این نشتی که در داخل تونلی که به یک ایستگاه اتصال وصل می‌شود پیدا شده است، از سال ۲۰۱۹ تحت نظارت بوده و در اسناد رسمی سال ۲۰۲۱ ذکر شده است. با این حال، ناسا در ماه فوریه گذشته «افزایش نرخ نشت» را شناسایی و در گزارش این هفته بیان کرد که علت اصلی نشتی ناشناخته باقی مانده است.

به نقل از نیویورک پست، ‌ ایالات متحده در حال همکاری با برنامه فضایی روسیه، روسکاسموس، برای تعیین منشا آن است. این گزارش خاطرنشان کرد که هر دو آژانس در حال حاضر تمرکز خود را بر روی جوشکاری‌های داخلی و خارجی محدود کرده‌اند.

در بدترین سناریو، روس‌ها ممکن است نیاز داشته باشند که به طور دائم ناحیه دریچه اطراف نشتی‌ها را ببندند و بخش خود را تنها با نقطه اتصال باقی بگذارند.

نشتی در ماه ژوئن بالاترین سطح تهدید را در «ماتریس خطر» ایستگاه فضایی از نظر احتمال و عواقب به خود اختصاص داده است. در همان زمان، ایستگاه فضایی بین‌المللی و روسکاسموس برای رفع «نگرانی‌های تشدید شده در مورد افزایش نرخ نشت» با یکدیگر ملاقات کردند.

روس‌ها اطمینان دارند که پیش از رسیدن نرخ نشت به سطح غیرقابل دفاع، همه چیز را تحت کنترل خواهند داشت.

در فوریه سال جاری ناسا افزایش نرخ نشت را از کمتر از ۱ پوند اتمسفر در روز به ۲.۴ پوند در روز شناسایی کرد و در آوریل این میزان به ۳.۷ پوند در روز افزایش یافت. با این حال، ناسا و روسکاسموس در مورد نقطه‌ای که میزان نشت در آن غیرقابل حل است به توافقی نرسیده‌اند.

همچنین سوالاتی در مورد طول عمر ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از سال ۲۰۳۰ مطرح است.