کسانی که روی صحنه کنسرت پلی بک می‌کردند، اگر دستشان رو می‌شد، مورد عتابِ شدیدی از سوی مخاطبان قرار می‌گرفتند؛ علتش هم برخوردهای مخاطبان و علاقه‌مندان به موسیقی با این خوانندگان بود. همه ما مواردی را در خاطر داریم که ویدیوهایی از برخی اجراها منتشر می‌شد که نشان می‌داد خواننده روی صحنه فقط لب می‌زند؛ همین ویدیوها برای این خوانندگان و تهیه‌کنندگانشان بسیار گران تمام میشد و حتی گاهی زندگیِ حرفه‌ای یک خواننده را برباد می‌داد.

حالا اما دیگر این بساط جمع شده است.

حالا شاید وارد دوران تازه‌ای در موسیقی پاپ ایران شده‌ایم. دورانی که خوانندگان باید توانایی خود را در خواندن روی صحنه، اثبات کنند. در بیشتر اجراهای موسیقی پاپ شاهد هستیم که خوانندگان در طول کنسرت، تلاش می‌کنند تا به مخاطبان اثبات کنند که پلی بکی در کار نیست.

اواسط هفته گذشته، حجت اشرف‌زاده اجرای در تالار وحدت داشت. اجرایی که در قالبِ اختتامیه نخستین جشنواره سرود فجر بود. اشرف‌زاده در این اجرا چند قطعه از آهنگ‌های محبوبش را برای مخاطبان خواند. او برای بخش پایانی اجرایش، آهنگِ معروفِ «ماه و ماهی» را انتخاب کرده بود.

اشرف‌زاده که خواننده‌ای برخواسته از بسترِ موسیقی ایرانی است، بخش آخرِ آهنگِ «ماه و ماهی» را بدون میکروفن خواند. به راستی که این کار جرات و جسارت و توانِ بالایی می‌خواهد. خواندن بدونِ هیچ میکروفنی! و جالب اینکه صدای او آنقدر حجم بالایی داشت که حاضران در سالن را تحت تاثیر قرار داده بود.

این کارِ حجت اشرف‌زاده علاوه بر اثباتِ توانایی‌های فنی او در خواندن، بار دیگر اثبات کرد که ما در موسیقی پاپ کشورمان، در دورانِ تازه‌ای هستیم که خوانندگان به راستی باید توانِ خواندن داشته باشند؛ دیگر شوآف‌ها و شکلِ کارها جواب نمی‌دهند!