کریس گیبینک(Chris Giebink)، استاد مهندسی برق و علوم کامپیوتر در دانشگاه میشیگان، ممکن است به یکی از بزرگترین پیشرفت‌ها در فناوری دید در شب با نوع جدیدی از اُلد(OLED) دست یافته باشد. به عنوان مثال، اُلدها نوع نوری هستند که صفحه نمایش‌های آیفون یا سامسونگ گلکسی اس‌۲۴ دارای آن هستند.

به نقل از نیواطلس، او و گروه تحقیقاتی‌اش با ایجاد یک لایه پنج پشته‌ای از فیلم اُلد که ضخامت آن کمتر از یک دهم تار موی انسان است، توانسته‌اند نور مادون قرمز را به نور مرئی تبدیل کرده و آن را تا ۱۰۰ برابر تقویت کنند. قطعات موجود در بازار و استفاده از روش‌هایی که پیش از این در عمل برای تولید اُلد وجود داشته است، هزینه و مقیاس‌پذیری را بسیار مناسب می‌کند.

آنها این کار را به روشی کاملا منحصر به فرد نیز انجام داده‌اند. یک لایه جاذب فوتون همراه با یک پشته پنج لایه اُلد نور مادون قرمز را به الکترون تبدیل می‌کند. پشته اُلدها به ازای هر الکترونی که از آن عبور می‌کند، پنج فوتون تولید می‌کند. سپس الکترون‌ها به فوتون‌های نور مرئی تبدیل می‌شوند.

در حالی که برخی از فوتون‌ها به چشم کاربر نشان داده می‌شوند، برخی دیگر دوباره به لایه جاذب فوتون جذب می‌شوند و یک چرخه بازخورد مثبت ایجاد می‌کنند که میزان نور خروجی را بیشتر تقویت می‌کند.

این گروه معتقد است که می‌توانند طراحی را بهتر بهینه کنند تا خروجی را نیز بهبود بخشند.

یادگیری ماشینی و شبکه‌های عصبی هوش مصنوعی به طور بالقوه می‌توانند تصاویر و سیگنال‌های نوری را از طریق سیستم دید در شب  اُلد درک و تفسیر کنند.

عینک‌های دید در شب سنتی معمولا سنگین هستند، به قدرت زیادی نیاز دارند و استفاده از آنها می‌تواند ناخوشایند باشد.

دستگاه‌های دید در شب مدرن نور محیطی و مادون قرمز را که از یک فوتوکاتد عبور کرده و به الکترون تبدیل می‌شود، جمع آوری می‌کنند.

تصاویر دید در شب عموما سبز هستند، زیرا چشمان ما به نور سبز حساس‌تر است و تشخیص جزئیات در آن آسان‌تر است.

هنگامی که فناوری جدید اُلد(OLED) لایه نازک وارد بازار شود، شاید بتوان به تبدیل عینک معمولی به عینک دید در شب به سادگی استفاده از یک برچسب باشد. یا شاید هم روزی به شکل قطره چشم ارائه شود.