صبح نو/متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشارش در آخرین خبر به معنای تایید آن نیست

با وجود اینکه اختلاف‌نظر حسن رحیم‌پورازغدی با حسن روحانی، پس از اظهارنظر اخیر او درباره ارتباطش با علیرضا اکبری، این روزها شکل تازه‌ای به خود گرفته و حتی پای دادگاه ویژه روحانیت را نیز به ماجرا باز کرده؛ اما سابقه چالش این دو نفر به سال‌ها پیش بازمی‌گردد. اگر چه حسن روحانی در مراسم تنفیذ خود از بستن دهان منتقدان و رقیبان به خدا پناه برد، اما عملا در دوره هشت سال ریاست‌جمهوری خود، منتقدانش از جمله ازغدی را نواخت. به نظر می‌رسد شکایت اخیر رئیس‌جمهور سابق کشورمان از این چهره برجسته علمی، تلاش برای بازگشت به سطح اول افکار عمومی باشد. نسبت میان روحانی و رحیم‌پور چگونه بود و اکنون در کدامین نقطه قرار دارد.

حسن رحیم‌پورازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در نیمه دوم اردیبهشت‌ماه امسال با اشاره به حکم علیرضا اکبری که چندی پیش به اتهام جاسوسی اعدام شد، از عضویت او در ستاد روحانی خبر داده و گفته بود: «وقتی دانشگاه تربیت مدرس شروع شد، گفتند که برویم استادهای طاغوتی، ساواکی، فراماسون و کمونیست را کنار بگذاریم و استاد خوب بیاوریم؛ اما وقتی این مسأله پیگیری نشد، سکولاریست‌های ریش‌دار، همان رویه را ادامه دادند با این تفاوت که آنان ریش داشتند که البته پس از مدتی ریش‌ خود را زده و از شر آن خلاص شده؛ چراکه مذهبی‌بازی تا یک مدتی جواب می‌دهد. البته  این آقایی که اعدام کردند، سه داغ مهر بر پیشانی داشت، من نمی‌فهمم چه کار می‌کنند، هر چقدر سر را محکم به مهر بکوبی، باز هم این‌طور نمی‌شود. چرا وقتی ما سر به مهر می‌گذاریم، این‌گونه نمی‌شود؟ اکبری سابقه جبهه، پاسداری و معاونت وزیر دفاع را داشت اما 10 سال به آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها اطلاعات می‌داد. در ستاد روحانی بوده و البته اطراف روحانی از این آدم‌ها هستند.» او در این بخش اتهامی را درباره روحانی مطرح کرد و در ادامه گفت: گفتند اسم فردو، مراکز هسته‌ای، فخری‌زاده و .. را این فرد لو داده است. دشمن می‌آید از اندرونی‌ترین مراکز شما آدم می‌گیرد. دو میلیون یورو هم دادند. البته به همه نمی‌دهند؛ اما به این فرد، ویلا در لندن، اسپانیا، اتریش و تابعیت انگلیس دادند، خودش گفته که نمازش را هم تا آخر می‌خوانده، با سجاده‌ای که از پاکی و نجسی‌ آن خیالش راحت باشد. ببینید آدم تا کجا احمق می‌شود و خدا وقتی فرد را رها می‌کند، در خریت مرز نمی‌شناسد که انسان طهارت را رعایت و در عین حال جاسوسی هم می‌کند.» این اظهارات درباره روحانی که رعایت لازم را از جانب رحیم‌پور نداشت، چندان به مذاق روحانی خوش نیامد و او در این رابطه نامه‌ای را به رئیس قوه قضائیه نوشت و در آن خواستار پیگیری قضایی اظهارات اخیر حسن رحیم‌پورازغدی شد. پرونده‌ای که به دلیل روحانی بودن او به دادگاه ویژه روحانیت ارسال شد. تا حسن روحانی به این بهانه کمپین انتخاباتی خود را آغاز کرده باشد. 

رسانه‌ای شدن تقابل روحانی و ازغدی بر سر بنزین
البته رسانه‌ای شدن دعوا میان روحانی و رحیم‌پور ازغدی، اولین باری نیست که به سوژه داغ رسانه‌ها مبدل می‌شود و شاید پررنگ‌ترین مشاجره آنان بر سر ماجرای بنزین در آخرین روزهای آبان‌ماه سال 98 بود که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها به همراه داشت. دعوایی که در یکی از جلسات شورای‌عالی انقلاب فرهنگی صورت گرفت و مطرح شدن چگونگی گران شدن بنزین و اعتراض رحیم‌‌پور ازغدی به طرح این بحث خارج از دستور در شورا موجب جدل تندی میان اعضا شد. هرچند شورای‌عالی انقلاب فرهنگی دو روز بعد از این ماجرا، اطلاعیه‌ای صادر کرد و در آن خبر دعوا میان اعضا را فاقد اعتبار دانست و تأکید کرد که جایگاه اطلاع‌رسانی و سخنگویی شورای‌عالی انقلاب فرهنگی بر عهده دبیر این شورا است و در جلسات شورا با ارائه مباحث کارشناسی، آراء و دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد که رسانه‌ها باید با انتشار اخبار وحدت‌آفرین و امیدبخش؛ توان فکری کشور را در مسیر رشد و پیشرفت، هدایت کنند.

بالاگرفتن انتقادها به ادبیات غیرقابل دفاع روحانی در جلسات
اگر چه اطلاعیه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی درصدد بود تا این مسأله را به نحوی حل کند؛ اما اظهارنظر دیگر افراد حاضر در جلسه نشان می‌داد که موارد مطرح شده چندان غیرواقعی هم نبوده و چنین اتفاقی صورت گرفته است. دعوایی که با واکنش دیگران هم مواجه شد و حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی، عضو هیأت رئیسه کمیسیون آموزش در این رابطه گفت: «ادبیات آقای روحانی در جلسه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی غیرقابل دفاع بوده و گفتارهایی را در برابر یکی از اعضا به کار برده است که به هیچ‌وجه قابل قبول نیست. آقای روحانی گویا تصور کرده است که اعضای شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، کارگزاران و کارمندان دولت محسوب می‌شوند، درحالی‌که اعضای شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، فرهیختگان کشور محسوب می‌شوند، نه گماشته آقای روحانی. رئیس‌جمهور باید در ادبیاتش تجدیدنظر کند.»

روایت رحیم‌پور ازغدی از مشاجره بنزینی‌اش با روحانی
موضوعی که بعدها رحیم‌پور ازغدی در 16 آذرماه 98 در یک جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی به بیان محورهایی از آن پرداخت و ضمن رد برخی از اظهارنظرها در فضای مجازی گفت: «برخی نقل‌ها درباره جلسه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی از من در فضای مجازی منتشر شد که نادرست بود؛ اما برخی از این موارد، کاملا صحت داشت. من حتی از دبیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی خواهش کردم که متن و صوت جلسه را در اختیار اعضا قرار دهند که ببینند من در جلسه، چه مسأله‌ای را بیان کردم و ایشان چه جوابی دادند. به من در این رابطه اعلام کردند که آقای روحانی دستور دادند که متن و صوت جلسه به صورت فوق محرمانه، طبقه‌بندی و دسته‌بندی شود و هیچ‌کس حق دسترسی به آن را نداشته باشد. من دلیل این مسأله را نفهمیدم؛ چراکه من حرف محرمانه‌ای نزده بودم و خواسته من این بود که متن و صوت این جلسه منتشر شود تا مردم بفهمند ما چه حرفی زدیم، در جواب چه توهین‌هایی را شنیدیم و چه برخوردی شد. در نتیجه متن و صوت جلسه را در اختیار خودم هم قرار ندادند که آن را ببینم.»
وی در بخش دیگری از سخنانش به تشریح دعوای آن روز خود با روحانی پرداخت و گفت: «آقای روحانی در آن جلسه اعلام کرد که شب گران کردن بنزین تا صبح پیگیر وضعیت مردم بوده، اوضاع به خوبی پیش می‌رفت و همه راضی بودند. همه پس از صحبت آقای روحانی به همدیگر نگاه کردیم و بعد ایشان اعلام کرد که وقتی برخی مراجع و نماینده‌ها اعتراض کردند، اغتشاشات در کشور آغاز شد. من در آنجا به او اعلام کردم که این حرف واقعیت ندارد و اصلا جای شورای‌عالی انقلاب فرهنگی که بحث بنزین نیست که ایشان بدون مقدمه نزدیک به 30 تا 40 دقیقه درباره این موضوع صحبت می‌کنند؛ آن هم زمانی که شورای‌عالی انقلاب فرهنگی از ابتدای امسال پنج تا 6 بار بیشتر جلسه تشکیل نداده است و جلسات آن به طور مداوم تعطیل می‌شود. اعتراض ما در ابتدا این بود که چرا مصوبات این شورا ابلاغ و اجرا نمی‌شود. به جای آن سند 2030 و کنوانسیون حقوق کودک و زن و خانواده سازمان ملل را با پول بیت‌المال اجرا می‌کنند. این در حالی است که اجرایی نشدن مصوبات سال گذشته شورای‌عالی انقلاب فرهنگی را به مباحثی همچون عدم تأمین مالی ارتباط می‌دهند، درحالی‌که موارد دیگری همچون سند 2030 بدون بحث مالی اجرا می‌شود.»

جر و بحث با ضرغامی
البته نقدناپذیری روحانی تنها به این جلسات اختصاص نداشت و آخرین جلسه شورای‌عالی فضای مجازی در سال 97 هم با چنین فضایی مواجه شد تا جایی که مشاجره میان رئیس‌جمهور و عزت‌الله ضرغامی، رئیس سابق صدا و سیما موجب شد روحانی در آن جلسه، حکم به اخراج ضرغامی بدهد؛ اخراجی که در حیط اختیارات رئیس‌جمهور وقت هم نبود و جلسه بعد بدون حضور ضرغامی برگزار شد و از او برای حضور در جلسه دعوت به عمل نیامد. موضوعی که در جلسات شورای‌عالی انقلاب فرهنگی هم تکرار شد و روحانی با حذف منتقدانش در جلسات مختلف، صورت مسأله را با شیوه خودش حل ‌کرد.  

طلبکار شدن روحانی از منتقدانش در سال انتخابات
با فعال شدن فعالیت انتخاباتی حسن روحانی، چنین حرکت‌هایی از او چندان جای تعجب ندارد؛ اما بهتر است او به جای طلبکار شدن و انجام چنین اقداماتی، تمرکزش را بر جوابگویی درباره ناکارآمدی‌های موجود در دولتش و پاسخگویی درباره آنان به مردم قرار دهد. این در حالی است که اکنون روحانی به دنبال طرح و بنیان سیاسی خود به بهانه یک شکایت سیاسی است.