پدال/ هرچند AMG را با خودروهای مرسدس می‌شناسیم اما این تیونر پیش از آنکه به مالکیت خودروساز آلمانی درآید، سراغ خودروهای میتسوبیشی هم رفته بود.
 
وقتی حرف از AMG می‌شود، همه به یاد مرسدس‌های قدرتمندی می‌افتیم که لاستیک‌ها را دود می‌کنند اما این تیونر آلمانی در طول تاریخ خود سراغ خودروهایی غیر از مرسدس هم رفته است. AMG که در سال ۱۹۶۷ به‌عنوان یک تیونر مستقل با تمرکز روی ساخت پیشرانهٔ خودروهای مسابقه‌ای توسط دو مهندس سابق تأسیس شد و بنابراین عجیب نبود که فقط روی خودروهای مرسدس کار کند. مشهورترین خودروی AMG در دوران اولیه فعالیتش، مرسدس ۳۰۰ SEL 6.8 مشهور به خوک قرمز بود که در سال ۱۹۷۱ ساخته شد.

طولی نکشید که AMG اقدام به ارتقاء و تقویت خودروهای جاده‌ای مرسدس کرد و اولین مدل جاده‌ای خود را در سال ۱۹۸۴ بر پایهٔ مرسدس W124 با نام ۳.۰ CE همر ساخت. در سال ۱۹۹۳ اما موفقیت AMG نظر مرسدس را جلب کرد و خودروساز آلمانی این تیونر را خرید تا AMG به بازوی پرفورمنس بنز تبدیل شود. بااین‌حال، پیش از آنکه AMG به تملک مرسدس درآید، برای مدت کوتاهی، سراغ خودروهایی غیر از بنز رفت و اقدام به تقویت مدل‌های میتسوبیشی کرد.

اولین نتیجهٔ این تصمیم، میتسوبیشی دبونایر AMG بود که خیلی ارزش یادآوری ندارد زیرا فقط به کیت بدنهٔ جدید با قطعات AMG مجهز شده بود و هیچ تغییر فنی نداشت. این یعنی زیر کاپوت سدان ژاپنی AMG یک موتور V6 با تنها ۱۵۰ اسب بخار قدرت قرار داشت. بااین‌حال، میتسوبیشی دیگری که پس‌ازاین موردعنایت AMG قرار گرفت بسیار جذاب‌تر بود. اینکه چرا تیونر آلمانی تصمیم گرفت روی میتسوبیشی گالانت کار کند مشخص نیست اما دلیلش هرچه که بود، خودروی بسیار جذابی را خلق کرد. عجیب اینکه AMG برای پروژهٔ خود نسخهٔ پرچم‌دار و اسپرت گالانت VR4 چهارچرخ محرک را انتخاب نکرد و سراغ گالانت GTi محرک جلو رفت.

پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی این خودرو ۱۴۱ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که برای اواخر دههٔ ۸۰ بد نبود اما برخلاف دبونایر، این بار AMG برنامه‌هایی برای ارتقاء پیشرانهٔ میتسوبیشی داشت که شامل پیستون‌های جدید، فنرهای سوپاپ تیتانیومی، منیفولد اگزوز جدید و میل بادامک‌های ارتقاءیافته می‌شد و امکان دستیابی به ردلاین ۸ هزار rpm را فراهم می‌کرد. نتیجه، افزایش قدرت به ۱۷۰ اسب بخار بود که برای یک پیشرانهٔ چهار سیلندر تنفس طبیعی در سال ۱۹۸۹ رقم قابل‌توجهی محسوب می‌شد. برای مقایسه، گالانت VR6 با پیشرانهٔ توربوشارژ کارخانه‌ای، ۱۹۰ اسب بخار قدرت داشت.

گالانت همچنین از ظاهر یک AMG هم برخوردار بود. این خودرو در دو نسخهٔ تایپ I و تایپ II ارائه می‌شد که اولی با بال عقب کشیده و سپرهای AMG، مسابقه‌ای‌تر به نظر می‌رسید. تیونر مرسدس داخل گالانت را هم با غربیلک فرمان، کف‌پوش‌ها و پارکابی‌های AMG ارتقاء داد درحالی‌که صندلی‌های چرمی هم قابل سفارش بود. گفته می‌شود از این گالانت منحصربه‌فرد ۵۰۰ دستگاه ساخته شده است اما ازآنجایی‌که این خودرو فقط در ژاپن عرضه شد، نمی‌دانیم امروز چند دستگاه آن همچنان باقیمانده است. امروز نیز گالانت AMG بسیار کمیاب است و ارزش آن مشخص نخواهد بود.

جدیدترین نمونه‌ای که از این ماشین می‌توان برای فروش پیدا کرد، خودرویی بود که در سال ۲۰۲۱ در هنگ‌کنگ به حراج گذاشته شد و با قیمتی در حدود ۱۲ هزار دلار به فروش رسید و اگر نمونهٔ دیگری برای فروش گذاشته شود انتظار داریم قیمت بیشتری داشته باشد. گالانت اما تنها خودروی ژاپنی نبود که توجه AMG را جلب کرد و این تیونر برای مدت کوتاهی سراغ برخی از هوندای اختصاصی آفریقای جنوبی هم رفت.