اول شهریور زادروز نجف دریابندری است که در صحنه ادب و فرهنگ ایران، به‌عنوان مردی عجیب با ویژگی‌های خاص شناخته می‌شود. شخصیت تأثیرگذاری دارد و معاشرتش با اهالی هنر و فرهنگ از دیرباز -چه همکاری اش با محمدعلی موحد و ابراهیم گلستان و ابوالقاسم حالت در شرکت نفت و چه همنشینی اش با سایه و اخوان و محمد قاضی و ابوالحسن نجفی و نیما در تهران- او را که ذاتاً مردی گرم و خوشرو بود، به یادماندنی تر کرده است.

از سوی دیگر شیوه ترجمه و آزادمنشی در عین تعهد به متن، سرخوشی و شوخ‌طبعی ذاتی و تسلطش بر زبان‌های فارسی و انگلیسی باعث شده هرچه می‌نویسد خواندنی باشد، چه کتاب آشپزی بنویسد چه ترجمه داستان‌های کوتاه و بلند یا شاهکارهای ادبیات داستانی.

مهدی مظفری ساوجی در کتاب «گفت‌وگو با نجف دریابندری» با این‌مترجم به گفتگو نشسته و حکایت دریابندری را از روزگار کودکی در آبادان و مدت کوتاه همراهیش با پدرش ناخدا خلف، دوران تحصیل و کار و زندان و آمدن به تهران و کار در انتشارات فرانکلین و تلویزیون ملی ایران و همچنین نظرات او را در باب ترجمه، افراد معروف مانند نیما و شاملو و شعرای کهن و داستان نویسی و سیاست و… به رشته تحریر در آورده است.

این کتاب طی سال‌های گذشته در ۳۵۲ صفحه توسط انتشارات مروارید منتشر و تجدیدچاپ شده است.