سیناپرس/ وقتی صحبت از سوخت های فسیلی می شود، منظور مواد و سوخت هایی است که بر اثر تغییر ساختار فسیل های باستانی ایجاد شده اند و اصلی ترین انواع سوخت های فسیلی شامل نفت، گاز و زغال سنگ هستند. حال ممکن است این سوال مطرح شود که آیا دایناسورها هم جز مواد تشکیل دهنده سوخت های فسیلی هستند؟
مطالعات زمین شناسی نشان می دهد بیشتر ذخایر نفتی بین ۶۵ تا ۲۵۲ میلیون سال پیش تشکیل شده است. در حالی که این زمان با دوره  دایناسورها همپوشانی دارد، باید توجه داشت که نفت یک نوع رسوب دریایی است که از بقایای جلبک ها و پلانکتون ها ساخته شده است.
از سوی دیگر طی مطالعات انجام شده اسکلت خزندگان ماقبل تاریخ مانند پلزیوسارها و در همان لایه های زمین شناسی نفت یافت شده اند و احتمال داده می شود بقایای این فسیل ها ممکن است ذخایر نفت را آلوده کرده باشند. اما اینکه بگوییم نفت از دایناسورها درست می ‌شود، مانند این است که بگوییم نان از حشرات درست می ‌شود، فقط به این دلیل که گهگاه حشراتی  در آرد می ‌افتند.

به طور کلی رسوبات نفتی در دریاهای کم عمقی که پر از موجودات زنده در نزدیکی سطح بودند، تشکیل شده است.  وقتی پلانکتون‌ ها و میکرو ارگانیسم‌ های مرده به بستر دریا سقوط می کردند، این ماده آلی در یک لایه فاقد اکسیژن به دام انداخته می شد که با فشرده شدن از بالا به اعماق و پایین تر فرو  می رفت. پس از گذشت ۱۰۰ میلیون سال از این زمان، لایه های زیرین زیر چندین کیلومتر خاک رس و ماسه قرار گرفته و گرما و فشار در این اعماق، مواد آلی را به نفت تبدیل می کرد.
در مقابل، یک دایناسور مانند پلزیوسور پنج تنی که پس از مرگ به کف دریا سقوط می کند، بعید است که برای مدت طولانی بدون مزاحمت باقی بماند تا به طور ایمن دفن شود. در عوض، جسد این دایناسور یک سفره موقت برای ماهی ها، سخت پوستان و کرم ها خواهد بود که به سرعت بخش های آلی را از بین می بردند همانطور که ما امروز شاهد این هستیم که اجساد نهنگ ها به بستر دریا می افتند و توسط سایر جانداران خورده می شوند.

بر خلاف نفت، زغال سنگ مکان بسیار بهتری برای یافتن فسیل است. در واقع، بسیاری از بقایای گیاهی و حیوانی در درزهای زغال سنگ حفظ شده اند. اما ذخایر زغال سنگ مربوط به دوران کربونیفر (۳۵۹ تا ۲۹۹ میلیون سال پیش) است. در این دوران هنوز دایناسوری زندگی نمی کرده و اولین دایناسورها ۵۷ میلیون سال پس از پایان این دوره پا به عرصه حیات گذاشتند. بنابراین می توان به طور قطع گفت که در سوخت های فسیلی هیچ اثری از دایناسورها وجود ندارد.