آخرین خبر/ به نقل از ، محققان دریافتند ورزشکارانی که در طول دوران حرفه ای ورزش خود، آسیب و ضربه به سر را تجربه می کنند، در کمین بیماری های خطرناکی همچون نورون حرکتی، پارکینسون و آلزایمر قرار می گیرند. 

نگرانی‌های تازه‌ای در مورد ایمنی ورزش‌های تماسی پس از کشف شواهدی از سوی کارشناسان مبنی بر اینکه بازیکنان راگبی جوانی که از ناحیه سر آسیب دیده‌اند در معرض خطر بیماری مرگبار نورون حرکتی قرار دارند، افزایش یافته است. در دو کارآزمایی، دانشمندان بریتانیایی و آمریکایی متوجه شدند، ضربه مغزی مرتبط با ورزش با زوال عقل و مشکلات مشابه پارکینسون، از جمله لرزش و دشواری حرکت در سنین بعد مرتبط است. کارشناسان بریتانیایی دریافتند بازیکنانی که دچار ضربه مغزی شده بودند سطوح بالاتری از پروتئین درخون خود داشتند که ممکن است آنها را مستعد ابتلا به این بیماری ها کند. این یافته ها پس از مرگ راب بارو، ستاره 41 ساله لیگ راگبی انگلیس انجام شد که پس از نبرد چهار و نیم ساله با بیماری نورون حرکتی درگذشت.

این بیماری نادر و غیرقابل درمان بر مغز و اعصاب تأثیر می گذارد و توانایی حرکت، غذا خوردن و در نهایت تنفس را از مبتلایان سلب می کند.

دانشمندان بریتانیایی دریافتند بازیکنانی که در طول دوران حرفه‌ای خود پنج ضربه یا بیشتر ضربه مغزی داشته‌اند، سطوح بالاتری از پروتئین‌های خاص در خون خود دارند که با بیماری‌هایی از جمله آلزایمر و حتی بیماری نورون حرکتی مرتبط است.
محققانی که این موضوع را بررسی کردند همچنین دریافتند بازیکنانی که ضربه مغزی شده بودند سطوح پایین تری از پروتئین داشتند که برای کمک به رشد و عملکرد مغز ضروری است. 

دکتر کارن هیند، سرپرست پروژه بهداشت راگبی بریتانیا، همکار افتخاری موسسه تحقیقاتی ولفسون برای سلامت و رفاه در دانشگاه دورهام و یکی از نویسندگان اولین پروژه گفت: «این یک پیشرفت حیاتی در این زمینه است. ما خواستار تلاش‌های مداوم برای شناخت مسیرهایی هستیم که منجر به بیماری‌های عصبی ناشی از ضربه مغزی می‌شوند.

پروفسور پل شازوت، متخصص در درمان بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی در دانشگاه دورهام و یکی از نویسندگان این مطالعه افزود: این مطالعه شروع یک مسیر است که نظارت دوره‌ای برای سلامت مغز ورزشکاران بازنشسته به وجود بیاید به‌ویژه آنهایی که دارای سابقه ضربه مغزی در طول دوران حرفه ای ورزشی هستند.همچنین راه را برای معرفی مداخلات لازم برای به حداقل رساندن توسعه بیماری‌های عصبی در آینده هموار خواهد کرد


بیماری نورون حرکتی چیست؟
بیماری نورون حرکتی یک بیماری نادر است که عمدتاً افراد 60 و 70 ساله را تحت تأثیر قرار می دهد، اما می تواند بزرگسالان را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد. به دلیل مشکلی که در سلول های مغز و اعصاب به نام نورون های حرکتی ایجاد می شود؛ این سلول ها به مرور زمان کار خود را متوقف میکنند. معلوم نیست چرا این اتفاق می افتد. داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به بیماری نورون حرکتی، یا یک بیماری مرتبط به نام زوال عقل فرونتوتمپورال، گاهی اوقات می تواند به این معنی باشد که احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
علائم اولیه می تواند شامل ضعف در مچ پا یا ساق پا باشد مانند سختی در راه رفتن در طبقه بالا. گفتار نامفهوم، بلعیدن سخت و کاهش وزن تدریجی.
اگر این علائم را دارید، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید. آنها سایر شرایط احتمالی را در نظر خواهند گرفت و در صورت لزوم می توانند شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهند.
اگر یکی از بستگان نزدیک به بیماری نورون حرکتی یا زوال عقل فرونتوتمپورال مبتلا باشد و شما نگران هستید که ممکن است در معرض خطر ابتلا به آن باشید، ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهند.
 در یک مطالعه، محققان 30 ورزشکار مرد بازنشسته - از جمله بازیکنان لیگ راگبی و اتحادیه راگبی - را که در طول دوران حرفه ای خود پنج ضربه مغزی داشتند را با 26 ورزشکار بازنشسته که سابقه ضربه مغزی نداشتند، مقایسه کردند. آن‌ها سطوح بالاتری از پروتئین‌های خاص را در میان ورزشکارانی که سابقه ضربه مغزی داشتند نسبه به گروه کنترل پیدا کردند

این دو پروتئین در ایجاد آلزایمر و بیماری نورون حرکتی نقش دارند 

دانشمندان در مقاله ای درمجله بین المللی علوم مولکولی افزودند: این نتایج می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای ارزیابی مجدد پروتکل های ضربه مغزی و نتایج طولانی مدت پس از بازنشستگی در ورزش استفاده شود

جسیکا لی، مدیر تحقیقات بنیاد گفت: این نتایج اولیه هستند و حجم نمونه کوچک است، بنابراین مهم است که با احتیاط از نتایج استفاده کنید. 

در مطالعه دوم، محققان دانشگاه بوستون 481 اهداکننده مغز مرد مبتلا به انسفالوپاتی تروماتیک مزمن، یک بیماری تخریب‌کننده عصبی مرتبط با ضربه‌های مکرر سر را مورد بررسی قرار دادند 

همه آنها به طور متوسط ​​16 سال ورزش تماسی انجام داده بودند از میان داوطلبان، دانشمندان دریافتند که تقریباً یک چهارم (119) مشکلاتی مانند پارکینسون دارند. 

نسبت بیشتری از شرکت کنندگان با علائم پارکینسون نیز علائم زوال عقل (87.4 درصد) را در مقایسه با کسانی که هیچ علامتی نداشتند (29 درصد) نشان دادند  

فوتبال آمریکایی پرطرفدارترین ورزش در میان افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بود.

حدود 153000 نفر در بریتانیا مبتلا به پارکینسون هستند، یک بیماری تخریب کننده عصبی که باعث درد، لرزش اندام ها و مشکلات حرکتی می شود. این بیماری هزینه زیادی برای بیماران مبتلا دارد.  

در همین حال، حدود 944000 نفر در بریتانیا به زوال عقل مبتلا هستند که این رقم در ایالات متحده حدود 7 میلیون نفر است

آلزایمر حدود شش نفر از هر 10 نفر مبتلا به زوال عقل را تحت تاثیر قرار می دهد.

تصور می‌شود که این بیماری به دلیل تجمع آمیلوئید و تاو در مغز ایجاد می‌شود که به هم چسبیده و از پلاک‌ها و گره‌هایی که کار درست مغز را سخت‌تر می‌کنند، ایجاد می‌شود.

در نهایت، مغز برای مقابله با این آسیب تلاش می کند و علائم زوال عقل ایجاد می شود

مشکلات حافظه، مشکلات تفکر و استدلال و مشکلات زبانی از علائم اولیه این بیماری هستند که با گذشت زمان بدتر می شوند


بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است. این بیماری می تواند باعث اضطراب، سردرگمی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت شود

دانستن علائم پارکینسون می تواند منجر به تشخیص زودهنگام و دسترسی به درمان هایی شود که کیفیت زندگی بیماران را بهبود می بخشد
انتظار می‌رود که دمانس در سال‌های آینده افزایش یابد و یک ابزار غربالگری ارزان برای مقابله با این چالش حیاتی باشد

تجزیه و تحلیل آلزایمر در بریتانیا نشان داد که 74261 نفر در سال 2022 بر اثر زوال عقل جان خود را از دست دادند در حالی که این رقم در سال قبل از آن 69178 نفر بود که این آمار بزرگترین عامل مرگ در این کشور است.

برای این بیماری هیچ درمانی وجود ندارد اما پزشکان می توانند درمان هایی را برای کمک به کاهش تأثیر آن بر زندگی افراد ارائه دهند

آلزایمر چیست؟
بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده و دژنراتیو مغز است که در آن تجمع پروتئین های غیر طبیعی باعث مرگ سلول های عصبی می شود. این کار فرستنده های حامل پیام را مختل می کند و باعث کوچک شدن مغز می شود. بیش از 5 میلیون نفر در ایالات متحده از این بیماری رنج می برند، جایی که این بیماری ششمین علت مرگ و میر است و بیش از 1 میلیون بریتانیایی به آن مبتلا هستند

چه اتفاقی می افتد؟
وقتی سلول های مغز می میرند، عملکردهایی که ارائه می کنند از بین می روند. این شامل حافظه و توانایی تفکر و استدلال می شود. پیشرفت بیماری کند و تدریجی است. به طور متوسط، بیماران پنج تا هفت سال پس از تشخیص زنده می مانند، اما برخی ممکن است ده تا 15 سال زنده بمانند.

علائم اولیه: 
از دست دادن حافظه کوتاه مدت 
سرگردانی
تغییرات رفتاری
نوسانات خلقی 
مشکلات در برخورد با پول یا برقراری تماس تلفنی

علائم بعدی:
از دست دادن شدید حافظه، فراموشی اعضای نزدیک خانواده، اشیاء یا مکان های آشنا
مضطرب شدن و ناامید شدن از ناتوانی در درک دنیا که منجر به رفتار پرخاشگرانه می شود
در نهایت توانایی راه رفتن را از دست می دهند
ممکن است در غذا خوردن مشکل داشته باشند
اکثریت در نهایت به مراقبت 24 ساعته نیاز خواهند داشت

مترجم خبرنگار: فهیمه موذن