دیجیاتو/ظاهراً این کرم به اندازه یک دانه خشخاش است.

حدود نیم‌میلیارد سال پیش، جایی که هم‌اکنون استان یوننان چین واقع شده است، لارو کوچکی در گل به دام افتاد. صدها میلیون سال بعد، این لارو دوباره ظاهر شده و اطلاعات بیشتری درمورد تکامل بندپایان به ما داده است.

«یوتی یوانشی» (Youti yuanshi) که نام این موجود است، به‌سختی با چشم غیرمسلح دیده می‌شود و تقریباً به‌اندازه یک دانه خشخاش است. این فسیل آن‌قدر خوب حفظ شده که اسکلت بیرونی آن تقریباً کاملاً دست‌نخورده است، حتی خطوط کلی اندام‌های داخلی‌اش را می‌توان از طریق عدسی میکروسکوپ دید. محققان دانشگاه دورهام که این فسیل را بررسی کردند، توانستند به ویژگی‌های بندپایان باستانی و مدرن پی ببرند. برخی از این ویژگی‌ها روشن کرد که چگونه بندپایان به موجوداتی پیچیده‌تر تکامل یافته‌اند.

پژوهشگران همچنین دریافتند که یوتی یوانشی که در انفجار کامبرین (زمانی که بیشتر گروه‌های اصلی حیوانات در فسیل‌ها ظاهر شدند) وجود داشت، ویژگی‌های مشترک با بندپایان موجود مانند خرچنگ‌ها و کرم‌های مخملی دارد. پژوهشگران در پژوهشی که در Nature منتشر شده است، گفتند:

«موقعیت تکاملیِ ژرف یوتی یوانشی… تغییراتی را در آناتومی درونی این موجود نشان می‌دهد که باعث ظهور و تنوع [بندپایان] شد.»
درحالی‌که بسیاری از فسیل‌های حفظ‌شده در محیط‌های گل‌آلود، مانند سازند «یوانشان» که یوتی یوانشی در آن پیدا شد، با فشرده‌سازی مسطح می‌شوند، این فسیل سه‌بعدی باقی مانده و بررسی آن را آسان‌تر کرده است.

 
تجزیه‌وتحلیل فسیلی که منشأ بندپایان بود
محققان با بررسی این فسیل بلافاصله می‌توانستند بگویند یوتی یوانشی یک لوبوپودی است. لوبوپودی‌ها گروهی از بندپایان منقرض‌شده با بدن دراز و پاهای بلند بودند. در وسط هریک از 20 بخش بدن این موجود، یک جفت لوبوپود وجود دارد و این بخش‌ها نیز به‌تدریج از جلو تا پشت بدن کوتاه‌تر می‌شوند.

اگرچه بافت نرم بدن این موجود حفظ نشده است، خطوط کروی‌شکل نشان می‌دهد یک چشم در هر طرف سر او وجود داشته اما مشخص نیست آیا این چشم‌ها مرکب بوده‌اند یا خیر. این موجود همچنین دارای یک استومودئوم -پیش‌ساز دهان- بود اما مقعد نداشت؛ بنابراین از طریق استومودئوم هم باید غذا می‌خورد و هم مواد زائد را دفع می‌کرد.