ایرنا/ متن پیش رو در «ایرنا» منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست.

کمتر از ۲ سال مانده به برگزاری انتخابات سراسری انگلیس و درحالی که نتایج نظرسنجی‌ها از شکست حزب حاکم محافظه‌کار حکایت دارد، «کی‌یر استارمر» رهبر حزب کارگر در اقدامی که نشانگر دورخیز او برای تصاحب قدرت است، چهره سرشناس ضدصهیونیست این حزب را از نامزدی این حزب محروم کرد.
آقای استارمر روز سه‌شنبه در کمیته اعضای اجرایی حزب کارگر اعلام کرد که جرمی کوربین به‌عنوان نامزد حزب کارگر در انتخابات سراسری آتی شرکت نخواهد کرد.
او ماه گذشته به بهانه مقابله با یهودستیزی زمزمه خروج کوربین را از این حزب مطرح کرده بود.
جرمی کوربین در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ رهبری حزب کارگر را برعهده داشت و در این مدت به دلیل عقاید ضدامپریالیستی از محبوبیت بالایی در میان اقشار جوانان برخوردار شد. مواضع او از همان ابتدا جنجال برانگیز بود، به ویژه هنگامی که اعلام کرد در مراسم معارفه به‌عنوان رهبر حزب مخالف در مقابل ملکه زانو نخواهد زد و در تشریفات سلطنتی شرکت نمی کند.
به‌تدریج پوشش ساده و نخواندن سرود ملی انگلیس در یک مراسم رسمی تا مخالفت باسیاست‌های جنگ‌طلبانه، طرفداری از ایران، سوریه، فلسطین و به‌ویژه حزب‌الله، کوربین را به چهره‌ای جنجالی تبدیل کرد. درست سال قبلش بود که کوربین به مناسبت سی و پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران در مرکز اسلامی انگلیس (دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری) سخنرانی کرده بود.
این سیاستمدار انگلیسی با ایراد سخنانی به تاریخ دخالت‌های انگلیس درایران به‌منظور حفظ مسیر دسترسی به هند و تسلط بر چاه‌های نفت اشاره‌کرده و گفت که رابطه انگلیس با مردم ایران هیچ‌وقت خوب نبوده است.

کوربین خود را جزو اولین نمایندگانی دانست که در جریان جنگ تحمیلی در مورد استفاده از سلاح‌های شیمیایی در پارلمان سؤال مطرح کرده بود.
وی گفت بااینکه شخصاً حتی با استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای به دلایل زیست‌محیطی مخالف است اما می‌داند که از نظر قانونی ایران کاملاً حق دارد که از انرژی هسته‌ای استفاده کند.
وی با اشاره به پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای گفت که این معاهده دو فصل مهم دارد که معمولاً همه فصل دوم را فراموش می‌کنند. در فصل اول کشورهای فاقد سلاح اتمی تعهد می‌دهند که به دنبال این سلاح نروند و این بخش را همه می‌دانند اما در بخش بعدی کشورهای دارای سلاح هسته‌ای تعهد می‌دهند که اولاً زرادخانه‌های اتمی خود را کاهش داده وثانیاً به کشورهای دیگر برای دستیابی به سلاح اتمی کمک نکنند؛ که دراین رابطه انگلیس، کوتاهی کرده است. او در پایان ضمن برشمردن شاخصه‌های انقلاب اسلامی آن را نشانه مدارای اسلام نسبت به سایر مذاهب توصیف کرد.
کوربین در طول دورانی که ریاست حزب کارگر را برعهده داشت فشار زیادی را از سوی لابی صهیونیسم در انگلیس تحمل کرد تا از مواضع خود عقب‌نشینی کند اما از همان ابتدای کار مشخص کرد که برخلاف عمده سیاستمداران غرب به رژیم صهیونیستی باج نخواهد داد.
او برای ساکت کردن موج انتقادها، شامی چاکراباتی یهودی زاده را به‌عنوان مسئول تحقیقات درباره یهودستیزی در حزب کارگر گماشت. نامبرده دو ماه بعد با انتشار گزارشی نتیجه گرفت که معضلی به‌عنوان یهودستیزی در حزب کارگر وجود ندارد. کوربین یک سال بعد هم در کنفرانس سالانه حزب کارگر از اجرای قوانینی خبر داد که با یهودستیزی برخورد قاطع‌تری صورت می‌گیرد.
با این حال لابی صهیونیسم از طریق تحریک هم حزبی‌های کوربین و افکار عمومی، زمینه شکست او را در انتخابات سراسری فراهم کرد تا نامبرده سرانجام در آوریل سال ۲۰۲۰ از مقام خود استعفا و کرسی ریاست را به کی‌یر استارمر واگذار کرد. اما لابی صهیونیسم باز هم آرام نگرفت و تاحدی در تخریب کوربین پیش رفت که اینک از وی به عنوان شخصیتی منفور، یهودستیز و طرفدار تروریسم در مجلس یاد می‌شود.
اعضای کمیته اجرایی حزب کارگر امروز (سه‌شنبه) در پی تصمیم استارمر، به ممنوعیت نامزدی کوربین بعنوان نماینده حزب کارگر در انتخابات آتی رای موافق دادند.
یک سخنگوی این حزب اعلام کرد که کوربین می‌تواند به عنوان نماینده مستقل در انتخابات شرکت کند.
با این حال ناظران معتقدند که با توجه به حمایت گسترده عمومی از کوربین در حوزه انتخابیه ایزلینگوتون نورث، وی به راحتی به عنوان نماینده مستقل در مجلس راه پیدا خواهد کرد و این مساله همچنان برای کارزار انتتخاباتی استارمر چالش جدی بشمار می‌رود.
دفتر کوربین هم امروز با صدور بیانیه‌ای تصمیم کمیته اجرایی حزب کارگر را محکوم و تصریح کرد که این اقدام خللی در ماموریت سیاسی نامبرده ایجاد نخواهد کرد.
دور بعدی انتخابات سراسری انگلیس باید تا پیش از ۲۵ ژانویه سال ۲۰۲۵ برگزار شود. تاریخ دقیق آن هنوز اعلام نشده است.
نتایج بیشتر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که حزب حاکم محافظه‌کار پشتوانه عمومی خود را از دست داده و بخت چندانی برای پیروزی در انتخابات ندارد اما با فرض شکست محافظه‌کاران، اینکه حزب کارگر بتواند اکثریت قاطع کرسی های پارلمانی را تصاحب، یا برای تشکیل دولت مجبور به ائتلاف با احزاب کوچکتر شود، پرسشی است که زمان به آن پاسخ خواهد داد.