ایسنا/ در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا قهرمانی‌های دور از انتظار زیادی رخ داده است.

به گزارش ایسنا، لیگ قهرمانان اروپا یا همان جام باشگاه‌های اروپای سابق معتبرترین تورنمنت در سطح قاره اروپاست و تیم‌های قهرمان معمولاً تیم‌های بزرگ این قاره‌اند اما در تاریخ این مسابقات تیم‌هایی بوده‌اند که  به شکل غیرمنتظره قهرمان این رقابت‌ها شده‌اند.

اولین قهرمانی غیرمنتظره باید متعلق به سلتیک‌گلاسکو در سال ۱۹۶۷ باشد که تیم قدرتمند آن زمان یعنی اینتر را شکست داد. در طول دهه ۱۹۶۰، زمانی که میلان و اینتر هر در اوج بودند، اروپا شروع به درک احساس قدرت فوتبال دفاعی ایتالیا کرد اما اینتر با هدایت هلنیو هِرِرا بهترین تیم آن سال‌ها بود. آنها نه‌تنها در ضد حمله قوی بودند که در کارهای دفاعی هم کارهای نوینی را ارائه می‌دادند.

سلتیک اما یک تیم خاص بود. تمام تیم ۱۵نفره‌ای که به فینال لیسبون راه یافت در شعاع ۱۰ مایلی «سلتیک پارک» متولد شده بودند. سلتیک اولین تیم بریتانیایی و اولین تیم غیر لاتین بود که توانست فاتح جام اروپایی شود. آنها همچنین اولین و آخرین تیم اسکاتلندی بودند که موفق به ثبت چنین دستاورد بزرگی شد.

اینتر در آن فینال از روی یک ضربه پنالتی دروازه حریف را باز کرد اما سلتیک در نیمه دوم برگشت و با نتیجه دو بر یک پیروز شد. این پیروزی نه‌تنها سلتیک را به اولین تیم بریتانیایی تبدیل کرد که قهرمانی را به دست آورده، که پایانی بر «اینتر بزرگ» نیز بود و این تیم را نیز ویران کرد؛ طوری که در عرض یک سال این تیم به‌تدریج با خروج هررا از هم پاشید.

سه سال بعد سلتیک به فینال جام باشگاه‌های اروپا بازگشت و این بار در سن‌سیروی شهر میلان بازی کرد. حریف، فاینورد هلند بود و این بار تیم هلندی توانست برنده شود و عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. بسیاری از اعضای فاینورد در جام جهانی ۱۹۷۴ برای هلند بازی کردند و روی سکوی دوم رقابت‌ها ایستادند.

دهه پر از شگفتی

دهه ۱۹۸۰ پر از شگفتی بود و تیم‌های عجیب زیادی توانستند قد علم کنند و با بزرگان رقابت نزدیکی داشته باشند. فوتبال انگلیس با پنج قهرمانی متوالی حرف اول را در این دهه می‌زد. لیورپول و ناتینگهام‌فارست خود را در فوتبال اروپا ثابت کردند.

سال ۱۹۸۲ لیورپول در مرحله یک‌چهارم نهایی جام باشگاه‌های اروپا شکست خورد و آستون‌ویلا تنها تیم باقیمانده از بین تیم‌های انگلیسی بود و کسی هم روی این تیم حسابی نکرده بود. حریف آنها در فینال بایرن‌مونیخ بود که تا آن زمان سه بار قهرمان رقابت‌ها شده بود و بازیکنان تیم ملی آلمان شاکله این تیم را تشکیل می‌دادند.

غافلگیرکننده‌ترین اتفاق در دیدار نهایی رخ داد و آستون‌ویلا توانست عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. دو تیم ویلا و بایرن در حضور ۴۶ هزار تماشاگر ورزشگاه دکویپ شهر روتردام به مصاف هم رفتند. این دیدار نهایتا با تک گل پیتر ویت به سود آستون‌ویلا به پایان رسید تا این تیم انگلیسی برای نخستین بار به مقام قهرمانی اروپا دست یابد.

یک سال بعد، شوک دیگری رخ داد. یوونتوس، قدرتمندترین تیم ایتالیا بود اما هرگز قهرمان اروپا نشده بود و در سال ۱۹۸۳ شانس کسب قهرمانی را پیدا کرد. حریف آنها هامبورگ بود که ضعیف نبود. این تیم سال ۱۹۸۰ و به لطف حمایت شرکت هیتاچی از قدرت مالی زیادی برخوردار شده بود.

یوونتوس قوی‌تر به حساب می‌آمد چون میشل پلاتینی، فوق ستاره فرانسوی، زبیگنیو بونیک از لهستان و پائولو روسی بهترین گلزن جام جهانی ۱۹۸۲ را در ترکیب داشت. اما تنها پس از ۹ دقیقه فلیکس ماگات با یک شوت از راه دور گلزنی کرد و ولفگانگ رولف به‌خوبی توانست پلاتینی را مهار کند. اولی اشتاین در این دیدار درون دروازه درخشید و هامبورگ قهرمان اروپا شد. این تیم قهرمان اروپا از میانگین سنی ۲۷ سال برخوردار بود و در مقابل بسیار پرتجربه بود.

حقیقت تلخ است

قبل از اینکه لیگ قهرمانان اروپا صاحب فرمت فعلی شود، دو باشگاه اروپای شرقی بودند که قهرمان اروپا شدند؛ هر دو هم به یک شکل. محبوبیت پست سوئیپ‌بک (لیبرو) باعث شد که برخی از باشگاه‌های کوچک نیز رویای قهرمانی را در سر بپرورانند و در سال ۱۹۸۶ استوابخارست با تکیه بر این پست و تاکتیک به فینال رسید تا با بارسلونا روبه‌رو شود.

بارسلونا، هفتم مه ۱۹۸۶ در ورزشگاه سانچس‌پیسخوان برابر استوابخارست قرار گرفت و مقابل حریف رومانیایی‌اش در ضربات پنالتی شکست خورد. دیدار دو تیم که در حضور ۷۰ هزار تماشاگر برگزار شد با تساوی بدون گل به پایان رسید و استوا در ضربات پنالتی دو بر صفر پیروز شد.

لیبروی تیم استوا میودراگ بلوددیچی بود. او پنج سال بعد دوباره در فینال لیگ قهرمانان اروپا ظاهر شد اما این بار با پیراهن ستاره سرخ بلگراد که در فینال به مارسی خورده بود. تیم صربستانی در حضور ۵۶ هزار تماشاگر توانست حریف فرانسوی‌اش را در ضربات پنالتی پنج بر سه شکست دهد. دیدار دو تیم در زمان قانونی با تساوی بدون گل به پایان رسیده بود.

پورتوی طلایی

در سال ۱۹۷۶ پورتو، خوزه ماریا پدرتو، بازیکن سابق این تیم را به پست مربیگری منصوب کرد و هیچکس انتظار نداشت که این آغاز دورانی باشد که در آن پورتو به یک قدرت اروپایی تبدیل شود. آنها در سال ۱۹۷۸ به یک‌چهارم نهایی این رقابت‌ها راه یافتند و پیشرفت پلکانی این تیم شروع شد.

سال ۱۹۸۶، پورتو به فینال صعود کرد تا به مصاف بایرن‌مونیخ برود. بایرن تا دقیقه ۷۹ با نتیجه یک بر صفر پیش بود اما پورتو در عرض دو دقیقه با دو گل برگشت و عنوان قهرمانی تاریخی را به دست آورد. آنها سوپرجام اروپا و جام بین قاره‌ای را نیز کسب کردند.

۱۷ سال طول کشید تا آنها یک دوره طلایی دیگر داشته باشند اما این بار موفقیت حتی بیشتر بود. ژوزه مورینیو در سال ۲۰۰۲ به سرمربیگری منصوب شد و بلافاصله قول داد تا عنوان قهرمانی لیگ را به دست بیاورد.  او بهتر از این عمل کرد: پورتو در اولین فصل حضور خود سه‌گانه از جمله جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

پورتو از آن زمان تاکنون ۱۰ عنوان قهرمانی لیگ و شش قهرمانی جام حذفی را کسب کرده است اما هرگز به موفقیت‌های سال‌های مورینیو نزدیک نشده است. حتی آن قهرمانی پورتو را می‌توان بزرگترین شگفتی دوران لیگ قهرمانان اروپا دانست. پورتو در حالی فاتح جام شد که خط دفاعی بسیار خوبی داشت و بازیکنان این تیم با اینکه چهره‌های نامداری نبودند اما با قدرت تمام برای موفقیت تیم‌شان مبارزه می‌کردند. دیگر تیم فینالیست آن فصل، موناکوی فرانسه بود که مانند حریف پرتغالی خود با خلق شگفتی و شکست‌دادن قدرت‌هایی مانند رئال مادرید و چلسی انگلیس راهی فینال شده بود. بازی فینال در ورزشگاه ولتینس‌آره‌نا شهر گلزن‌کرشن آلمان برگزار شد و در نهایت پورتو با پیروزی سه بر صفر مقابل حریف خود، برای دومین بار قهرمان اروپا شد. بازیکنانی مانند دکو، کاروالیو، مانیش و بوسینگوا کسانی بودند که بعد از این قهرمانی راهی تیم‌های متمول اروپایی شدند.

بوروسیادورتموند، قهرمانی شگفت‌انگیزها

یوونتوس که با در اختیار داشتن فوق‌ ستاره‌ای مانند زیدان به دنبال کسب دومین قهرمانی پیاپی خود بود، در بازی فینال در خاک آلمان مغلوب تیم شگفتی‌ساز بوروسیادورتموند شد و نتوانست از عنوان خود دفاع کند. اوتمار هیتسفلد، سرمربی سوئیسی دورتموند، در آن دوران توانست برای اولین بار خودش و زنبورها را فاتح لیگ قهرمانان کند. در ترکیب تیم هیتسفلد در آن سال، هشت بازیکن از آلمان و سه بازیکن خارجی از سوئیس، پرتغال و اسکاتلند حضور داشتند. ستاره فینال مونیخ در سال ۹۷ بدون شک کسی نبود جز کارل هاینتس ریدله مهاجم باتجربه و گلزن تیم ملی آلمان که توانست دو گل برای دورتموند به ثمر برساند اما شاید جالب‌ترین اتفاق این دیدار گلزنی لارس ریکن جوان بود که بعد از ورود خود به میدان در دقیقه ۷۰، تنها پس از ۱۶ ثانیه توانست گل سوم تیمش را وارد دروازه آنجلو پروتزی کند تا قهرمانی دورتموند مسجل شود.

یک قهرمانی اتوبوسی دیگر

سال ۲۰۱۰ تیمی قهرمان شد که توانست از پس بارسلونا جادویی برآید. بارسلونا بسیار قدرتمند و توقف‌ناپذیر بود ولی در نهایت برابر اینتر شکست خورد. اینتر شاید خاص‌ترین مثال از تیم‌های خوزه مورینیو باشد که به‌شدت متفاوت‌تر از چلسی بازی می‌کرد.

آنها توانستند با یک بازی تدافعی هوشمندانه، حماسه‌ای بزرگ را در مقابل کاتالان‌ها رقم بزنند. آنها بعد از شکستن چندین تیم، در فینال سانتیاگو برنابئو به مصاف بایرن‌مونیخ و لوئیس فان خال رفتند که تیمی بسیار پویا اما کم‌مهره بود. در نهایت اینتر به لطف درخشش دیگو میلیتو، مهاجم آرژانتینی خود، توانست با دو گل حریف خود را شکست دهد تا در سال ۲۰۱۰ برای سومین مرتبه قهرمان اروپا شود.