هلث گزارش کرد، نتایج تحقیقات جدید روشی شگفت‌انگیز برای تشخیص ابتلای کودک به اتیسم با بررسی ساختار میکروبیوم روده او ارائه می‌دهد.

دانشمندان بیش از ۱۶۰۰ نمونه مدفوع کودکان یک تا ۱۳ ساله را تجزیه و تحلیل کردند و چندین نشانگر بیولوژیکی متمایز را در نمونه‌های مدفوع کودکان مبتلا به اوتیسم یافتند.

چی سو، سرپرست گروه تحقیق و محقق دانشگاه چینی هنگ کنگ گفت: این یافته به این معنی است که آثار منحصر بفرد از باکتری‌های روده، قارچ‌ها، ویروس‌ها و موارد دیگر می‌توانند روزی به ابزار تشخیصی تبدیل شوند.

او افزود که چنین ابزاری می‌تواند به متخصصان کمک کند تا اوتیسم را زودتر تشخیص دهند و کودکان به سرعت درمان‌هایی دریافت کنند که در سنین پایین‌تر موثرتر هستند.

این ایده برای برخی از کارشناسان وسوسه‌انگیز بود. سرکیس مزمانیان، محقق میکروبیوم در موسسه فناوری کالیفرنیا اظهار کرد اگر ما بتوانیم به چیزی برسیم که بتوانیم آن را پیمایش کنیم - هر چه که باشد - پیشرفت بزرگی است.

محققان چندین دهه، با موفقیت محدود به دنبال شاخص قابل اعتمادی برای تشخیص بیماری اتیسم بودند و سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده (FDA) ۲ آزمایش تشخیصی مبتنی بر نرم افزار ردیابی چشم را تایید کرده است.

به تازگی برخی از محققان بررسی بر روی مدفوع را آغاز کرده‌اند؛ آیا مدفوع انسان که دریچه‌ای به تریلیون‌ها قارچ، باکتری و ویروس ساکن در روده باز می‌کند، ممکن است راه جدیدی برای تشخیص این اختلال ارائه دهد یا خیر.

گاسپار تارونچر اولدنبورگ، میکروبیولوژیست که سال گذشته تحقیق مهمی در این مورد منتشر کرد می‌گوید این مفهوم که میکروبیوم روده ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشد همچنان در میان محققان بحث‌برانگیز است.

او جدیدترین تحقیق را نقطه عطف مهمی در پذیرش گسترده‌تر این نوع از تحقیقات نامید. مردم اکنون پذیرفتند که میکروبیوم تنها بخشی از این موضوع نیست، بلکه ممکن است یک قطعه اساسی از پازل باشد.

در تحقیق جدید، محققان تفاوت‌های بیولوژیکی عمده‌ای را بین مدفوع کودکان مبتلا به اتیسم و ​​سایر نمونه‌ها شناسایی کردند.

برخلاف تحقیقات گذشته، محققان تصمیم گرفتند علاوه بر باکتری‌ها، میکروارگانیسم‌های دیگری در روده ازجمله قارچ‌ها و ویروس‌ها و همچنین فرآیندهای متابولیکی مرتبط را بررسی کنند.

دانشمندان ۳۱ علامت بیولوژیکی را شناسایی کردند که این گروه‌ها را متمایز می‌کرد سپس، در گروه جدیدی از نمونه‌های مدفوع، بررسی کردند که آیا این نشانگرها می‌توانند به درستی نمونه‌های مدفوع فرد مبتلا به اتیسم را شناسایی کنند یا خیر.

سو گفت که این مدل تقریبا همیشه پیش‌بینی‌های درستی ارائه می‌دهد. اما مزمانیان که در تحقیق جدید شرکت نداشت می‌خواهد مواردی را بررسی کند که دقیقا چگونه میکروبیوم با اتیسم مرتبط است و آیا نقش مهمی در ایجاد این اختلال بازی می‌کند یا خیر.

برخی از محققان همچنین استدلال کردند که این رابطه به سمت دیگری پیش می‌رود و کودکان مبتلا به اتیسم به احتمال زیاد بد غذا هستند و ساختار میکروبیوم خود را تغییر می‌دهند.