به نقل از اسپیس، امتداد جت مواد مذکور حدود ۲۳ میلیون سال نوری و فراتر از مرزهای کهکشان میزبان آن است. به طور دقیق تر طول این جریان مواد حدود ۱۴۰برابر کهکشان راه شیری بود.

این جت مواد از ابر سیاهچاله ای در مرکز کهکشانی در فاصله ۷.۵ میلیارد سال نوری از زمین خارج شده است. مواد رصد شده زمانی فوران کرده اند که جهان فقط 6.3 میلیارد سال عمر کرده بود. حال آنکه جهان هم اکنون 13.8 میلیارد سال است. این جت یا جریان مواد از بالا و زیر سیاهچاله خارج شدند و انرژی تولیدی آنها هزاران میلیارد بار بیشتر از انرژی تولیدی خورشید در ثانیه است.

مارتین هارد کستل از دانشگاه هارتفورد شایر و از اعضای تیم پژوهش در این باره می گوید: ما سالهاست که درباره ساختارهای تولیدشده با جت های موادی گخ از ابرسیاهچاله های موجود در مرکز کهکشان ها خارج می شوند، اطلاع داریم اما این نمونه خاص به ۳ دلیل متمایز از بقیه است.

نخست آنکه جریان مواد مذکور از همه موارد رصد شده بزرگتر است و طول آن بیش از ۲۰ میلیون سال نوری است، به عبارت دیگر جریان مواد از مرکز کهکشان میزبان خود شروع می شود و به فضای خالی بین کهکشان ها و گروه های کهکشانی امتداد می یابد.

در درجه دوم این جریان قدرتمندترین سازه ساخته شده با جت مواد سیاهچاله ای رصد شده است. نرخ سرعت بارش مواد آن به سیاهچاله بسیار بالاست. در نهایت فوران این مواد مربوط به زمانی است که سن جهان نصف مقدار فعلی آن بوده است.