خوشه‌های ستاره‌ای محیط میان‌ستاره‌ای را در «کهکشان آندرومدا»(Andromeda Galaxy) در فاصله ۲.۵ میلیون سال نوری از ما به آتش کشیدند.

به نقل از ناسا، آندرومدا که با نام «M31» نیز شناخته می‌شود، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ راه شیری است. وسعت این کهکشان تقریبا ۱۵۲ هزار سال نوری و جرم آن تقریبا با جرم کهکشان اصلی ما برابر است. پیش‌بینی می‌شود که کهکشان آندرومدا در دو تا چهار میلیارد سال آینده به کهکشان راه شیری برخورد کند. آندرومدا در حال حاضر موضوع مطالعه بسیاری از ستاره‌شناسان است.

به عنوان یک کهکشان مارپیچی، بازوهای پیچ در پیچ آندرومدا یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آن هستند. «تلسکوپ فضایی هابل» ناسا برای مشاهده دقیق یکی از پیچ‌های آندرومدا در قسمت شمال شرقی، آن را بزرگنمایی کرد و بخش‌هایی را از گاز یونیزه آن آشکار کرد. این مناطق که در کهکشان‌های مارپیچی و نامنظم رایج هستند، اغلب حضور ستاره‌های جدید را نشان می‌دهند. ترکیب مهدهای ستاره‌ای و ابرنواخترها یک محیط پویا را به وجود می‌آورد که به تحریک گاز هیدروژن اطراف می‌پردازد و آن را به باغی از گل‌های رز ستاره‌ای تبدیل می‌کند.

دانشمندان بازوهای مارپیچی آندرومدا را با استفاده از «دوربین پیشرفته هابل برای تحقیقات»(ACS) و «دوربین میدان گسترده ۳»(WFC3) برای تحلیل مجموعه ستاره‌های مدفون در گروه‌های کیهانی بررسی کردند. هابل با پوشش گسترده طیفی این دوربین‌ها می‌تواند یک نمونه‌ ارزشمند از این ستاره‌ها را از میان گازها ببیند.

بررسی هابل، طیف وسیعی از ستارگان را در بر می‌گیرد و نه تنها یک نمای آشکار را از تاریخچه و تنوع ستاره‌های آندرومدا نشان می‌دهد، بلکه اطلاعات بیشتری را درباره شکل‌گیری و تکامل ستاره‌ها آشکار می‌کند. دانشمندان با بررسی این ستارگان در همسایگی کیهانی محلی ما می‌توانند ستاره‌های موجود در کهکشان‌های دوردست را بهتر درک کنند.

دو عکس زیر، زاویه دید هابل را در کهکشان آندرومدا نشان می‌دهند.