خراسان/ امروز یعنی یک سپتامبر، روز جهانی نامه‌نگاری است و این روزها کمتر پیش می‌آید که برای برقراری ارتباط، قلم به دست شویم اما این که با وجود راحتی پیامک و ایمیل، این عمل پیشینه‌دار و فرهنگی را به کل کنار بگذاریم چندان عاقلانه نیست. به گزارش هافینگتون پست، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که نوشتن با دست به خودی خود می‌تواند مزایای روحی بسیاری از بهبودِ توانایی یادگیری تا مثبت‌اندیشی را برای ما به ارمغان بیاورد. در ادامه به 5 مورد از آن‌ها اشاره خواهد شد.
  1 ایجاد خاطرات ماندگار| پژوهش‌ها نشان داده‌اند که میان نوشتن با دست و تکامل مغزی و شناختی رابطه وجود دارد. همچنین زمانی را که صرف دست‌نویسی نامه برای شخص محبوب‌تان کرده‌اید بیشتر در ذهن شما و طرف مقابل‌تان خواهد ماند و به شما این امکان را می‌دهد تا بعدها دوباره به آن نوشته‌ها فکر کنید و از خاطراتش لذت ببرید.
 2 ایجاد احساس خوب در شما| علم نشان داده است که نوشتن باعث بهبود روحیه، کاهش استرس و حس سلامتی کلی می‌شود. همان طور که داشتن دفترچه‌ای برای نوشتن ویژگی‌های مثبت خودتان یا نوشتن درباره اهداف آینده‌تان می‌تواند باعث افزایش روحیه شما شود، در میان گذاشتن افکار با شخصی دیگر هم می‌تواند روحیه شما را تقویت کند.
 3 یادگیری استفاده بهتر از فرصت‌ها| کارت پستال‌ها فضای اندکی را در اختیار نویسنده می‌گذارند و این موضوع باعث می‌شود که فرستنده مجبور شود حقیقتاً دربارۀ پیامی که می‌خواهد به مخاطبش برساند و جمله‌بندی آن فکر کند. برخلاف پیامک یا چت در شبکه‌های اجتماعی، وقتی که قرار باشد پیامی دست نویس بفرستید تنها یک فرصت دارید و به همین دلیل یاد می‌گیرید که نباید بگذارید تک فرصت‌تان هدر رود.
 4 شکوفایی خلاقیت| استفاده از کاغذ و خودکار به شیوه‌ای متفاوت از انتقال پیام به‌وسیله وسایل مدرن، فرایندهای مغزی بصری، حرکتی و شناختی ما را درگیر می‌کند. همچنین طبیعت نوشتن، کار و حوصلۀ بیشتری می‌طلبد و ما را ملزم می‌کند که آرام باشیم و ذهن را با دستمان مرتبط کنیم و کلمه به کلمه پیش برویم. همۀ این عوامل باعث می‌شوند که تجربۀ حسی شما هنگام نوشتن، خلاقیتتان را شکوفا کند.
 5 متمرکز شدن روی زمان حال|  وقتی تمام حواستان را در فرایند دست نویسی شریک می‌کنید، جایی برای انجام چند وظیفه با هم یا هر دقیقه سراغ کاری رفتن باقی نمی‌ماند. برای آن که بتوانیم فکر شده و منسجم بنویسیم، مجبوریم که روی لحظۀ حاضر متمرکز شویم و به افکاری که قرار است به شکلی منسجم به مخاطب نامه انتقال دهیم، فکر کنیم. برخلاف ارتباطات نوین که در آن‌ها همزمان با چند نفر مکالمه می‌کنیم و چند کار هم انجام می‌دهیم.