد، با تعریق معتدل، در هوای خنگ و سالنی و هرروز است.

ورزش مناسب برای افراد دارای مزاج گرم و خشک، پرهیز از حرارت زیاد، پرهیز از تعریق شدید، در هوای خنک و سالنی است. به افرادی که مزاج گرم و خشک دارند توصیه می‌شود هرروز ورزش کنند اما مدت این ورزش، کوتاه باشد.