دردهای عضلانی معمولاً در روزهای پس از تمرین شدید ظاهر و به تدریج ناپدید می شوند. اگرچه عجیب به نظر می‌رسد که برای چنین پدیده رایجی دلیل پزشکی پیدا نشده باشد اما جامعه علمی مکانیسم های مسئول درد عضلانی را مشخص نکرده است. مانند هر موضوع دیگری که با احساس درد سروکار دارد، درک درد عضلانی شامل بررسی فرآیندهای بیولوژیکی پیچیده است.

درد قبل از هر چیز یک تجربه ذهنی است که از تفسیر سیستم عصبی از سیگنال های حسی ناشی می شود. دانشمندان مکانیسم‌های بیولوژیکی زیادی را برای توضیح منشأ درد عضلانی ارائه کرده‌اند و اتفاق نظر فعلی بر این است که چندین پدیده درگیر هستند. همچنین برخلاف آنچه ممکن است شنیده باشید، «اسید لاکتیک» هیچ ربطی به آن ندارد.

پس از یک تمرین شدید و به ویژه پس از انقباضات غیرعادی (انقباضاتی که شامل مقاومت در برابر کشش است، به عنوان مثال، هنگام پایین آمدن از پله ها)، در کوچکترین واحد بافت ماهیچه ای مخطط  موسوم به «سارکومر»ها در بدن ما ضایعات بسیار ریز و ذره‌بینی شکل می‌گیرد.

اما خود این ضایعات دردناک نیستند، زیرا بلافاصله پس از تمرین وجود دارند، در حالی که درد عضلانی معمولاً ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد ظاهر می شود.

از سوی دیگر، این میکروضایعات باعث ایجاد آبشاری از پدیده‌های فیزیولوژیکی در ساعات و روزهای پس از ورزش شدید یا غیرمعمول می‌شوند.

علاوه بر این پدیده های فیزیولوژیکی، آسیب های ریز همچنین منجر به اثرات عملکردی مانند از دست دادن قدرت، افزایش سفتی یا تورم قابل مشاهده عضله می شود. با این حال، به نظر می رسد هیچ یک از این نشانگرها به طور کامل با احساس درد مرتبط نیستند. بنابراین این احتمال وجود دارد که مکانیسم‌های متعددی با هم تعامل داشته باشند و باعث ایجاد درد شوند.

خود سیستم عصبی نیز نقش اصلی را در بروز درد عضلانی ایفا می کند. احساس درد در عضله وجود ندارد. این وضعیت نتیجه تفسیر سیگنال های درد - سیگنال های هشدار دهنده - دریافت شده توسط مغز است.

چگونه از درد جلوگیری کنیم؟

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، درد عضلانی جای نگرانی ندارد و به طور کلی ظرف چند روز ناپدید می شود. با این حال، اثرات عملکردی، مانند از دست دادن قدرت، گاهی اوقات می تواند کمی بیشتر طول بکشد (مخصوصاً زمانی که تمرین شدید بوده است) و ناپدید شدن درد عضلانی لزوماً نشانگر خوبی برای ریکاوری عضلات نیست.

بهترین راه برای جلوگیری از درد عضلانی این است که با تمرین تدریجی آماده شوید. از آنجایی که عضله یک اندام بسیار سازگار است، مواجهه با یک ورزش باعث می شود که در برابر آسیب های عضلانی ناشی از استرس های دیگر در آینده بسیار مقاوم تر شود.