جوان آنلاین/ خشونت خانگی یک آسیب جدی اجتماعی است که بسیاری از مراجعان مراکز مشاوره و کلینیک‌های روان‌شناسی، از رخ دادن آن در زندگی‌شان شاکی و ناخرسند هستند؛ رفتار‌های پرخطری که باعث ناراحتی و آسیب به انسان‌ها می‌شود و در واقع به معنای پاسخ نادرست به ناکامی‌ها و شکست‌های زندگی است و از دیرباز، شواهد زیادی مبنی بر اعمال خشونت‌بار و رفتار‌های پرخاشگرانه در جوامع بشری به دست آمده است.

 خانواده مهم‌ترین واحد اجتماعی است که اثربخش‌ترین نقش حمایتی و تربیتی را در پرورش استعداد‌ها و توانایی‌های افراد جامعه به عهده دارد، البته این کارایی در نقش حمایتی، جز با ایجاد محیطی آرام، مطمئن و به دور از خشونت برای همه افراد خانواده میسر نمی‌شود، ولی متأسفانه امروزه شواهد بسیاری حاکی از اختلال در روابط خانوادگی و خشونت‌های ناشی از آن به چشم می‌خورد. 
خشونت خانگی یک آسیب جدی اجتماعی است که بسیاری از مراجعان مراکز مشاوره و کلینیک‌های روان‌شناسی، از رخ دادن آن در زندگی‌شان شاکی و ناخرسند هستند؛ رفتار‌های پرخطری که باعث ناراحتی و آسیب به انسان‌ها می‌شود و در واقع به معنای پاسخ نادرست به ناکامی‌ها و شکست‌های زندگی است و از دیرباز، شواهد زیادی مبنی بر اعمال خشونت‌بار و رفتار‌های پرخاشگرانه در جوامع بشری به دست آمده است. 
بار‌ها دیده و شنیده‌اید که وقتی افراد در زندگی دچار ناامیدی و یأس پی‌در‌پی می‌شوند، ممکن است راحت‌ترین پاسخ ممکن را بروز خشم بدانند، در حالی که این پاسخ، بدترین نوع واکنش به اتفاقات بد زندگی محسوب خواهد شد. به زبانی دیگر، خشونت اساساً به معنای راهی برای آسیب‌رساندن به دیگران تعریف می‌شود و باید به این واقعیت اعتراف کرد که متأسفانه خشونت بخش مشترکی از زندگی اجتماعی همه انسان‌ها بوده و است. 
معمولاً رفتار‌های خشونت‌آمیز به دنبال بروز احساس خشم شدید پدیدار می‌شود، به نحوی که فرد با تخلیه آنی هیجان منفی درون خود، سعی در کسب احساس راحتی می‌کند، غافل از اینکه این رفتار، عواقب بدی به همراه دارد و هم آنکه خشم، به طور صحیح تخلیه نخواهد شد. زمانی که این گونه رفتار‌های خشن به حریم خانواده کشیده می‌شود، عنوان خشونت خانگی در مورد آن به کار می‌رود و اگر بخواهیم تعریفی از آن ارائه دهیم، می‌توان گفت که خشونت‌های خانگی عبارتند از هرگونه بدرفتاری جسمانی، جنسی، احساسی یا روانی، تهدیدکردن یا هر شیوه‌ای برای کنترل و تسلط بر اعضای خانواده. 
فصل اول کتاب توضیحی کلی درباره خشونت و انواع آن ارائه می‌دهد. در فصل دوم تاریخچه ایجاد و گسترش رویکرد درمان راه‌حل‌محور مورد بررسی قرار می‌گیرد. فصل سوم به شایستگی‌های مراجعان می‌پردازد و هفت پرسش درمان راه‌حل‌محور را شامل می‌شود. 
هدف فصل چهارم این کتاب یافتن بالاترین امید مراجعان و مزایای تمرکز بر آن است. در فصل پنجم پیشرفت مراجعان با بهره‌گیری از سؤالات مقیاسی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در فصل ششم نیز به نکته‌هایی درباره ماهیت درمان راه‌حل‌محور و چگونگی خاتمه جلسه مشاوره پرداخته می‌شود. 

کتاب «تو یک بازمانده‌ای نه قربانی»
 به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟
اگر شما نیز گرفتار خشونت خانگی و خانوادگی هستید و به دنبال راهکاری برای حل آن می‌گردید، این کتاب برای شماست. 
در بخشی از کتاب تو یک بازمانده‌ای نه قربانی می‌خوانیم:
بار‌ها در منابع مختلف این موضوع مطرح شده است که درمانگر درمان راه‌حل‌محور، اعتقادی به دانستن داستان پر از مشکل مراجع نخواهد داشت، ولی این پرسش مطرح می‌شود که معمولاً مراجعانی که به دیدن مشاور می‌آیند، به دنبال تخلیه بار هیجانی خویش هستند و نیاز دارند داستان پر از مشکل زندگی خود را برای مشاور به طور کامل شرح دهند. در این شرایط عملکرد مشاور چگونه باید باشد؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت: عدم‌واکاوی مشکل از سوی درمانگر، به آن معنا نیست که مراجعان اجازه ندارند درباره مشکلات‌شان صحبت کنند یا اینکه درمانگران راه‌حل‌محور فوبی (ترس غیرعادی) از طرح مشکل دارند، خیر، این به آن معناست که بین گوش‌دادن فعال به مراجع و الحاق به داستان پر از مشکل او تفاوت بسیاری وجود دارد. درمانگر راه‌حل‌محور، در مواجهه با مراجعی که به دیدنش آمده است، می‌گوید: من نیاز دارم به شرح کامل حوادثی که برای من اتفاق افتاده است بپردازم. درمانگر با احترام برخورد خواهد کرد و با حفظ گوش‌دادن فعال، به تمام داستان او گوش فراخواهد داد، اما، چون دیسیپلین مشاور، راه‌حل‌محوری است و نگاه رو به جلو و کارآمد دارد، هیچ گونه جزئیاتی از مشکلات مراجع را جست‌وجو نخواهد کرد، بلکه در جلسه مشاوره در تلاش خواهد بود با طرح پرسش‌های مناسب به دنبال یافتن نکات مثبت (اهداف و استثناها) از دل صحبت‌ها و داستان پر از مشکل مراجع باشد. درمانگر، همانند تسهیلگری خواهد بود که با طرح سؤالات مفید و راه‌حل‌محورانه به مراجعان کمک خواهد کرد تا بتوانند کوچک‌ترین نشانه پیشرفت و تغییر مثبت در زندگی‌شان را توصیف کنند. همچنین تلاش او بر آن خواهد بود تا با عدم‌همدردی و ابراز احساسات نابجا بر گفت‌وگوی مشکل‌محور مراجع (علل مشکلات، ضعف‌ها و عدم‌امکانات) صحه نگذارد.