ایسنا/ مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری گفت: بنا و اماکن در حوالی بقاع متبرکه گواهی بر سندیت امام‌زادگان است، برای مثال بناها و مقبره‌هایی با قدمت بیش از ۷۰۰ سال بر روی محل دفن این امامزادگان وجود دارد و نشان می‌دهد که این افراد جایگاه ویژه‌ای در بین مردم بومی محل داشتند، هیچ امام‌زاده‌ای در این استان فاقد سند نیست.

حجت‌الاسلام حسن امیری، مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری در خصوص وضعیت بقاع متبرکه چهارمحال و بختیاری، اظهار کرد: امامزادگان در سطح کشور و استان بعد از پیروزی اسلام و ابتدای قرن دوم که مردم ایران نیز به اسلام روی آوردند، به درخواست شیفتگان اهل‌بیت به ایران آمدند.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری افزود: اولین درخواست و مکاتبه در سال ۱۱۶ هجری قمری از کاشان به امام محمدباقر انجام شد که یکی از فرزندان خود را به ایران بفرستند تا از حضور ایشان برای تبلیغ اسلام استفاده کنیم، یکی از فرزندان امام محمدباقر به نام علی محمدباقر به مشهد اردهال وارد شدند و اولین نماز جمعه ایران به امامت ایشان خوانده شد.
وی با تاکید بر اینکه در اوایل قرن دوم امام رضا(ع)، احمد بن موسی(شاهچراغ) و حضرت معصومه(ع) به کشور ایران سفر کردند، گفت: در تاریخ بیان شده که حدود ۴۰ هزار سادات از ذریه پیامبر اکرم(ص) از دو مسیر وارد کشور شدند، مردم ولایتمدار ایران آغوش خود را برای ذریه پیامبر اکرم(ص) باز کردند و این افراد نیز دعوت را لبیک گفتند تا مردم را با معارف اسلام آشنا کنند.
امیری با بیان اینکه به‌علت خفقانی که برخی حاکمان در کشور بعد از شهادت امام رضا (ع)ایجاد کرده بودند، امامزادگان به‌صورت گمنام و یا با تغییر نام زندگی می‌کردند، توضیح داد: برخی بزرگواران تا زمان حیات نام و شجره‌نامه خود را پنهان کرده بودند و پس از شهادت و فوت آن‌ها، در وصیت‌نامه‌ای که از آن‌ها به‌جای مانده بود، شجره‌نامه و نام واقعی آن‌ها مشخص می‌شد.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری با تاکید بر اینکه به‌علت خفقانی که حاکمان عباسی در کشور ایجاد کرده و دست به شهادت سادات و امامزادگان می‌زنند، اکثر این امامزادگان در مناطق صعب‌العبور ایران زندگی می‌کردند، یادآور شد: این امامزادگان به‌صورت پنهانی و شبانه کار تبلیغ دین را انجام می‌دادند.

وی با اشاره به اینکه در چهارمحال و بختیاری بقعه متبرکه بیش از ۱۰۰ امامزاده وجود دارد، بیان کرد: ساداتی که در استان وجود دارند از نسل این امامزادگان هستند، هیچ امامزاده‌ای در این استان فاقد سند نیست، اما برای تمامی امامزاده‌ها سند مکتوب نداریم، از زمان شهادت و فوت برخی امامزادگان بیش از ۱۰۰۰ سال گذشته است و این طبیعی است که سند مکتوبی وجود نداشته باشد.
امیری ادامه داد: بنا و اماکن در حوالی بقاع متبرکه گواهی بر سندیت امامزادگان است، برای مثال بناها و مقبره‌هایی با قدمت بیش از ۷۰۰ سال بر روی محل دفن این امامزادگان وجود دارد و نشان می‌دهد که این افراد جایگاه ویژه‌ای در بین مردم بومی محل داشتند.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه نباید در شجره‌نامه‌های امامزادگان خیلی دقیق شویم، خاطرنشان کرد: تحقیق و تفحصی در این حوزه صورت نمی‌گیرد، هیات امنا نیز از این کار منع شده است، شجره‌نامه این امامزادگان سینه به سینه نقل شده و همچنین گاهی منابعی مکتوب از شجره‌نامه این امامزادگان به دست می‌رسد، شجره‌نامه‌های موجود در بقاع متبرکه نصب شده است، در برخی استان‌ها که امامزاده فاقد سندیت بود، بقعه توسط سازمان اوقاف تخریب شده است، در چهارمحال و بختیاری نیز ۱۰ بقعه متبرکه هنوز ثبت نشده و هنوز نتوانستیم منبع و سند متقنی برای آن پیدا کنیم.
وی در ادامه در خصوص آخرین وضعیت امامزاده حمزه‌علی در شهرستان بروجن، گفت: در پایان سال ۱۳۹۳ بقعه این امامزاده توسط هیات امنا به‌صورت غیرقانونی و بدون هماهنگی مجموعه اوقاف به بهانه توسعه تخریب می‌شود، قدمت این بقعه بیش از ۸۰۰ سال و به ثبت ملی نیز رسیده بود، هیات امنا درصدد بودند تا مجموعه اوقاف و میراث فرهنگی را تحت عمل انجام شده قرار بدهند و در کاری بی تدبیرانه اقدام به تخریب شبانه این بقعه متبرکه کردند.
امیری افزود: در تخریب امام زاده حمزه‌علی حرمت امامزاده حفظ نشد، برای این کار پرونده قضایی تشکیل شد، شاهد انتشار شایعاتی نیز در خصوص این کار بودیم و به معنویت امامزاده نیز آسیب‌هایی وارد شد، برای ایجاد تغییر و توسعه بقاع متبرکه‌ای که ثبت میراث فرهنگی شده‌اند، باید مجوزات لازم اخذ شود و طبق پارامترهای خاص این کار انجام شود.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه چهارمحال و بختیاری تاکید کرد: طرح توسعه امامزاده حمزه‌علی متوقف شده بود که با پیگیری طرح توسعه آستان امامزاده با حفظ نمای قبلی آغاز شده است و تنها مشکل اعتباری در این حوزه وجود دارد که نیازمند کمک خیرین هستیم.
وی در پایان تصریح کرد: درآمد این امامزاده در سه سال اخیر به صفر رسید و حقوق خادمان با دشواری پرداخت شد.