کتاب «باهم» نوشته ویوک اچ. مورتی به تازگی با ترجمه نرگس حق مردادی و فاطمه حق مرادی توسط مؤسسه فرهنگی دُکسا منتشر و روانه بازار نشر شده است. این کتاب به گفته مولفش، قدرت شفابخش ارتباط‌های انسانی در جهانی کم و بیش تنها را نشان می‌دهد.

نویسنده این کتاب در ابتدای آن نوشته است: این کتاب درباره اهمیت ارتباط انسانی و تأثیر نهان تنهایی بر سلامت ما و قدرت بودن در اجتماع است. به عنوان پزشک، دیده ام که فقدان ارتباط اجتماعی در چند دهه گذشته چقدر بر جسم و روان انسان تأثیرات مخربی گذاشته است. به همین دلیل مجبور شدم به این معضل بپردازم. با این حال، نمی‌شد آزمون بی سابقه جامعه جهانی را درست در زمان انتشار این کتاب، پیش بینی کرد.

در هفته‌های اول سال ۲۰۲۰ همه گیری بیماری ، ارتباط اجتماعی انسان را به تهدیدی مرگبار تبدیل کرد. ویروس کرونا مانند شکارچی ای نامرئی شیوع پیدا کرد و هر کسی ممکن بود ناقل این ویروس باشد. تقریباً در عرض یک شب، نفس کشیدن در کنار دیگران با خطر مرگ همراه بود. ضرورت رعایت بهداشت عمومی به وضوح دیده می‌شد. انسان برای نجات جان خود مجبور بود فاصله اجتماعی خود را با دیگران افزایش دهد.

هم اکنون که این کلمات را می‌نویسم، در میانه این بحرانیم. جان کادر درمان در خطر است، بیمارستان‌ها تجهیزات و ذخایر کافی ندارند، آمار مرگ ناشی از ابتلاء به کرونا رو به افزایش است، کشورهای سراسر دنیا قوانین مربوط به رعایت فاصله اجتماعی را وضع کرده اند، مدرسه‌ها و برخی مشاغل تعطیل شده اند و همه به غیر از کارمندان و مشاغل ضروری باید در خانه بمانند.

بخش اول این کتاب بر موضوع تنهایی و ارتباط اجتماعی متمرکز است. در این بخش می‌خوانید که چرا تنهایی در گونه‌های بسیار اجتماعی متداول شده و چگونه جنبه‌های مختلف فرهنگی ممکن است مانع تلاش ما برای برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد احساس تعلق اجتماعی شود یا به آن دامن زند. در بخش دوم به بررسی فرایند ارتباط می‌پردازیم؛ ارتباطی که هر یک از ما باید در زندگی جداگانه تجربه کنیم. ما این ارتباط را از رابطه با خود شروع می‌کنیم و در رابطه با خانواده و دوستان گسترش می‌دهیم و در نهایت دنیایی صمیمی تر برای نسل‌های آینده می‌سازیم.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

براساس گزارش بنیاد خانواده هنری جی. کایزر در سال ۲۰۱۸، ۲۲ درصد بزرگسالان در ایالات متحده اظهار کردند اغلب یا همیشه احساس تنهایی یا انزوای اجتماعی می‌کنند. این درصد شامل بیش از پنجاه و پنج میلیون نفر می‌شود؛ یعنی چیزی بیشتر از تعداد افراد سیگاری یا حدوداً دو برابر کسانی که دیابت دارند. براساس مطالعه‌ای که انجمن بازنشستگان آمریکا در سال ۲۰۱۸ با استفاده از مقیاس تنهایی یو سی ال ای انجام داد، از هر سه بزرگسال آمریکایی بالای چهل و پنج سال، یک نفر تنهاست. در نظر سنجی ملی بیمه سلامت ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که یک پنجم پاسخ دهندگان هیچ وقت به دیگران احساس نزدیکی نمی‌کنند یا به ندرت چنین حسی دارند.

مطالعات کشورهای دیگر یافته‌های مشابهی را نشان می‌دهد. حدود یک پنجم مردان و حدود یک چهارم زنان در سنین میانسالی یا سالخوردگی اظهار کرده اند که حداقل یک بار در هفته احساس تنهایی به سراغشان می‌آید. همچنین یک چهارم استرالیایی‌ها در سنین بزرگسالی گزارش کردند که تنها هستند بیش از دویست هزار سالمند در بریتانیا کمتر از یک بار در هفته با فرزندان خانواده و دوستان خود ملاقات یا با آن‌ها تلفنی صحبت می‌کنند. حدود ۱۳ درصد بزرگسالان در ایتالیا اظهار کرده اند که از هیچ کسی درخواست کمک نمی‌کنند و بیش از یک میلیون بزرگسال در ژاپن دچار انزوای اجتماعی یا هیکی کوموری هستند.

این کتاب با ۳۷۵ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۳۵۰ هزار تومان عرضه شده است.