آخرین خبر/ موتسارت در ماه‌های آخر زندگی خود مشغول نوشتن رکوئیم بود که به درخواست یک مشتری ناشناس (که بعداً مشخص شد از طرف کنت فرانتس فون والسگ بود) سفارش داده شد. این اثر ناتمام ماند و پس از مرگ موتسارت، شاگردش فرانتس زوسمایر آن را به پایان رساند. این قطعه یکی از معروف‌ترین آثار مذهبی او و نمونه‌ای از موسیقی‌های مربوط به مراسم خاکسپاری و مرثیه است.
مرگ موتسارت در زمان خود مشکوک به نظر می‌رسید و برخی افراد به توطئه‌ها و نظریات مرموز درباره مسمومیت او اشاره کرده‌اند. یکی از این نظریات مربوط به آهنگساز هم‌عصر او آنتونیو سالییری است که گفته می‌شد حسادت او نسبت به استعداد موتسارت منجر به این قتل شده است. البته این نظریه توسط مورخان مدرن رد شده است.
برخی از منتقدین معتقدند که حس پیش‌بینی مرگ در برخی از آثار پایانی موتسارت دیده می‌شود، به‌ویژه در این قطعه. برخی می‌گویند که موتسارت ممکن است حس کرده باشد که زمانش به پایان رسیده و این احساس در موسیقی‌های او تجلی یافته است.
مرگ موتسارت همیشه با رمز و راز و جاذبه‌هایی همراه بوده است، و موسیقی پایانی او به عنوان نمادی از نبوغ و هنر بی‌نظیر او باقی مانده است.