سواد زندگی/ نوجوانی دوره پیچیده ای از تحولات جسمی، عاطفی و فکری است. این دوره اغلب با کاهش انگیزه تحصیلی برای بسیاری از نوجوانان همزمان است. در مواجهه با این چالش ها، والدین و معلمان اغلب خود را در دوراهی بین تنبیه و حمایت می بینند.
بهترین راه برای تشویق نوجوانانی که مشکلات تحصیلی دارند چیست؟ این مقاله با تاکید بر رویکردهای مثبت و سازنده و علل ناکارآمد بودن تنبیه به بررسی روش های مختلف برای تقویت موفقیت این دانش آموزان بدون توسل به تنبیه های سخت می پردازد.
اگر برآنید که به نوجوان تان که مشکلات درسی دارد کمک کنید، لطفا از پیش بدانید که تنبیه و به ویژه خشونت ممکن است در کوتاه مدت جوابگو باشد، اما در دراز مدت مشکلاتش را دو چندان می کند. بنابراین صبور باشید و بکوشید در وهله اول، پیش از هر کار و تصمیمی : 

1. علت مشکلات تحصیلی را پیدا کنید
قبل از بحث در مورد راهبردهای ایجاد انگیزه در یک نوجوان، لازم است بدانیم چرا او از نظر تحصیلی با مشکل مواجه است. در واقع، هر نوجوانی منحصر به فرد است و موانع تحصیلی آنها می تواند ریشه های متنوع و پیچیده ای داشته باشد. بسیار مهم است که قبل از اعمال یک روش خاص به کل وضعیت نگاه کنید.

استرس و اضطراب
استرس و اضطراب چالش  اصلی بسیاری از نوجوانان است. فشار تحصیلی در همه جا وجود دارد و با انتظارات زیاد از سوی والدین، معلمان یا حتی خود نوجوان تشدید می شود. این فشار می تواند ناشی از میل به موفقیت، ترس از ناامید کردن دیگران یا حتی احساس رقابت با همکلاسی ها باشد.
به این موارد اغلب تکالیف مکرر، امتحانات و آزمون‌های منظم  اضافه می‌شوند که منجر به تشدید استرس می شوند.

مشکلات یادگیری
اختلالات یادگیری، مانند نارساخوانی، دیسکلکولیا یا اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD)، اغلب به اشتباه درک می شوند یا به اشتباه تشخیص داده می شوند. این مشکلات خاص که با تشخیص پزشک تایید می شوند، اگر جدی گرفته نشوند،می توانند منجر به ناامیدی نوجوانان در مدرسه و خانه شوند.
به عنوان مثال، دانش آموزی که نارساخوانی دارد ممکن است بسیار آهسته بخواند و در درک متون پیچیده مشکل داشته باشد، در حالی که دانش آموزی که دیساکلکولیا دارد ممکن است در درک مفاهیم اولیه ریاضی مشکل داشته باشد.
علاوه بر این، نوجوانان مبتلا به ADHD ممکن است برای مدت طولانی در تمرکز مشکل داشته باشند، که کسب دانش جدید را دشوار می کند. بکوشید زیر نظر متخصص علت دقیق را پیدا کنید.

عدم علاقه و کسالت
عدم علاقه به مدرسه یکی از علل شایع بی انگیزگی نوجوانان است. وقتی یک نوجوان ارتباط موضوعات تدریس شده را در ارتباط با زندگی روزمره یا خواسته ها و آرزوهایش نمی بیند، حس می کند این درس و مدرسه به دردش نمی خورند و دلسرد می شود. 
کسالت در کلاس نیز می تواند یک عامل تشدید کننده باشد. اگر روش‌های آموزشی به اندازه کافی تعاملی، جذاب یا سازگار با نیازهای نوجوان نباشد، نوجوان می‌تواند به سرعت تمایل به مشارکت یا تلاش را از دست بدهد.

مشکلات خانوادگی یا اجتماعی
مشکلات تحصیلی نیز می تواند ناشی از عوامل خارج از مدرسه باشد، از جمله مشکلات خانوادگی یا اجتماعی. تنش های درون خانواده، مانند طلاق، درگیری والدین یا مشکلات مالی، می تواند تأثیر قابل توجهی بر رفاه عاطفی نوجوان داشته باشد. این تنش ها می تواند منجر به از دست دادن تمرکز و کاهش انگیزه و حتی بدتر شدن نتایج تحصیلی شود.
علاوه بر این، نوجوانان همچنین ممکن است از مشکلات ارتباط با همسالان، مانند قلدری برخی از هم کلاسی ها یا درگیری بین دوستان رنج ببرند، که می تواند باعث اضطراب اجتماعی و بی میلی برای حضور در مدرسه شود.
برخی از نوجوانان همچنین با فشارهای اجتماعی ظریف تری مواجه هستند، مانند تمایل به انطباق با هنجارهای اجتماعی یا "تطابق" با یک گروه، که می تواند آنها را از اولویت های تحصیلی خود منحرف کند. همه این عوامل اجتماعی و خانوادگی به طور قابل توجهی بر توانایی آنها در تمرکز و موفقیت در کلاس تأثیر می گذارد.

اتخاذ یک رویکرد مبتنی بر مراقبت و توجه
در مواجهه با این منابع متعدد مشکلات تحصیلی، بدیهی است که مجازات های سخت راه حل ایده آل نیستند. با واکنش مستقیم به تحریم، خطر تشدید احساس دلسردی نوجوان یا حتی تشدید مشکل اولیه را داریم.
تنبیه‌ها می‌توانند باعث احساس بی‌عدالتی یا تحقیر شوند و نوجوان را در برابر انتظارات مدرسه سرکش یا بی‌تفاوت‌تر کنند.
بنابراین، اتخاذ یک رویکرد مبتنی بر مراقبت و توجه، و صرف زمان برای شناسایی علل اساسی مشکلات مدرسه، بسیار مهم است. این رویکرد  ممکن است شامل گفتگوهای باز منظم با نوجوان، ارزیابی عمیق توسط متخصصان (روانشناسان مدرسه، گفتار درمانگران یا متخصصان ناتوانی یادگیری) و همچنین گفتگوی سازنده با معلمان و والدین باشد.
یک رابطه مبتنی بر اعتماد شامل گوش دادن و همدلی، اولین گام در کمک به نوجوان برای غلبه بر مشکلات و ارتباط مجدد با انگیزه و موفقیت است.

2.  به دام تنبیه و مجازات های سخت نیافتید
ایده استفاده از تنبیه‌های سخت‌گیرانه برای اصلاح رفتار نامناسب مدرسه عمیقاً در بسیاری از سیستم‌های آموزشی و شیوه‌های فرزندپروری ریشه دوانده است. این تنبیهات می توانند به انگیزه و موفقیت تحصیلی نوجوان آسیب جدی وارد کنند.

در زیر برخی از مهم ترین آسیب هایی که تبیه در دراز مدت به جا می گذارد آمده است:
بی انگیزگی 
یکی از رایج ترین آثار مجازات های سخت، بی انگیزگی است. وقتی نوجوانی احساس می‌کند که با تنبیه تهدید می‌شود، ممکن است ازمدرسه، انجام تکالیف و به طور کلی از یادگیری بیزار شود. تنبیه به جای تشویق به تلاش و تعهد، نوجوان را وا می دارد تا وظایف مدرسه را به صورت وظایف و تعهدات دردناکی ببیند که باید تا حد امکان از آنها اجتناب شود. 
نوجوانان در حال ساختن هویت خود هستند و در طلب هر چه بیشتر استقلال شان هستند. در این زمینه، مجازات های سخت می تواند به راحتی به صورت تضعیف این تلاش برای استقلال تلقی شود.
از دست دادن اعتماد به نفس
سرزنش مداوم نیز می تواند تأثیر مخربی بر عزت نفس نوجوان داشته باشد. هنگامی که یک جوان اغلب به دلیل اشتباهات یا شکست های خود تنبیه می شود، ممکن است در نهایت این ایده را درونی کند که قادر به موفقیت یا برآورده کردن انتظارات نیست.
او به جای اینکه اشتباهات را فرصت های یادگیری بداند، آنها را دلیلی بر بی کفایتی خود می داند. این احساس می تواند عمیقاً ریشه دار شود و منجر به از دست دادن اعتماد به نفس و کاهش انگیزه شود.
بی اثر بودن مجازات ها در دراز مدت
تحقیقات در زمینه آموزش و روانشناسی به وضوح نشان می دهد که در حالی که تنبیه های سخت گاه می تواند باعث تغییر رفتار فوری شود، اما به ندرت در دراز مدت موثر هستند. در واقع، این روش ها درک نوجوان را از اهمیت آموزش یا نقش آن در رشد خود تغییر نمی دهد. آنها فقط رابطه ای از ترس و کنترل برقرار می کنند.
3. رویکردهای مثبت برای ایجاد انگیزه در نوجوانان
مربیان و والدین به جای روی آوردن به تنبیه های سختگیرانه، باید رویکردهای مثبتی را برای تشویق تغییر پایدار در نظر بگیرند. این رویکردها شامل ارزش نهادن به تلاش ها، تشویق گفتگو، دادن مسئولیت به نوجوانان و استفاده از پاداش های مناسب برای تقویت انگیزه درونی است.
برخلاف تنبیه‌ها که مبتنی بر پیش‌فرض کنترل است، این روش‌ها با هدف مسئولیت‌پذیری نوجوانان و فراهم کردن ابزارهای لازم برای به‌عهده گرفتن مسئولیت یادگیری و رشد فردی در اختیار نوجوانان هستند.
ایجاد انگیزه در نوجوانی که از نظر تحصیلی دچار مشکل است نیازمند روش هایی است که فراتر از تنبیه و توبیخ است. رویکردهای مثبت نه تنها انگیزه را باز می گرداند، بلکه اعتماد به نفس را تقویت می کند و چارچوبی را ایجاد می کند که در آن نوجوان می تواند شکوفا شود.
در میان این استراتژی ها، مذاکره، پاداش، تشویق از طریق اشتیاق و به رسمیت شناختن تلاش ها نقش اساسی در حمایت تحصیلی دارند.
مذاکره و گفتگو
نوجوانان در مرحله ای از زندگی خود هستند که به دنبال اثبات استقلال و توانایی خود در تصمیم گیری هستند. گنجاندن آنها در فرآیند تصمیم‌گیری، به‌ویژه در مورد یادگیری، می‌تواند آنها را توانمند کند و سرمایه‌گذاری بیشتری در تحصیل داشته باشند. گفتگو و مذاکره شامل ایجاد جو اعتمادی است که در آن نوجوان احساس می کند شنیده شده و مورد احترام است. 
مشارکت دادن نوجوانان در تعیین اهداف تحصیلی آنها به روشن شدن آرزوها و شناسایی موانع بر سر راه انگیزش آنها کمک می کند. بنابراین نوجوان در جستجوی راه حل ها شرکت می کند که تعهد او را ارتقا می دهد. بحث آشکار درباره انتظارات و مشکلات درک شده همچنین به ایجاد محیطی کمک می کند که در آن اشتباهات یا شکست ها دیگر منبع گناه نیستند، بلکه فرصت هایی برای بهبود هستند.
پاداش، تشویق ِ مادی و معنوی
پاداش‌ها می‌توانند نقش مهمی در ایجاد انگیزه در نوجوانان داشته باشند، اما استفاده عاقلانه از آنها بسیار مهم است. لزوماً بحث پاداش دادن به هر نتیجه تحصیلی خوب با یک هدیه مادی نیست، بلکه ارزش تلاش و پیشرفت است. یک کلمه تشویق کننده، به رسمیت شناختن تلاش ها یا یک لحظه مشترک ساده می تواند تأثیر عمیقی داشته باشد. این نوع شناخت برای ایجاد اعتماد به نفس و احساس موفقیت ضروری است.
بکوشید تشویق به نحوی باشد که در فرزندتان شور و شوقی ایجاد کند.
 تشویق تلاش ها، نه فقط نتایج
یکی از رایج ترین اشتباهات در آموزش، تمرکز انحصاری بر نتایج تحصیلی است که اغلب با نمرات نشان داده می شود و به ضرر فرآیند یادگیری است.
با این حال، برای ایجاد انگیزه در نوجوان، شناخت تلاش‌های آنها ضروری است، حتی اگر نتایج فوری انتظارات را برآورده نکنند. با تأکید بر تلاش، ما به پشتکار، نظم و انضباط و بهبود مستمر، ویژگی‌های ضروری برای موفقیت نه تنها در مدرسه، بلکه در زندگی نیز ارزش می‌گذاریم.