تدپل (tedpole) به مرحله‌ای از زندگی یک دوزیست، نظیر قورباغه، اطلاق می‌شود که داری یک سر و یک دم دراز است. به تازگی محققان نانوساختار پلیمری به شکل تدپل ایجاد کرده‌اند که می‌تواند کاربردهای زیادی در حوزه پزشکی داشته باشد. تیم تحقیقاتی مایکل مونتریو تخصص زیادی در تولید پلیمرهایی با اشکال مختلف نظیر نانوکرم، وزیکولی، کره‌ای و توروئیدی شکل دارد. در مقاله‌ای که آن‌ها در نشریه Biomacromolecules به چاپ رساندند جزئیات ساخت این نانوساختار تدپلی شکل درج شده است. در این مقاله آن‌ها نشان دادند که چگونه این نانوساختار پلیمری می‌تواند به بهبود درمان سرطان با هدف قراردادن سلول‌های بنیادی سرطان کمک کند.

سلول‌های بنیادی سرطان، در حالی که تنها بخش کمی از سلول‌های سرطانی در یک توده تومور را تشکیل می‌دهد، اما مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. آن‌ها را می‌توان به عنوان بذرهایی برای رشد تومورهای جدید دانست. این سلول‌های بنیادی سرطانی اقدام به بیان بیش از حد Arg-Gly-Asp (RGD) می‌کنند که به عنوان گیرنده امکان اتصال و رشد و تکثیر تومورها را فراهم می‌کند. RGD همچنین ممکن است با کاهش اثربخشی برخی از روش‌های درمانی نقش بیشتری در تکثیر سرطان داشته باشد.

آنچه که این گروه تحقیقاتی انجام داده، طراحی نانوساختار پلیمری سنتزی شبیه به تدپل است که می‌تواند به صورت کووالانسی به سطح انواع مختلف RGD متصل شود و در صورت امکان تکثیر این سلول‌های سرطانی را مدیریت کند.

پروفسور مایکل مونتیرو، رهبر ارشد گروه AIBN و همکارانش دریافتند که این نانوساختارها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به طور مؤثر به تومور نفوذ کنند، به صورت انتخابی آن‌ها را هدف قرار دهند.

مایکل می‌گوید: «بیشتر نانوذرات مورد استفاده برای تحویل دارو، دارای سایت اتصال RGD هستند که موجب می‌شود. آن‌ها به سلول‌های سرطانی متصل شده و آن‌ها را هدف قرار دهند.»

این کار محققان نشان می‌دهد که RGD نقش بیشتری در زیست شناسی سلول‌های سرطانی دارد و داشتن چگالی نادرست RGD در نانوذرات می‌تواند اثربخشی درمانی آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.