آخرین خبر/روش اول آن این است که سرعت شعاعی برای تشخیص سیارات فراخورشیدی بر این واقعیت متکی است که یک ستاره زمانی که یک سیاره به دور آن میچرخد، کاملاً ثابت نمی ماند. 

این ستاره، بسیار اندک، در یک دایره یا بیضی کوچک حرکت می کند و به کشش گرانشی همراه کوچکتر خود پاسخ می دهد.

روش دوم: ترانزیت ها یا گذرها یک سیاره فراخورشیدی را پیدا میکنند نه به این دلیل که ما مستقیماً آن را از فاصله سال‌های نوری دورتر می‌بینیم، بلکه به این دلیل که سیاره‌ای که از مقابل ستاره‌اش می‌گذرد، نور آن را تا حدودی کم می‌کند. 

این کم نوری را می توان در منحنی های نور مشاهده کرد - نمودارهایی که نور دریافت شده در یک دوره زمانی را نشان می دهند.