/ پس از تولید تخستین خودرو در ایران ، همان جیپ CJ-5 ، در سال ۱۳۳۸ در شرکت سهامی جیپ ایران با نام ایرانی شهباز، ارتش، شهربانی و درکل دولت ایران از خریداران مهم این خودرو جهت تجهیز نیروهای مختلف بودند.

به گزارش ، اما در سال ۱۳۵۷ و با وقوع انقلاب و قطع روابط ایران و امریکا تا مدت‌ها تولید جیپ شهباز با استفاده از همان خریدهای قبلی و موجودی انبار ادامه یافت و پس از آن‌ هم با تامین قطعات موردنیاز از کانادا تا مدت کوتاهی روند تولید ادامه یافت که البته این موضوع هم عمر چندانی پیدا نکرد و با تیره و تار شدن روابط ایران و کانادا خرید از شعبه کانادایی جنرال موتورز به عنوان مالک آن زمان جیپ ناممکن شد.

وقوع جنگ ایران و عراق، تحریم‌های متعدد خارجی، کارشکنی‌های شرکت‌های خارجی فعال در ایران، محدودیت‌های ارزی و … همه و همه از مهم ترین عواملی بود که تولید خودرویی دو دیفرانسیل با توانایی حرکتی بالا را مهم و حیاتی جلوه می‌داد. در همین راستا نیز تیم مدیریتی جدید جنرال موتورز ایران که حالا بنا بر قانون اساسی جدید ملی اعلام شده و به شرکت پارس خودرو تغییر نام داده بود، به رهبری محسن کرباسفروشان بهترین راه را در ادامه تولید محصول جیپ و خرید قطعات مورد نیا از واسطه‌ای جدید دانست.

کرباس فروشان تیمی را به رومانی فرستاد تا از نزدیک خط تولید جیپ موجود در آنجا که مشابه شهباز ایرانی بود را ببینند و مقدمات  مونتاژ آن در کشور را فراهم سازند که مقدور نشد تیم های دیگری هم به پاکستان و تایلند رفتند که آن ها هم دست خالی به کشور برگشتند.

این بار کرباس فروشان شخصا به همراه تیمی عازم هند شد و پس از به توافق رسیدن با ماهیندرا اند ماهیندا هند محصول جدید توسن جایگزین شهباز محبوب شد

اما در این سال ها همواره کیفیت نازل جیپ توسن مورد انتقاد بود تا جایی که پس از مدتی حتی فرماندهان نیروهای نظامی هم علاقه ای به خرید این اتومبیل نداشتند و به سوی محصولات وارداتی تویوتا گرایش پیدا کردند. تا اینکه بالاخره توسن جای خود را به KM معروف داد. شرکت کره ای آسین موتور ، از زیر مجموعه های کیا موتورز ، این بار شریک جدید پارس خودرو بود و نام این خودرو هم کوتاه شده عبارت Korean Motor بود.

در سال ۱۳۶۵ و برای تامین نیاز های جنگ پروژه تولید نیسان پاترول تحت لیسانس نیسان ژاپن در پارس خودرو کلید خورد که ابتدا تولید مدل ۵ در و یک سال پس از آن تولید مدل ۳ در، آغاز شد و در سال ۱۳۶۷ هم مدل وانت آن پای به جاده های ایران گذاشت ، در این مدت علاوه بر نیروهای نظامی و انتظامی کشور مردم هم از طرفداران پاترول بودند چراکه پارس خودرو بعد از جنگ با اعمال یک سری تغییرات جزئی پاترول را آماده حرکت در خیابان ها کرد و پاترول نقش خودرو لوکس آن زمان بازار را نیز بر عهده گرفت .

تمام این نشیب و فرازها و پایان یافتن جنگ و توجه به شعار خودکفایی در کشور، فرماندهان نظامی و مدیران صنایع دفاعی کشور را بر آن داشت تا خود نیازهای نیروهای مسلح را برطرف نمایند و بدین ترتیب بود که تولید خودرو در نیروهای مسلح و صنایع دفاعی ایران در دستورکار قرار گرفت.

یکی از اصلی‌ترین تلاش‌ها در صنایع خودروسازی فتح و با نام سفیر متولد شد که بر اساس شاسی کوتاه شده نیسان پاترول ( ورژن ۳ در) و موتور Z24 معروف در سال ۱۳۸۷ و با طراحی بدنه مشابه جیپ رونمایی شد. سفیر با وزنی در حدود ۶۲/۱ تن بدون تجهیزات نصب شده و ۳۵/۲ تن با ظرفیت کامل تجهیزات ،طول ۳۷۲۶ میلی‌متر، عرض ۱۶۹ میلی متر، ارتفاع ۱۸۸ میلی متر و قابلیت حمل ۱ نفر خدمه و ۵ نفر مسافر طراحی و ساخته شده است

سلاح‌هایی مانند راکت انداز فجر، یک عراده توپ ام۴۰ و یا یک عراده پرتابگر ضد تانک طوفان قابلیت نصب بر روی این خودرو را دارند. موتور آن از همان تکنولوژی موتور نیسان زد ۲۴ بهره می‌برد که با تکنولوژی فوق پیشرفته خود  موفق به تولید ۱۰۰ اسب‌ بخار قدرت می‌شود. سیستم تعلیق هم از نوع Coil spring بوده که با کمک فنرهای قوی و با قابلیت ارتجاع مناسب توانایی‌های حرکتی قابل قبولی به آن می‌بخشد. همچنین، «سفیر» با سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت برد عملیاتی در حدود ۵۰۰ کیلومتر را دارا است

نیروهای حزب الله لبنان، ارتش سودان، ارتش سوریه، حشد الشعبی عراق و نیروی ضربتی آفریقای مرکزی از جمله مشتریان سفیر بودند. تا آنجا که خط تولید این خودرو زیر نظر کارشناسان ایرانی در سودان افتتاح شد و در نمایشگاه IDEX امارات در سال ۲۰۱۳ با نام  Karaba VTG01 به نمایش درآمد

در هنگام رونمایی از سفیر مسئولان و فرماندهان نظامی کشور وعده تولید ۵ هزار دستگاه در سال را دادند اما از آمار دقیق تولید سفیر اطلاعی در دسترس نیست اما سفیر آغازگر روندی بود که در ادامه با ارس، کویران، سپهر، گهر و … ادامه یافت و در مقالات بعدی به بررسی دقیق این خودروها خواهیم پرداخت