اعتماد/ مرد پرستار که متهم است با همکاری یک خانم وکیل و دو نفر دیگر مردی ثروتمند را کشته، آخرین دفاعیات خود را در دادگاه مطرح کرد.

سال ۹۹ بود که خبر این قتل پیچیده به ماموران رسید. آنها با تماس تلفنی همسایه‌ها متوجه بوی تعفن از داخل خانه یکی از شهروندان شدند. وقتی ماموران تحقیقات خود را آغاز کردند فهمیدند که مردی حدوداً ۴۰ ساله به نام آرش در خانه جان باخته و شواهد نشان می‌داد در یک درگیری کشته شده است. با انتقال جسد به پزشکی قانونی و آغاز تحقیقات، ماموران متوجه شدند که مقتول با شخصی به نام سعید اختلاف مالی داشت. همچنین بررسی دوربین‌های مداربسته نشان می‌داد یک زن به بهانه دادن نذری، زنگ در خانه مقتول را زده و بعد چند مرد وارد خانه او شدند. به این ترتیب، ماموران متهمان را شناسایی و بازداشت کردند. آنها در تحقیقات به قتل اعتراف کردند و گفتند قصدشان از این کار گرفتن سفته از آرش بوده است. به این ترتیب، کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه ارسال شد. در جلسه رسیدگی مادر مقتول به جایگاه رفت و برای متهمان درخواست قصاص و اشد مجازات کرد.

در ادامه، رضا، ۲۷ ساله و برادر سعید، که به عنوان متهم ردیف اول پرونده بود گفت: من دانشجو هستم. برادرم چند میلیارد پول به مرحوم داده بود و مدرکی هم نداشت. بنابراین نمی‌توانست پولش را پس بگیرد. من قبول کردم با ورود به خانه او ابتدا دوستانه و اگر نشد با زور سفته بگیرم. وقتی دیدم مقتول مقاومت و سروصدا می‌کند، با شال دهانش را بستم و دو گره کور زدم و بعد هم با شال دیگری دست‌هایش را از پشت بستم و با کریم که پرستار یکی از بیمارستان‌ها بود، از او اثر انگشت گرفتیم. اما پس از دقایقی متوجه شدم که او دیگر مقاومت نمی‌کند، کریم هم پس از معاینه او گفت فکر می‌کنم فوت کرده است.
پس از آن، کریم متهم ردیف دوم  به جایگاه رفت و گفت: من یک سرنگ داروی بیهوشی با خودم برده بودم تا در صورت مقاومت به او تزریق کنم. برای ورود به خانه مقتول یک خانم وکیل که همراه ما بود، در خانه او را زد و به بهانه اینکه حلوای نذری آورده، از او خواست در را باز کند. وقتی در باز شد، همدست‌مان، قاسم، که قوی‌هیکل بود، در را فشار داد و ما وارد خانه شدیم. مقاومت اولیه مقتول هم باعث شد که من در همان لحظات اولیه دارو را تزریق کردم. اما بعد متوجه شدیم او حالش بد شده است. من هر کاری که می‌توانستم برای احیای او انجام دادم اما فوت کرد.
پس از آن، قاسم به عنوان متهم ردیف سوم به جایگاه رفت و گفت: من در قتل نقشی ندارم، چون قوی‌هیکل هستم، برای اینکه مقتول مقاومت نکند به آنجا رفتم. برای این کارم هم شش عدد ربع سکه طلا گرفته بودم. من فقط دست‌های مقتول را از پشت گرفته بودم که حرکت نکند.
در ادامه، مینا به جایگاه رفت و گفت: من هیچ‌کدام از اتهام‌ها را قبول ندارم و فقط برای بستن یک قرارداد حقوقی به آنجا رفته بودم. به من گفتند پس از بسته شدن قرارداد، ۱۵ میلیون تومان می‌‌گیرم.
در پایان جلسه، قضات وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، رضا را به اتهام قتل عمد به قصاص، ۱۳ سال زندان و ۳۰ ضربه شلاق محکوم کردند. متهم ردیف دوم نیز به ۲۵ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. سعید نیز به ۲۵ سال حبس به خاطر سرقت و معاونت در قتل محکوم شد. قاسم به ۱۵ سال حبس و ۲ سال تبعید و مینا را نیز به ۱۱ سال حبس به خاطر معاونت در قتل و مشارکت در اخذ سند به عنف و ۲۰ ضربه شلاق محکوم کردند.
با اعتراض متهمان به حکم صادره، پرونده در دیوان عالی کشور تحت رسیدگی قرار گرفت و احکام را به خاطر نقص در تحقیقات تایید نکردند و خواستار رسیدگی دوباره شدند. به این ترتیب، متهمان بار دیگر در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران از خود دفاع کردند.
در جلسه رسیدگی، متهمان دوباره یک‌به‌یک در جایگاه قرار گرفتند و ادعاهای قبلی خود را تکرار کردند. آنها مدعی شدند قصدی برای کشتن مقتول نداشته‌اند.
متهم ردیف دوم گفت: من حدود نیم‌ ساعت عملیات احیا انجام دادم، اما او برنگشت. من اشتباه کردم که آن روز یک سی‌سی داروی بیهوشی به او تزریق کردم. اگر مقدار بیشتری تزریق می‌کردم، او کاملاً بیهوش می‌شد و مقاومت نمی‌کرد و ما سفته‌ها را می‌گرفتیم و حالا هم زنده بود.
قاسم، متهم ردیف آخر نیز گفت: به من گفته بودند که از مقتول‌ طلب ۴۰۰ میلیونی دارند. اگر می‌دانستم‌ طلب آنها ۲۴ میلیارد است، حداقل ۲۰ درصد به عنوان کارمزد می‌گرفتم، نه اینکه شش ربع سکه بگیرم.
با توجه به طولانی شدن جلسه دادگاه، قضات ادامه رسیدگی را به بعد موکول کردند. این جلسه روز گذشته برگزار شد. با توجه به اینکه خانم وکیل آخرین دفاعیات خود را مطرح کرده بود، سایر متهمان در جایگاه قرار گرفتند.
متهم ردیف اول گفت: ما قصدی برای مقتول نداشتیم. می‌دانستیم همه جا با دوربین کنترل می‌شود و قرار بود فقط سفته بگیریم و از خانه بیرون بیاییم اما درگیری ایجادشده باعث این اتفاق شد. ما برای کشتن وارد خانه او نشدیم. نقشه را هم خانم وکیل کشیده بود و ما فکر نمی‌کردیم که در نقشه خانم وکیلی ایرادی وجود داشته باشد، حتی سعی کردیم مقتول را احیا کنیم که نشد.

در ادامه، سایر متهمان نیز یک‌به‌یک در جایگاه قرار گرفتند و آخرین دفاعیات خود را مطرح کردند. در نهایت هیات قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.