استیسی می‌گوید: «وقتی شرایط شهر را دیدیم، متوجه شدیم که مهم‌ترین چیز، خانواده و افرادی هستند که برای ما اهمیت دارند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم به زادگاهمان برگردیم تا در کنار خانواده‌هایمان باشیم». او اضافه می‌کند: «نیویورک بهترین شهر دنیاست و ما در آنجا دوستان زیادی داشتیم، اما نیاز داشتیم که نزدیک خانواده‌مان باشیم».

خرید مدرسه ۱۱۰ ساله

چند ماه پس از تولد پسرشان، استیسی با یک مشاور املاک در فرانکلین تماس گرفت و از او خواست که به دنبال «خانه‌های عجیب و قدیمی» برایشان بگردد. او به مشاور گفت: «هرچه خانه غیرمعمول‌تر باشد بهتر است؛ یک خانه نیازمند بازسازی را برایمان پیدا کن».

مشاور املاک به او اطلاع داد که مدرسه‌ای برای فروش است و گفت: «پدرم بلافاصله گفت این مدرسه را به استیسی نشان بده». از آنجا که استیسی و شان هنوز در نیویورک بودند، از والدین استیسی خواستند که ملک را بررسی کنند. مدرسه بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۳۴ به عنوان محل تحصیل کودکان محلی استفاده می‌شد و پس از بسته شدن به یک انبار تبدیل شده بود.

با اعتماد به تجربه پدرش در اداره املاک تجاری، استیسی می‌دانست که او نظر صادقانه و حرفه‌ای درباره وضعیت مدرسه خواهد داد. پس از دریافت تایید والدینش، این زوج بدون دیدن ملک به‌طور شخصی، پیشنهادی به مبلغ ۱۷۵,۰۰۰ دلار ارائه کردند و پیشنهادشان در عرض ۲۴ ساعت پذیرفته شد.

استیسی می‌گوید: «ما بدون تایید والدینم آن را نمی‌خریدیم، زیرا می‌دانستیم که برای این پروژه به کمک همه نیاز داریم».

اولین نگاه به مدرسه و شروع بازسازی

یک هفته پس از خرید ملک، برای اولین بار به‌طور حضوری آن را دیدند. استیسی به یاد می‌آورد: «آن زمان نسبت به امروز خیلی ساده‌لوح‌تر بودم، اما بسیار هیجان‌زده بودم تا آن را ببینم و به پتانسیل‌هایش فکر کنم». او اضافه می‌کند: «می‌توانست پنجره‌های بزرگ، سقف‌های بلند و فضاهای باز برای یک خانواده بزرگ باشد که بتواند در تعطیلات کنار هم جمع شود. به نظرمان مثل یک قصر کوچک در وسط مزارع ذرت ایندیانا می‌آمد. یک ساختمان آجری زیبا که حالا خانه ماست».

مدرسه که به‌مدت چندین سال به‌عنوان انبار استفاده می‌شد، پروژه‌ای پرچالش بود. بازسازی که قرار بود دو سال طول بکشد، در نهایت سه سال زمان برد. این زوج همچنان در نیویورک زندگی می‌کردند و فرایند بازسازی از راه دور به کندی پیش می‌رفت. در پاییز ۲۰۲۱، مدرسه تا حد اسکلت ساختمان تخریب شد، اما بازسازی واقعی از فوریه ۲۰۲۲ با نصب سقف جدید آغاز شد. استیسی توضیح می‌دهد: «عملاً داشتیم خانه‌ای جدید در داخل پوسته‌ای قدیمی می‌ساختیم».

چالش‌ها و دستاوردهای بازسازی

اگرچه زمان طولانی و مشکلات متعدد در راه بازسازی بود، این زوج توانستند برخی از اجزای اصلی مدرسه را حفظ کنند. آن‌ها کف‌پوش‌های یک کلاس درس، دیوارهای آجری، درهای اصلی و یک آبخوری قدیمی را نگه داشتند که هنوز در تلاش‌اند آن را بازسازی کنند.

استیسی می‌گوید: «زمان طولانی بازسازی و اینکه از راه دور این کار را انجام می‌دادیم، بسیار چالش‌برانگیز بود. فکر نمی‌کنم ساده‌لوحانه وارد این کار شده باشیم، اما حالا می‌دانم که بعد از این دیگر هیچ ساختمانی را بازسازی نخواهیم کرد. خوشحالیم که از این تجربه گذشتیم، اما بازسازی هیچ ساختمان قدیمی دیگری در برنامه‌مان نیست».

علی‌رغم سختی‌ها، استیسی از این تجربه بسیار آموخت و می‌گوید: «بهترین بخش این بود که توانستم در کنار پدرم کار کنم و از او یاد بگیرم. یاد گرفتم چگونه با پیمانکاران کار کنم و بسیاری از مهارت‌های دستی را در طول این سه سال به‌دست آوردم».

ایجاد فضایی خانگی از یک مدرسه تاریخی

آشپزخانه و اتاق نشیمن این خانه جدید در واقع از دو کلاس درس سابق تشکیل شده است. برای احترام به تاریخ مدرسه، استیسی و شان از همان رنگ‌هایی که در دوران فعالیت مدرسه بر روی دیوارها استفاده شده بود، استفاده کردند. استیسی همچنین دو موزاییک برای ورودی‌ها طراحی کرده است که نام مدرسه و تاریخ تأسیس آن بر روی آن‌ها درج شده است.

استیسی توضیح می‌دهد که دکوراسیون خانه با الهام از تاریخ مدرسه انجام شده است و می‌گوید: «سعی داریم تا جایی که ممکن است از مبلمان مدرسه‌ای استفاده کنیم تا اصالت فضا حفظ شود».

تبدیل مدرسه به خانه

این زوج در سپتامبر ۲۰۲۴ با دو فرزندشان به خانه جدید نقل مکان کردند. استیسی در این باره می‌گوید: «اسباب‌کشی به این مدرسه خیلی آسان‌تر از جابه‌جایی در هر آپارتمان نیویورکی بود. بسیار لذت‌بخش است که صبح‌ها از خواب بیدار شویم و طلوع خورشید بر روی مزارع ذرت را ببینیم. هنوز کارهای زیادی باقی مانده، اما واقعاً حس دیوانه‌واری بود که بعد از سه سال، سرانجام به جایی که تمام پول، انرژی، عرق و اشک‌هایمان را صرف آن کرده‌ایم، نقل مکان کنیم».

مدرسه اکنون دارای چهار اتاق خواب و سه حمام در طبقه بالایی است که مساحت آن ۳۷۲ متر مربع است. آن‌ها همچنان در حال تصمیم‌گیری درباره استفاده از زیرزمین ۳۷۲ متر مربعی هستند.

استیسی همچنین از اینکه فرزندانش حالا در کنار خانواده‌ها بزرگ می‌شوند، بسیار خوشحال است. او می‌گوید: «بعد از تجربه سخت همه‌گیری و استرس‌ها و اضطراب‌های آن، بسیار خوشحالیم که فرزندانمان در کنار خانواده بزرگ می‌شوند».